Oman

Vanaf Abi Dabhi heb ik om 9:30u de taxi gepakt naar het busstation, in 2 uur met de bus naar Dubai, met de metro naar de plek om een busticket te kopen, 2 uur wachten en toen in 7 uur met de bus naar Muscat, een lange reisdag. Ik kwam om 23u aan (2uur vertraging..) en daar heb ik Hilde, mijn couchsurfhost, ontmoet. Ze is van origine Belgische dus we hebben heerlijk Nederlands met elkaar gepraat!
De planning was om 2 nachten te blijven maar dit is uitgelopen tot een verblijf van 7 nachten. Met een eigen kamer én eigen badkamer een prima plek om te vertoeven!
Hilde heeft me de tweede avond aan allerlei mensen voorgesteld en is erg behulpzaam geweest met het meedenken over een planning voor de eerste week. Met deze contacten en de mensen die ik zelf heb ontmoet heb ik een heerlijke tijd gehad in Muscat!
Ik heb veel dingen gedaan: de Sultan Qaboes moskee bezocht, een wandeling langs de Coniche, naar een coffeeshop, gewinkeld, 2 dagen en een nacht naar Sifah voor een poolparty/chilling, uit eten, salsales, een dag op stap naar Wadi Shab en The Sinkhole en vele andere dingen. Het duiken ging vanwege het weer helaas niet door dus dit wordt vervolgd…

De stad zelf heeft een erg fijne sfeer! Het wordt de witte hoofdstad genoemd vanwege de lichtgekleurde gebouwen die de culturele identiteit bewaren, er zijn geen wolkenkrabbers zoals in VAE (het is bij wet verboden gebouwen hoger dan 8 verdiepingen te bouwen), er hangt een traditionele sfeer met forten en souqs (Arabische markt), er is een enorme mix van nationaliteiten (veel expats maar ook bijv. Indiërs/Pakistanen/Bangalezen), er zijn weer normale prijzen (al is het niet zo goedkoop als Iran, maar zeker niet zo duur als Dubai/Abu Dabhi), het staat op plek nr 4 van de meest veilige landen in de wereld; al met al een stad om van te houden!

Na de eerste week in en rond de hoofdstad heb ik besloten een auto te huren voor 6 nachten zodat ik zelf op pad kon, vrijheid! Het is heerlijk om ´anoniem´ op te gaan in de menigte, helaas werkt dat hier ietsje anders want de huurauto´s hebben een ander kleur kenteken waardoor mensen altijd weten dat je een gast bent…
Op dinsdagochtend heb ik de huurauto (Kia Rio, fijne auto!), mijn huis op wielen voor de komende dagen, opgehaald. Even boodschappen gedaan en toen naar Sifah gereden. Hier was ik het weekend al geweest en aangezien het een chille plek was leek het me een goede eerste locatie. Sifah is een resort waar fraaie appartementen, villa’s en een hotel zijn. Ik kon logeren bij Ahmed en daar heb ik 2 nachten gebruik van gemaakt. Chillen in het zwembad, eten in de tuin, drankjes doen op het terras, koken, het dorpje bekijken, een strandwandeling maken, zonsopkomst gekeken, een aantal uur met Hamdoon, zijn neef, op de jetski naar Bandar Khairan geweest (wat nogal een tocht was want de zee was wild, dus ik moest me goed vasthouden, maar het was het allemaal waard, supermooie plek!) en film kijken. Donderdagochtend heb ik de auto weer gepakt en ben ik aan de echte roadtrip begonnen. De eerste stop was in wadi Tiwi waar ik aan het water mijn ontbijtje naar binnen heb gewerkt. Daarna doorgereden naar Sur waar ik in de haven even heb gekeken hoe een dhow wordt gemaakt en het fort heb bezocht (dit laatste was niet heel bijzonder..). De laatste bestemming van de dag was Ras Al Jinz, the turtle reserve. Het is helaas laagseizoen voor de groene schildpad die daar op het strand de eieren legt, maar, desalnietemin heb ik één vrouwtje de eieren zien bedekken met zand, werd er een babyschildpadje uitgezet dat die ochtend was verdwaald en ging de grote schildpad het water weer in. Ik was blij!

