De twaalfde week

Daar was ik weer eens. Het is alweer bijna een week geleden dat ik wat op de site heb gezet en we hebben weer veel gedaan en gezien, dus het zal wel een lang verhaal worden.

Vrijdagochtend zijn we vertrokken van Port Elizabeth (waar we 1,5 uur op de bus moesten wachten, problemen met de aanhanger, waren we dus voor niets om 6u opgestaan) naar Umtata waar we met de auto naar Coffee Bay zijn gebracht. Het was een interessante reis. De omgeving veranderde met de kilometer die we reden. Voor de 'echte' huizen kwamen de kleine ronde huisjes in de plaats en we moesten een aantal keer stoppen voor overstekende koeien, schapen etc. Die lopen daar gewoon los rond, heel raar.
Het hostel waar we waren was nogal alternatief. Allemaal van die hippies met vage kleren. We hadden echt iets van: 'waar zijn we nou weer belandt?'. We voelde ons ook totaal niet thuis. Het was gelukkig wel lekker goedkoop, ook doordat we in de tent slapen. We hebben onze tent opgezet en zijn toen naar het strand gelopen. Er kwamen meteen kinderen achter ons aan die voor ons wilde zingen, voor geld. We voelden ons niet echt fijn met die kinderen oms ons heen dus zijn we maar weer terug gegaan naar de camping. We hebben wat eten klaar gemaakt (aardappels met sperziebonen) en toen kwamen er Xhosamensen optreden, Afrikaans dansen en zingen. Niet echt heel bijzonder, maar ze bleven net zolang met een schoteltje voor ons staan zodat we wel wat moesten geven.
We besloten maar naar bed te gaan. Heb die nacht niet echt lekker geslapen. Had het koud en lag niet echt lekker (wat wil je zonder slaapzak en matje, de grond is ook in Afrika erg hard!).

Vrijdag hadden we ons opgegeven voor een hike naar de 'Hole in the Wall', voor 9 uur. Om 10 uur vertrokken we eindelijk. We werden met de auto gebracht. Daar naar de hole in the wall gelopen en toen vond onze gids (Zippo) het al tijd om te rusten, terwijl we nog niets hadden gedaan. Na aangegeven te hebben dat we toch wel graag wilden gaan lopen konden we dan bijna op stap, hij wilde eerst nog wat drinken kopen, met mensen praten etc. Het schoot echt niet. Eindelijk konden we gaan lopen. Het was een aardige hike. De zon stond recht boven ons, het was aardig warm! En dan nog 3 uur moeten lopen.. Pfff, was best zwaar. Heuvel op, heuvel af. Was verder wel een mooie tocht, langs de zee.
Om 17.00 (wat natuurlijk een uur later werd, Afrikaanse stijl) werden we opgehaald voor een hut-sleep-over door Tom en gingen we samen met nog 2 andere meiden naar een Xhosafamilie. Zij wonen in een rond hutje gemaakt van stenen van modder, een rieten dak en koeienstront op de grond. Ze hebben geen elektriciteit, geen stromend water en al helemaal geen wc of douche. Daar hebben we traditioneel voedsel gegeten, of nou ja, geproefd. Als eerste kregen we een prutje van bonen en mais. Met de Aromat die we kregen nog wel weg te krijgen, maar het volgende was echt vies. Het leek een beetje op boerenkool maar dan met zand ertussen. Echt vies, zelfs met de Aromat. Daarna kregen we thee met melk, ook al zo smerig. Dat heb ik maar wel opgedronken. We hadden gelukkig op de camping al gegeten, had al gedacht dat het eten niet zo geweldig zou zijn, ging gelukkig niet met honger naar bed. We sliepen in het hutje op een matras, maar dat was zo dun dat het er op neer kwam dat we op de grond hebben geslapen. Om 9 uur gingen zij al naar bed, wij dus ook maar. Maar het is ook wel voor te stellen, want de vrouw stond om 5.10 al op om te werken op het land, water te halen etc. Om kwart over 6 waren wij wakker, kregen een kop thee (met melk) en toen zijn we maar weer terug gegaan naar de camping voor een fatsoenlijk ontbijt. Het was echt wel ontzettend interessant hoe zij leven in die hutjes en welke dingen ze hebben enzo, echt een ervaring.
De shuttle bracht ons om half 12 terug naar Umtata waar we vervolgens nog ruim een uur moesten wachten op de Baz-bus. Gelukkig was het lekker weer en konden we buiten op het gras bij het tankstation zitten.
Om ongeveer 8u kwamen we in Port Edward aan. In het donker onze tent opzetten (we hebben gelukkig een goede training gehad met het opzetten van een iglotentje in onze jeugd, dus dat was zo gepiept). We hebben even wat gedronken en toen zijn we naar bed gegaan (weer slapen op de grond zonder slaapzak...).

