Home sweet home

Ik ben nog steeds in Ambon en zaterdag aan het begin van de middag heb ik afgesproken met mijn host voor de komende 2 nachten, Ivrah. De eerste dag kunnen we het prima vinden, maar de volgende dag is ze schijnbaar erg druk met haar eigen ding en hebben we weinig contact. Beetje ongemakkelijk…
Op maandagochtend vlieg ik naar Jakarta. Waar 2 dagen eerder nog alle vluchten waren geannuleerd, ging deze gelukkig wel. Ik moest even wachten maar ik werd na 2u oponthoud opgehaald door mijn laatste host Putri. Zij is een vriendin van mijn host Sri in Makassar. En ook al staat ze niet op couchsurfing, zodra ze hoorde dat ik naar Jakarta zou komen nodigde ze me uit om bij haar en haar moeder te logeren, lief! Helaas praat ze niet heel goed Engels dus de conversaties zijn vrij kort en oppervlakkig.
We doen een klein beetje sightseeing maar ik spendeer ook uren in een mall. Op zoek naar wat souvenirs, een lange tijd door de supermarkt lopen om dingen voor thuis te kopen en een wifi-punt te zoeken om mijn blog en foto’s bij te werken. En na 2x voor een dichte Monas te hebben gestaan kunnen we op de laatste dag nog wel een bezoekje brengen en leer ik over de Indonesische geschiedenis en kijken we uit over de stad.
Overdag is het erg druk met verkeer en het duurt even voor we de stad in en uit zijn. Putri en haar moeder brengen me naar het vliegveld en voor ik het weet begin in aan de lange reis naar huis.

Het leek me altijd al een leuk plan om een keer onverwachts naar huis te komen zonder iemand ervan op de hoogte te brengen. Een ander verhaal ophangen en dan opeens op de stoep gaan. Dit leek me het uitgekozen moment!
Het plan werkte aanvankelijk prima, totdat JetAirways een maand geleden failliet ging… En laat ik nou net mijn terugvlucht bij JetAirways hebben geboekt! Aan het einde van mijn verblijf in Sulawesi las ik erover op Nu.nl en eenmaal in Kuala Lumpur aangekomen kreeg ik bericht dat mijn vlucht van Delhi naar Amsterdam was geannuleerd. Dat zou betekenen dat ik zou stranden op Delhi… Na veel heen en weer gemail en geapp heb ik uiteindelijk mijn hele terugvlucht kunnen annuleren (de andere vluchten zouden waarschijnlijk ook geannuleerd worden.). Dit gebeurde allemaal kort voordat ik op de boot zou stappen en dit bracht toch wel een beetje stress met zich mee. Eenmaal op de boot zou ik matig bereik hebben en niets kunnen regelen.
Uiteindelijk kon ik op de dag van vertrek uit KL zelf nog een nieuwe vlucht boeken, natuurlijk minstens 100 euro duurder dan de oorspronkelijke vlucht. En goh, nieuws, dit krijg ik niet vergoed.

De laatste tijd merkte ik dat ik wel echt verzadigd begon te raken en/of was. Ik heb zoveel dingen gezien en gedaan, op het einde had ik niet echt te behoefte nog heel veel te ondernemen. Naar een nationaal park? Hmm, ik heb er al zoveel gezien. Naar een lokale markt? Ach, ik word toch allemaal maar aangestaard. Een stad ontdekken? Waarschijnlijk voegt het niet heel veel meer toe.
Dit alles begon zo langzamerhand toen ik wist wanneer ik naar huis zou gaan. Je begint er steeds meer naartoe te leven. Je gaat je tas met kleine beetje steeds leger maken, dingen weggeven, goed uitzoeken. En ook de radartjes met thuis beginnen weer te draaien. Afspraken maken met het thuisfront, dingen regelen, weer vooruit denken voor als je terug bent.

Mijn zus dacht in een complot te zitten want waar ik mijn familie had verteld dat ik dinsdagmiddag aan zou komen, dacht Anneloes dat ik maandagmiddag zou landen en zou zij mij van Schiphop ophalen en zouden we naar Doetinchem rijden. In werkelijk stond ik donderdagochtend 16 mei om 9u, na een reis van ruim 12.000km en ruim 20uur, met beide beentjes weer in Nederland. Helaas was mijn backpack niet meegekomen en ging ik met enkel mijn rugzak naar huis. Beetje jammer! In mijn sportlegging, driekwarttrui en slippers (mijn jas en schoenen zaten in mijn backpack) stapte ik in de trein. Waar ik de vorige dag nog in 32°C rondliep was de 13°C in Nederland toch wel koud! In Arnhem had ik vertraging en verder dan Zevenaar ging de trein helaas niet. Daar heb ik vervolgens 1,5u gewacht maar die geplande bus kwam maar niet opdagen (en ja hoor, we zijn weer in Nederland, het geklaag van sommigen over de vertraging was niet om aan te horen). Uiteindelijk kon ik met iemand meerijden die werd opgehaald, ik had het tegen die tijd ook wel een beetje gehad.
Papa en mama waren de eerste om te verrassen, en dat is gelukt ;). Gek hoe snel het ook weer normaal voelt, na een uurtje was het net alsof ik al lange tijd terug was en leek de hele reis al ver achter me te liggen.
De volgende ochtend ben ik naar Enschede gereden om eerst Anneloes en Merijn te verrassen en na schooltijd Elin. Fijn om weer met ze te kunnen knuffelen in plaats van kusjes geven via videobellen. Ook daar voelde het al heel snel weer als vanouds.
En ook oma was erg verrast toen ik ‘s avonds onverwacht in Borne op de stoep stond.