De volgende morgen was ik al vroeg op pad en zat ik voor zonsopgang in de auto. Het eerste gedeelte langs de kust gereden en na een paar uurtjes rijden kwam ik aan in wadi Bani Khalid, dit wordt gezien als één van de mooiste wadi’s in Oman. En mooi was het zeker! Groen/blauw helder water, palmbomen, rotsen, volop zon, echt top! Een stuk gewandeld en daarna een heerlijke duik genomen, op en top genieten!
Daarna weer een paar uur in de auto en na zonsondergang kwam ik aan in Nizwa, wat ooit de hoofdstad van Oman is geweest. Hier heb ik de soukh bezocht, de lokale markt. Daarnaast staat Nizwa bekend om het zilver en er waren vele winkels om sieraden te kopen. Ik heb een half uurtje rondgelopen maar toen was ik al die starende mannen wel zat..
Na een overnachting stond het fort voor de volgende dag gepland, maar de 5 rial entree (€11,50) leek het me niet waard en dus ben ik naar Falaj Daris gereden. Dit is een World Heritage Site, hier wordt het water dat nodig is voor de bewatering doorheen gevoerd. Deze Falaj is de grootste van Oman. Ze hebben er een parkje omheen gebouwd en aangezien het nog vroeg was kon ik heerlijk rustig ontbijten. Weer in de auto en door naar Tanuf ruïnes. Dit was tot in de jaren ‘50 een stad totdat het werd verwoest en verlaten door een oorlog en er alleen nog ruïnes over zijn gebleven. Met op de achtergrond het Al Hajar gebergte is het een fotogenieke plek!
20 Minuten verderop staat het Bahla fort. Dit is het grootste en oudste fort van Oman en staat als enige fort in de UNESCO-lijst. Groot was het zeker! Ik ben vrij goed in de weg onthouden, maar dit fort zit vol trappetjes, geheime ruimtes en kamers. Erg leuk om een uur doorheen te dralen! Jammer dat je de achtergrond niet kent want het heeft vast vele spannende verhalen..
De laatste culturele bezichting voor de dag was het Jibreen kasteel. Het is het mooiste historische kasteel van Oman en daar ben ik het zeker mee eens. Met een audiotour werd ik rondgeleid en werd alles haarfijn uitgelegd, een aanrader! Een stuk verderop heb ik de auto geparkeerd en een lekkere lunch gemaakt met uitzicht op de bergen, heerlijk die vrijheid om te doen en laten wat ik wil!
De eindbestemming voor de dag was Mussanah, een plaatsje aan de kust. Dit kon in 2 uur maar ik heb, bewust, de langere route gekozen omdat dit door de bergen ging. En daar heb ik geen spijt van gehad! Supermooie bergketens, kleuren die variëren van grijs tot bruin, van geel tot oranje en rood. Elke 10 seconde had ik kunnen stoppen om een foto te maken, maar heb het bij een paar foto’s kunnen houden.. Ook had ik uitzicht op de Jabal Shams, de hoogste berg in het noordwesten van Oman (3000m), het deed me met de ‘platte’ bovenkant denken aan de Tafelberg in Zuid-Afrika. Hier had ik graag naartoe gereden maar zonder 4x4 kom je de politiecontrole helaas niet door, dus dit hou ik hopelijk nog tegoed.

De wegen in Oman zijn over het algemeen erg goed! Oman is 7x zo groot als Nederland en heeft ruim 4 miljoen inwoners, waarvan 1,5 miljoen in Muscat wonen. Je kunt je voorstellen dat de wegen vrij rustig zijn, hele stukken was ik ‘alleen op de wereld’. Ik heb van allerlei landschappen voorbij zien komen; o.a. kustlijn, woestijn en bergen. Plantages van dadelpalmen, huizen in aardekleuren, groene bossages maar ook stukken helemaal niets maakten het aangename ritten. Je moest trouwens wel oppassen voor overstekende ezels, geiten of kamelen...
Helaas werkte de radiozenders niet echt mee, de stukjes met Engelse muziek was ik erg blij dat ik lekker mee kon zingen, maar ik heb ook úren geluisterd naar klassieke muziek (met ruis), jazz (met ruis), gebeden (met ruis) en Arabische muziek (met ruis). Had ik al verteld over de ruis… ;).

In Mussanah aangekomen wilde ik onderzoeken of ik de volgende dag kon duiken, ik had overdag meerdere keren gebeld maar kreeg niemand te pakken. Daar aangekomen was de duikschool al gesloten, dus op goed geluk heb ik me de volgende ochtend om 7:30u gemeld. Maar helaas, de volgende ochtend was de zee opnieuw te wild om te kunnen duiken. Balen!
Schakelen, wat nu? Ik had gehoord dat Al Wasadi beach mooi zou zijn en ik kwam er toch langs op de weg naar Muscat. Het was op zich aardig, maar hier zou een beach clean-up tour niet misstaan, wat een afval overal, vreselijk! Het was voor het eerst een paar uur bewolkt en met de harde wind zat zwemmen er niet in, maar de strandwandeling was lekker. Daarna doorgereden naar Muscat en daar naar de film geweest.
Ik had een overnachting geregeld bij een kennis. Helaas bleek de volgende ochtend dat hij andere intenties had dan ik, dus heb ik mijn spullen gepakt, heb ik de huurauto een dag verlengd en ben ik rond gaan dwalen in de stad. Het was geen fijne dag! Ik had geen enkel plan wat te doen de komende dagen en toen ik bij een coffeeshop plannen wilde maken liep alles uit op niets. Salalah is te ver weg, Masirah Island te duur, de ferry naar Khasab vaart niet wanneer ik wil, wat doe ik met Kerst en waar ben ik met oud &nieuw, wanneer kan ik mijn visum ophalen, waar slaap ik... Frustrerend als het niet tot een plan komt!
Op een gegeven moment probeerde ik het los te laten, ik had de auto tot de volgende ochtend dus geen paniek. Halverwege de middag ben ik even naar het strand geweest en kwam ik via whatsapp in contact met couchsurfer Hamed waar ik ‘s avonds mee uit eten ben geweest en later ben ik met een kennis wat wezen drinken. Zo eindigde de dag toch wel positief!

