Duitsland - Tsjechie - Slowakije

Duitsland
De start met de trein vanuit Enschede was aardig relaxed, fijne manier om te beginnen. Geen lange wachttijden op een vliegveld en ongemakkelijke stoelen. Met 15kg in mijn backpack kan de reis beginnen!
Helaas kwam ik er al vrij snel achter dat ik mijn paspoort onder het kopieerapparaat bij papa en mama in Doetinchem had liggen. Ja, echt! Oeps.. Meteen contact gezocht met het thuisfront en het zou de volgende dag worden bezorgd in het hostel in Hamburg. Top!
Aangekomen in Hamburg had ik een prima hostel, maar ik had echt tijd nodig om de mindset ‘reizen’ te vinden. Daarbij vond ik Hamburg ook bijzonder weinig aan. Alleen de walking tour op vrijdag was interessant, verder vond ik het een saaie, grijze, unheimische, stinkende stad. Na 2 nachten heb ik een nachtje coushsurfen in Lubeck gedaan. Helaas regende het dus heb niet echt een hele goede impressie van de stad gekregen, maar heb me er wel vermaakt.
Daarna mezelf 2 nachten getrakteerd op een leuk appartementje in een ander deel van de stad om de tijd ´uit te zitten´ in Hamburg. Dit was al beter, maar ik was blij dat ik dinsdag met de trein verder ging naar Praag. Bij de grens voelde ik de mindset veranderen. Was het de mooie omgeving, een onbekende taal waardoor je je meer in het buitenland waant? Anyway, ik was happy!

Tsjechie
Goed hostel, leuke mensen op de kamer waar meteen contact mee was. Woensdagochtend vroeg opgestaan om met de trein naar Kutná Hora te gaan, een uurtje van Praag. Op het treinstation komt dan het zoeken naar hoe alles werkt in een ander land… Eerst geld pinnen, een treinkaartje kopen bij een automaat, met hulp uitgevonden welk perron ik moest hebben; ik vond het vrij goed gaan. Bij controle in de trein echter kwam ik er, dankzij de vertaling van een vrouw in de coupé, achter dat ik mijn kaartje had moeten stempelen. Oh.. Dat had niemand me gezegd.De conducteur was zo ‘vriendelijk’ me te helpen met een nieuw kaartje, 3x zo duur natuurlijk, hmm. Nou ja, nog steeds niet al te duur dus doe maar, geen keus.
Kutná Hora was een mooie stad. Eerst naar een kapel met ornamenten gemaakt van zo’n 40.000 tot 70.000 skeletten geweest, erg mooi om te zien (hoe luguber ook). Daarna het stadje zelf bekeken en een rondleiding in een zilvermijn gehad. Gemoedelijke sfeer, heel plezierig!

Update paspoort: In Hamburg was ik vrijdags niet in het hostel om te tekenen voor ontvangst van mijn paspoort, wat ik ook niet wist, dus hebben ze het terug naar Nederland gestuurd :(. In Praag ging ik donderdag voor poging 2. Vanaf 8:00 zat ik beneden klaar om de UPS-man niet te missen, om 21:00 had ik zo’n vermoeden dat hij niet meer zou komen… Arrgh! Annoying! Wat nu?!?
Ondertussen heb ik wel verder mijn reis kunnen uitzoeken, treintickets en hostels boeken, beetje lezen en verder vooral veel wachten.. We zien het maar als een rustdag. ‘s Avonds nog wel lang met andere reizigers aan de bar gezeten in het hostel, nachtwerk!

De volgende dag een free walking tour gedaan door Praag. Leuk om de stad op die manier te zien en er meteen iets over te weten te komen. ‘s Middags zelf nog een paar uur rondgelopen en de dingen bekeken die ik bij de tour had gemist, o.a. het kasteel, megagroot! ‘s Avonds weer aan de bar gezeten en later met een aantal naar een jazzbar en daarna karaokebar geweest :D (en nee, ik heb niet gezongen, haha, alleen maar heel hard gelachen!). Heb echt superdagen gehad! Leuke, relaxte stad, goed hostel en vooral goed gezelschap in het hostel. Was graag nog een paar nachtjes langer gebleven.
De volgende dag echter heb ik rustig mijn spullen bij elkaar gepakt en was het alweer tijd om de trein te nemen, dit keer naar Bratislava.

Update paspoort: Zowel vanuit Nederland als Praag gebeld naar UPS / Post.nl en het blijkt dat het paspoort nog in Nederland is. Heb dus een hele dag voor niets gewacht… ‘s Avonds blijkt zelfs dat niemand weet waar het paspoort is, het is ‘gewoon’ weg. OMG! Wat een soap! Er wordt een onderzoek ingesteld..

