Maleisië deel 2

Een reis van 24 uur. Soms lijken 24 uur helemaal niet zo lang te duren, andere keren lijkt het minstens het dubbele. Dit laatste was helaas het geval voor deze reis. Ik was nog steeds niet echt fit en dit kwam het reizen niet ten goede. De koorts was weg, maar met tijden had ik echt onwijs last van mijn rug en was geen positie een comfortabele. 2 Ferry´s, een 8uur durende nachtbus, nog een ferry en úren wachten tussendoor kwam ik ´s ochtends aan op Perhentian Islands. De eerste indruk was, euh, leeg! Het seizoen is nog niet gestart, en dit leek me in eerste instantie ideaal. Me niet echt realiserend dat een eiland dan wel heel kaal aanvoelt. Aan deze kant van het eiland, Long Beach, zijn 3 accomodaties open en evenveel restaurants. Normaal zal het minstens het 5 dubbele zijn. Ik heb wel een goedkope dorm, slechts 4euro per nacht (terwijl als je deze boekt via booking betaal je 13euro!). Het kost niet veel maar je hebt ook niet zoveel.
Het is opnieuw een prachtig eiland en na een dag zie ik ook wel de charme van het vrij lege eiland. Vanwege mijn low energy heb ik echter geen puf om een lange wandeling te maken en ook de geplande duik op de tweede dag heb ik afgezegd. Ik surf veel op Google om info te krijgen over de rest van mijn reis, kijk Netflix en slaap veel.
En opeens realiseer ik me dat ik eiland-verzadigd ben. Na een week in Thailand is dit niet heel anders, opnieuw prachtig blauw water met een mooi strand en palmbomen, maar dat heb ik al een week gezien. Ik twijfel om Tioman Islands, mijn volgende en laatste bestemming van schiereiland Maleisië, over te slaan maar dit voelt dan ook weer zonde. Ik wil het toch eigenlijk ook wel zien. Ik ga dus toch maar even kijken maar blijf niet heel lang hangen. Tijd voor een nieuwe omgeving, nieuwe activiteiten en nieuwe input.

Dag twee is het weer trouwens omgeslagen en hebben we het staartje van de moesson. Regen in de ochtend en avond, meer bewolking overdag, but no problem. Nog steeds low-energy, de trap oplopen is eigenlijk al teveel gevraagd, ik kom hijgend boven. Mijn rug doet onwijs veel pijn en kan met moeite houdingen vinden die fijn zijn.
De derde dag heb ik ‘s ochtends toch een duikje gemaakt (onder het mom, nu we er toch zijn). Middelmatige school, prima wrakduik. De rest van de dag heb ik gewacht om om 4u de ferry te nemen. Deze duurde zo’n 45 minuten, en ik was blij dat we aan de overkant waren. Over bumpy golven met een pijnlijke rug was geen succes.
Toen begon het lange wachten want pas om 22:30u vertrok de nachtbus. Je kan niet echt ergens heen in die tijd omdat je met je backpack zit, die laat ik niet zomaar ergens achter.

Het slapen in de bus ging gelukkig redelijk en om 5:30u werd ik gedropt in Mersing. De avond ervoor had ik gehoord dat de eerste ferry naar Tioman Islands pas om 15:30u zou gaan, domper. Eenmaal in Mersing aangekomen had ik geen zin om weer uren te moeten wachten en na een paar uur zitten, googlen en wachten besloot ik door te reizen. Ik weet niet of Tioman Islands nog echt iets zou toevoegen en ik was het wachten beu. Daarnaast zouden het geen goedkope dagen worden met de ferry, accomodatie, entree NP, etc. Dus om 11u zat ik weer in de bus en 2 uur later kwam ik aan in Johor Bahru, de plaats tegen Singapore aan. Gelukkig voelde ik me ook weer redelijk beter.

De dagen in Johor Bahru heb ik niet veel actiefs gedaan. Heel wat uurtjes op de laptop gespendeerd om van alles uit te zoeken en te regelen voor Borneo, naar een shoppingmall gelopen om inkopen te doen, een wandelingetje hier en daar, Netflix kijken en dat was het wel zo’n beetje. Maar wel fijn om voor de komende dagen een soort van plan te hebben.
Over een paar uurtjes vlieg ik naar Miri op Borneo, het op twee na grootste eiland ter wereld lees ik net ;). Borneo heeft een Maleisisch en een Indonesisch deel en het oliestaatje Brunei. Hopelijk ga ik alledrie een bezoekje brengen!

Hier de link voor de foto’s: (en het zijn er echt maar heul weinig dit keer!)
https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPefmB8kreoFOpRd4kNe