De volgende ochtend ben ik naar het vliegveld gereden en heb ik mijn huurauto ingeleverd met 1500km op de teller. Toen was opnieuw de vraag, wat ga ik doen?? Na veel opties te hebben onderzocht (ik heb zelfs gekeken welke vluchten er dezelfde dag waren, leek me wel grappig om opeens naar een heel ander land te gaan...) heb ik uiteindelijk een vlucht voor de volgende ochtend geboekt naar Khasab, een provincie in het noorden van Oman. Daar gaat mijn voornemen om niet te vliegen, maar ik zag echt geen goed alternatief. Met couchsurfer Adel contact gehad en meteen wat dingen gepland om daar te doen, dus dat geeft rust. Ik heb voor een dag een nieuwe auto gehuurd (een vrij afgeragde Suzuki Swift) en begin van de middag heb ik een korte hike in de bergen gedaan. Dat had ik echt nodig, ff wat anders. Toen een café in gedoken om administratie te doen.
‘s Avonds van Hamed een tent gekregen, uit eten geweest en toen hij hoorde dat ik nog geen slaapplek had mocht ik ook blijven couchsurfen.

De volgende ochtend was het vroeg dag. De vlucht was om 7:40u dus op tijd de auto inleveren en inchecken. De vlucht was maar een klein uurtje en in Khasab werd ik opgewacht door een chauffeur met mijn naam op een bordje (dat wilde ik altijd al eens meemaken, haha), dit had Adel geregeld. In het hotel waar hij werkt een ontbijtje gehad en daarna meteen op een dhowcruise om dolfijnen te spotten (en gezien!) en te snorkelen. Het water was wat frisjes (24°C) maar daarna lekker opdrogen in de zon. Ik heb 3 dagen gedoken met Ali (de duikinstructeur) en Fawzi (de divemaster). Na de ervaring in Iran was dit echt supergoed! Goede materialen, een buddycheck, een briefing en veel te zien onder water. Het is niet persé heel kleurvol maar is er volop vis te zien en daarnaast heb ik meerdere schildpadden, koraalduivels, mantra’s, sepia’s en andere bijzondere creaties gezien. De moeite waard!
Met Adel en Zineb (een Franse Marokkaan die hier op vakantie is) hebben we een dag een 4x4 gehuurd en zijn we op pad gegaan. Ik mocht rijden en het voelde toch behoorlijk stoer om zo’n grote bak te rijden, haha. Eerst de coastal road naar de VAE border waar we helaas niet overheen mochten omdat we anders Oman niet meer in zouden kunnen, en door naar de bergen. De weg omhoog was een behoorlijk stuk, zo’n 45-60 min, maar ik vond het tof om de kuilen te ontwijken (of niet) en een beetje gas te geven ;). Bovenaan een lekkere picknick gehad en toen naar beneden, wat een stuk sneller ging dan naar boven. Iets met meer zelfvertrouwen en gewoon gas geven ofzo?

De eerste nachten in Khasab heb ik gekampeerd, alleen of met Adel, Zineb en/of Fawzi. Later mocht ik bij Ali en Fawzi logeren in de ‘villa’ wat ook wel lekker was want daar had ik mijn eigen plekje. Met een klein clubje ook nog een nacht in Khor Najd wezen kamperen. Of eigenlijk was het meer glamping, want met een keuken, een spoel-wc en een warme douche was het weinig ‘back to basic’.
Oh ja, tussendoor was het nog ergens oud en nieuw. Aangezien Oman een Islamitisch land is wordt het niet echt gevierd, en zeker niet Khasab waar het soms echt zoeken is naar activiteiten. Dus die avond ben ik niet verder gekomen dan een bbq en biertjes drinken en lag ik voor 12u al te slapen. Dat hebben we ook weer gehad voor dit jaar!