Slowakije
Na 4 uurtjes treinen aangekomen in de wolkbreuk boven Bratislava. Vrij nat zat ik in de bus naar het vliegveld om daar mijn huurauto op te halen. Daar een prima auto gekregen, Skoda Fabio. Mét stoelverwarming kwam ik later achter, lekkerrrr. Zoals een medereiziger goed verwoorde: een auto betekent vrijheid!!
Ik was meteen op weg naar een supermarkt maar het bleek een nationale feestdag te zijn dus er was niets open. Oh.. Ik had wel wat te eten mee dus geen probleem, maar het was wel een dooie boel. Met de auto weg uit de stad en op weg naar een eerste plek: Banská Štiavnica. Daar de volgende ochtend/middag het dorpje bekeken en een rondleiding gehad in een ertsmijn. Ik kwam erachter dat ik mijn Slowaaks nog wel moet oefenen, ik heb er geen woord van gesnapt…
Na een paar uurtjes doorgereden naar de volgende locatie, Levča. De wegen doen me denken aan Tasmanië enVancouver Island, je moet eerder in reistijd denken dan in kilometers, vooral het begin aardig wat haarspeldbochten en wegen waar je niet echt door kan rijden. Slowakije is 1,2x zo groot als Nederland en heeft 5,4 miljoen inwoners. Je kunt je bedenken dat het landschap en omgeving er behoorlijk anders uitziet. Onderweg heb ik de kans gehad om, ik denk, zelfgeplukte blauwe bessen te kopen van Roma langs de weg, maar heb het toch maar overgeslagen. Later zag ik ze trouwens ook nog met andere groente in emmers te koop lopen.
Na een salade op een bankje was ik precies op tijd voor de kerkdienst, ik kon zo achter de meute aanlopen wat ik ook heb gedaan. Snel ergens achterin de kerk gaan zitten. De dienst duurde gelukkig niet heel lang (50 min), vond het mooi om mee te maken, al heb ik ook hier geen woord van gesnapt. Ik had wel tijd een blik te werpen op de grootste gotische offertafel ter wereld, ja ja.

De volgende dag vroeg op pad naar Spišsky Hrad, de grootste en één van de meest indrukwekkende burchtruines van Centraal-Europa (aldus Google). Eerst rustig een ontbijtje op de parkeerplaats en toen naar boven gelopen. Daar aangekomen een audio-tour gedaan om wat meer achtergrondinformatie te krijgen en verder zelf rondgelopen! Echt supergroot en supermooi! Om een betere indruk te krijgen moet je maar eens foto’s checken op Google.
Om alvast dichterbij mijn volgende uitstapjes te zijn in 1,5 uur, en slechts 84 km, (in Nederland zouden ze delen van deze weg geen weg durven noemen), doorgereden naar een wat vreemd ‘pension’ in Rožňava. Voor Slowaakse begrippen waarschijnlijk best een prima locatie, ik ben in ieder geval blij met een eigen kamer voor nachtje. Ff wassen, veel dingen uitzoeken voor de komende dagen, afdrogen met een echte handdoek (lijkt onbelangrijk maar is best fijn na dagen zo’n sneldrogend ding) en een filmpje kijken. Me-time :).
De volgende ochtend ben ik na een rondje hardlopen naar de zeldzame aragonietgrot in Ochtiná geweest. De tour duurde wel 30 hele minuten, ja ja, het kon niet op, hier en daar zelfs een beetje Engels. Aragoniet is een zeldzaam soort kalksteen wat in verschillende kleuren en vormen voorkomt. Bijzonder! Daarna doorgereden naar een ijsgrot in Dobšinská. Warm aangekleed naar binnen, de gemiddelde temperatuur is -3,9 tot 0,2 graden. Ook hier stonden we met 30 minuten weer buiten, maar hier was geen enkel woord in het Engels en sprak het gezicht van de gidsen boekdelen. Mijn hemel, wat een chagrijnige bedoeling. Er waren toch zo’n 50 mensen, keer 8 euro entree, 4 rondleidingen op een dag in low-season = reken uit je winst. In Slowakije moet je naast de entree vaak ook betalen voor het mogen maken van foto’s/video’s. De gids was echter zo druk met zichzelf dat ik wel wat foto’s heb kunnen maken, lekker puh, moet je maar opletten! (Noemen ze dit recalcitrant?)
Daarna doorgereden naar een pension in Poprad. Hier letterlijk úren bezig geweest met wandelpaden zoeken, accomodaties, tickets (om)boeken, bussen regelen, hostels boeken. Man, wat een werk!!! Als het goed is kan ik komende tijd wel even vooruit met de praktische dingen, hoef ik alleen maar na te denken over wat ik wil doen op een dag.

Update paspoort: Hij is terecht!! Ik kreeg maandag opeens een berichtje van UPS Tsjechië dat hij dinsdag bezorgd zou worden in het hostel in Praag. En verrek, een aantal telefoontjes verder en veel duimen draaien en hij zowaar bezorgd. Ongelooflijk maar waar! Joehoe!