Maandagochtend kregen we een superlekker ontbijt, 2 pannenkoeken en 2 geroosterde boterhammen, heerlijk! Daarna zijn we met de taxi naar een plaatsje verderop gereden waar een Zulutour gingen doen. Onze gids Mandla nam ons mee naar de zee en vertelde ondertussen over de geschiedenis van de Zulu's. Op het strand waaide het ontzettend hard en we moesten een lang stuk tegen de wind inlopen. Op een gegeven moment konden we niet verder omdat het water te hoog stond. We moesten dus een andere weg vinden. Op een gegeven moment had ik er echt genoeg van. Ik had een paar nachten slecht geslapen, was intussen ontzettend verkouden geworden en had het echt gehad. We zijn terug gelopen en met de bus naar de Zulu's gegaan. Daar in een lokale bar met een aantal mensen gepooled en daarna een beetje rond gelopen in zijn dorp. We waren wel een bezienswaardigheid.. Daarna doorgelopen naar het huis (hutje) van Mandla. Daar kregen we weer traditioneel voedsel, dit was veel beter te eten dan het voedsel van de Xhosamensen. We kregen een bruine bonenprutje met saffraanrijst, aardappelsalade, geroosterde aardappels en kip. Smaakte echt goed! We zijn veel te weten gekomen over hoe de Zulu's leven, aan Mandla hadden we echt een goede gids.
Op een gegeven moment kwam zijn moeder binnen, zij is een sangoma, een soort medicijnvrouw. Ze zag er nogal apart uit (zie foto). We hebben haar allerlei vragen gesteld, dat wil zeggen aan Mandla die alles vertaalde want de moeder sprak alleen maar Zulu. Ik had op een gegeven moment het gevoel dat het een grote grap was en dat iemand binnen zou komen met een verborgen camera ofzo. Ik had er ook een gegeven moment ook wel genoeg van en toen zijn we met de bus weer terug gegaan. Daar nog even in een craftmarket rondgekeken en een regenbuis (muziekinstrument) gekocht. Die avond hebben we verder niet zoveel meer gedaan.

Dinsdag hadden we eindelijk een relaxte dag. Beetje bijgeslapen op de bank (beter dan op de grond in de tent), in de zon gelegen (waar Anneloes echt ontzettend is verbrand!), boodschappen gedaan en maar weer eens een keer voor onszelf gekookt (je kan tenslotte niet altijd geroosterde boterhammen met pindakaas eten).
Om half negen (een uur later dan verwacht) werden we door de Baz-bus opgehaald en zijn we naar Durban gebracht. Eindelijk mijn mail weer eens kunnen checken, beetje gezeten, popcorn gegeten (kan je hier gratis krijgen) en lekker in een bed geslapen.

Woensdag hebben we het rustig aangedaan. Ontbeten en toen klaargemaakt om naar Durban te gaan. Eerst naar een winkelcentrum in de buurt en toen met een taxi naar 'the big city'. Eerst naar het apartheidsmuseum, maar dat was niet zo interessant. Niet echt duidelijke beschrijvingen van de dingen die we zagen, gelukkig hoefden we geen entree te betalen, scheelt alweer.
Daarna hebben we over een markt gelopen en wat nieuwe dingen gekocht (kleren, zonnebril, sieraden), wat winkels ingeweest en toen met de bus (voor slechts R2,80 (is ongeveer E0,30!)) weer terug naar het hostel. Daar weer even gerelaxed en toen met de taxi (R30 voor 2 personen) naar Florida Road, de straat met de eettenten. Daar hebben we bij de Braziliaan gegeten - kip met ciabatta, kipsalade en steak, en dat allemaal voor 20 euro, kan je niets van zeggen. Door de verkoudheid heb ik er helaas niet echt van kunnen genieten want ik proef niets. Maar het idee was leuk... Met de taxi weer terug naar ons hostel en daar een beetje gechilled...

De plannen voor de rest van de reis: morgen gaan we naar het strand en nog een beetje in Durban rondlopen. Vrijdagochtend vertrekken we met de bus naar Manzini, daar blijven we een paar dagen en daarna vertrekken we naar Johannesburg.

Tot de volgende keer maar weer!

P.S mochten jullie Anneloes om welke reden dan ook willen bereiken, kan dat op het volgende nummer: 0027 767 22 5817. (Ze vindt het leuk om smsjes te ontvangen!!! EN IK OOK!)