De laatste 1,5 week in Khasab ben ik gepromoveerd tot het hulpje van Fawzi. Ik draaide mee in het werken bij de duikschool. ‘s Ochtends snacks + drinken halen, de dagelijkse portie karak drinken (heerlijke Indian Tea met kaneel en kardemon), de juiste duikmaterialen voor de gasten verzamelen, 25km verderop naar de duikplek rijden, de boot inpakken met cilinders en alle benodigdheden, de duiksets opbouwen, een beetje socializen met de gasten en na het duiken alles weer opruimen. En naast dat het erg fijn was om een eigen plek te hebben en mee te draaien in een dagelijkse routine, mocht ik gratis duiken. Mijn logboek is met 16 duiken in Oman dus weer een beetje verder gevuld. Goede deal ;).

De reden om zo lang op één plek te blijven had er onder andere mee te maken dat ik zat te wachten op een visum voor Pakistan. Weken eerder had ik contact gehad met Hadia die ik in Azerbeidjan had leren kennen. We vonden het beiden een goed idee om haar op te zoeken in haar geboorteland. Via de officiële weg zou ik waarschijnlijk geen visum krijgen maar via via zou het lukken. Gegevens doorgegeven en toen begon het wachten. Na weken met dit idee in mijn hoofd te hebben rondgelopen, niet te ver willen gaan want ik zou naar de ambassade in Muscat moeten en geen verdere plannen gemaakt te hebben dan Pakistan, was het een teleurstelling toen uiteindelijk bleek dat het niet ging lukken. De political leader die het zou moeten regelen was het land uit en zou een maand weg blijven… Balen! Weer schakelen, wat nu? In overleg met Ali en Fawzi besloten mijn visum voor Oman te verlengen want die verliep bijna en dit gaf mij wat tijd om na te denken over de volgende stap. Zoeken naar tickets vanaf Muscat, Dubai en Abi Dabhi, met óf zonder overstap, prijzen vergelijken, vliegtijden vergelijken, bekijken of er visums nodig zijn, etc. Houd je van de straat zeg maar ;).
Uiteindelijk heb ik gekozen om toch naar Sri Lanka te gaan. Dit plan had ik eigenlijk laten varen toen Pakistan in beeld kwam, maar bij het zoeken naar vluchten leek me dit toch een goed idee aangezien ik er toch langs kom op weg naar Azië.

Ik ben uiteindelijk 35 nachten in Oman gebleven. Achteraf had ik mijn visum niet hoeven te verlengen, maar voor dat moment leek het de juiste keus. Ik heb superleuke dingen gedaan in Oman, maar twee grote dingen blijven op mijn lijstje staan. Ik wil graag eens sandboarden in Wahiba Sands en de bergen in waar je schijnbaar geweldige uitzichten hebt. Ik heb nog even overwogen om vanuit Khasab terug te gaan naar Muscat, maar ik had het gevoel door te willen.
Oman was een bijzonder land! Zeker een land om nog eens te bezoeken, maar wellicht niet alleen. Ik vond het geen land om echt te backpacken. Er zijn geen hostels waardoor het ontmoeten van andere reizigers behoorlijk lastig is. Er is een slecht netwerk van openbaar vervoer wat je zowat dwingt een auto te huren. Tours naar bijvoorbeeld de bergen of de woestijn zijn echt belachelijk duur en ik had er niet voor over. Als je mensen kent is het wel echt een toffe plek, toen in gesprekken het werken in het buitenland ter sprake kwam zag ik Oman echt als een goede kansmaker.. En, kleine bijkomstigheid, het is altijd lekker weer (al schijnt de zomer wel echt enorm warm te zijn dus of dat echt nog comfortabel is is de vraag).

Zowel in Muscat als Khasab heb ik ook mijn meest eenzame en saaie dagen gehad so far. In Khasab was het duiken erg leuk, maar op de dagen dat er geen klanten waren was het soms behoorlijk saai.
Er is hier namelijk echt niets te doen. Daarnaast zijn Ali en Fawzi ook niet altijd de meest enthousiaste mensen met soms hun grumpy en moody buien waardoor met name Fawzi nogal onbereikbaar was. De avonden zijn hier vrijwel altijd hetzelfde. Zodra het werk is gedaan wordt er bier gedronken en voetbal gekeken. Niets meer en niets minder. Op een gegeven moment ging ik wel steeds meer mijn eigen ding doen, film kijken, wandelen of hardlopen, zonder eigen vervoer had ik verder niet zoveel keus.
En hoewel het hier niet altijd leuk was, vind ik toch jammer om weg te gaan. Je weet hier wat je hebt, je hebt een eigen kamer waardoor je niet uit je backpack hoeft te leven, je hebt een soort van routine, je kent de weg in de omgeving. Vanaf nu moet ik het weer zelf doen. Uit de comfortzone en op naar nieuwe avonturen!

De link naar de foto's:
https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPefkVT-duwv6AcltdnD