Zaterdag heb ik de sleutel van mijn appartement weer terug gekregen en zondag heb ik met hulp mijn spullen weer terug gezet. Mijn eigen plekkie weer terug, fijn! En gelukkig kreeg ik maandagochtend mijn backpack thuis bezorgd. Al zit er niet zoveel meer in, wat erin zat was wel de overgebleven selectie van spullen die ik mee naar huis wilde nemen.

En dan zit de grote reis er na 38 weken ‘opeens’ op.
Het is bijna niet te geloven dat ik 9 maanden geleden ben vertrokken. Als bijna de dag van gister zie ik me nog staan op het treinstation in Enschede. De hele reis voelt soms veel korter, maar soms ook veel langer. Wat heb ik onwijs veel gedaan, geproefd, gezien, gehoord, ervaren en geleerd! Geleerd over mensen, over landen, over culturen én mezelf.

Eigenlijk heb ik niets gemist uit Nederland. Ik vond het heerlijk om 9 maanden uit mijn backpack te leven, het is op een bepaalde manier heel overzichtelijk. Waar je thuis bezig bent met heel veel dingen die hier ‘belangrijk’ (lijken) te zijn, is het reizen heel anders. Alle randzaken vallen weg en je bent vooral bezig met de dagelijkse praktijk. Waar slaap ik vanavond, wat ga ik eten, hoe reis ik morgen en wat is er te doen. Op een bepaalde manier een veel kleinere wereld, maar tegelijkertijd ook veel groter. Waar je thuis je dagelijkse routine hebt en veel dingen zijn geregeld, moet je op reis zowat elke dag opnieuw het wiel uitvinden. Daarbij krijg je verschillende uitdagingen zoals de taal(barrière), andere gebruiken, andere manier van omgaan met tijd, vervoer wat je niet kent, elke dag nieuwe mensen, nieuwe slaapplekken en alle informatie. Aan een aantal vaardigheden wordt zeker gewerkt: flexibiliteit, doorzetten, minimaliseren, plannen, sociale interactie, oplossingsgericht denken, cultuurverschillen ervaren en waarderen, schroom overwinnen,

Weer thuis lijken sommige dingen zo overdadig. De keuze in de supermarkt, mijn kledingkast, al mijn spullen, de regels, de ‘problemen’.
Het zal eventjes duren voor ik weer terug ben in deze dagelijkse praktijk en ik dit weer als normaal zal ervaren. Ik hoop maar dat ik er weer aan kan wennen, er zullen zeker dingen veranderd zijn in mijn denkwijze en blik op de wereld.

Ik heb inmiddels mijn scratchkaart bijgewerkt en waar je denkt veel landen te hebben bezocht, valt het op zo’n kaart nauwelijks op ;). Op deze reis heb ik 17 landen bezocht waarvan 14 nieuwe landen. In totaal zit ik op 40 landen. De volgende keer moet ik maar naar Rusland, Brazilië, USA, China, India, Kazachstan of Groenland, dat tikt tenminste lekker aan op de scratchkaart.

Een aantal landen waren echt hoogtepunten van deze reis:
Iran: geweldige gastvrije lieve mensen, we hebben zo’n verkeerd beeld van het land, ik voel met ze mee met de moeilijkheden waar zij tegenaan lopen (het moeilijk kunnen krijgen van een visum in buitenland, de sancties, het kelderen van de munteenheid, regels volgens sharia)
Sri Lanka: gemakkelijk en goedkoop te bereizen met ov, heel groen, van alles wat; natuur/cultuur/bergen/strand
Borneo (Maleisië): prachtige natuur, veel dieren, heel puur, niet toeristisch
Sulawesi (Indonesië): zoveel authentieke culturen, eeuwenoude tradities, natuur, lieve mensen, niet toeristisch

Een aantal landen vond ik minder interessant: Armenië, Oman en Maleisië . Dit vanwege of de mensen, de mogelijkheden om te reizen, de niet authentieke cultuur of de periode in mijn reis dat ik er was.

Alles bij elkaar was het echt een fantastische reis! Zoveel ervaringen! Doordat ik zoveel heb gezien en gedaan is veel ook alweer naar de achtergrond verschoven, maar ik zal binnenkort mijn eigen verslagen weer eens lezen en alles weer op halen ;). En dan maar eens beginnen met een fotoboek, dat zal me ook weer terug in de tijd brengen.

Als allerlaatste een overzicht van waar ik de afgelopen 9 maanden ben geweest:
4 nachten Hamburg + 1 nacht Lubëck
4 nachten Praag
8 nachten Slowakije
2 nachten Praag
4 nachten Istanboel
15 nachten Iran
6 nachten Baku + 4 nachten Xinalug
12 nachten Georgië (+1 nachttrein)
10 nachten Armenie + 2 nachten Nagorno-Karabach
29 nachten Iran (+1 ferry)
5 nachten VAE
35 nachten Oman
20 nachten Sri Lanka (+1 vliegtuig)
3 nachten Singapore
9 nachten Maleisië West
7 nachten Thailand (+1 nachtbus)
4 nachten Maleisië Oost (+1 nachtbus)
18 nachten Borneo Maleisië
2 nachten Borneo Brunei
1 nacht Borneo Indonesië
25 nachten Sulawesi Indonesië
2 nachten Kuala Lumpur
2 nachten Sorong
19 nachten bootexpeditie
3 nachten Ambon
2 nacht Jakarta


Bedankt voor het volgen, het meeleven, de mailtjes, de appjes en de interesse!

De laatste foto's:
https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPefnTW35eDxJcy6wjpD