Donderdag vroeg opgestaan zodat ik om 7:00 start klaar was voor een wandeltocht in het Slowaaks Paradijs. Op internet had ik gelezen over de Sucha Bela kloof (beginpunt in Podlesok). Een wandeling van zo’n 14 km langs/door een beek omhoog. Over ladders, boomstronken, keien, trappetjes, boomwortels en grind. Samengevat in één woord: GEWELDIG! Ik was als een kind zo blij! (ik had verhalen gelezen over lang wachten voor ladders vanwege drukte, daarom ben ik zo vroeg begonnen, ik was er blij mee, had de hele route mee mezelf!).
Via een omweg weer terug en toen had ik nog de energie er nog een route bij aan te plakken. Om 12uur was ik weer beneden en na 5 uur zowat nonstop wandelen hadden mijn benen en ik het wel gehad… ‘s Middags alvast naar mijn volgende stop gereden, de Hoge Tatra (Tatranská Lomnica), een berggebied uitgeroepen tot nationaal park. Daar wat vooronderzoek gedaan en verder niets noemenswaardig.
De volgende ochtend was het weer vroeg dag, om 6:15 ben ik mijn tocht begonnen. I.p.v. met de kabelbaan omhoog te gaan leek het mij een goed idee het hele stuk te wandelen. Het eerste uur was een verhard pad omhoog, het tweede uur langs een een steile skihelling (ik type dit nu heel chill, maar het was een echte struggle op momenten!), en toen kwam ik eindelijk op het pad waar ik wilde zijn. Deze gevolgd over boomwortels en heel veel keien en grind, en om 11:00 was ik gelukkig weer beneden. Pfff, wat was dit een lange en toch wat eenzijdige tocht.
In de ‘buurt’ heb ik een 2u durende tour in het Orava Castle gevolgd, blijkbaar één van de mooiste kastelen van Slowakije. Nou, hij was ook mooi! Via een app kon ik de Engelse audio-tour volgen, jammer dat de Slowaakse gids er elke keer doorheen praatte ;).
Als laatste op de route lag het dorp Vlkolínec. Dit dorp staat op de Unesco lijst vanwege de 45 houten huizen stammend uit heul lang geleden. Tis dat ik er in de buurt was, het was niet heel spannend (al schijnt het wel echt bijzonder te zijn, maar daarvoor ken ik de achtergrond niet goed genoeg). Maar, been there done that.
Overnacht in een pension die ik met pijn en moeite heb gevonden. Google Maps kende het niet.. Gelukkig wilde 2 meisjes wel even met me mee lopen (in het Engels konden ze het niet uitleggen). In het pension werd ik niet echt verwacht en dit was een typisch gevalletje van ‘met handen en voeten praten’.

Vrijdag de laatste dag met de huurauto op pad. Eerst lekker uitgeslapen en toen alle tijd genomen om terug naar Bratislava airport te gaan. Muziekje aan, zonnetje erbij, mooie omgeving, wat wil je nog meer..
Heb ook wel weer zin in een beetje beschaving. In het binnenland praten weinig mensen Engels en komen weinig toeristen, wat natuurlijk erg charmant is (en wellicht een voorbode voor wat ik nog ga meemaken), maar ben ook wel weer toe aan een beetje menselijk contact :).
De auto, na 1160km te hebben gereden, in perfecte staat ingeleverd en met OV naar het hostel gegaan. Ik moest even zin maken om de stad te gaan verkennen, maar na 2,5uur rond te hebben gelopen kan ik zeggen dat het een erg mooie, compacte, gemütliche stad is.
Zaterdag een rondje hardgelopen, een walking tour gedaan, gepicknickt in een park en verder een beetje aangeklungelt, lekkere dag!
Morgen staat er ook nog een walking tour op de planning en ‘s middags gaat de Flixbus (terug) naar Praag om mijn paspoort op te halen. Door de hele paspoortsoap heb ik Bulgarije helaas van de planning moeten schrappen. Na 2 nachten Praag vlieg ik naar Istanboel waar ik 4 nachten blijf en dan gaat de reis naar Iran beginnen!

Slowakije is een interessant land. Duidelijk armer wat je kunt zien aan bijv. kappotte gebouwen/huizen, elektriciteitsdraden, wegen, (kleding van) de mensen, maar ook erg rijk aan historie qua kerken/kastelen en tegelijkertijd veel natuur! Ik heb aardig wat bezienswaardigheden van de Unesco lijst kunnen afstrepen.
Een prima vakantieland of bestemming voor een stedentrip naar Bratislava, zeker vanwege de lagere prijzen en de veelzijdigheid. Het betalen met de euro is wel erg gemakkelijk, zeker omdat je alles goed kunt vergelijken. Voor een Sprite (0,33l) was ik in een café slechts € 1,10 kwijt en voor een kopje thee bij een museum € 0,50 (opvallend dat je in café’s gewoon nog mag roken, gatsie!). De benzine scheelt niet heel veel al was het ietsje goedkoper. Entree voor musea is wisselend, maar meer dan € 10,- heb ik niet betaald.
Ik wil in ieder geval graag nog eens terug voor een meerdaagse wandeltocht in de Hoge Tatra, met overnachtingen in berghutjes. Wie wil er mee? ;)

https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPefiGjWFMXisZtmQ3wH
(als je de link kopieert en plakt in je internetbalk zou je de foto's moeten kunnen zien....)