Verenigde Arabische Emiraten

De ferry van Bandar Abbas naar Sjarjah was weer een interessant beleving. Aangekomen in de haven lijkt niemand echt te weten hoe alles werkt, of het wordt je in ieder geval niet verteld. Mijn tactiek is meestal ergens gaan zitten en kijken wat de rest doet ;). Er kwamen al snel 2 stellen met kinderen uit Europa en samen zijn we door de douane gegaan waar het wachten begon. De ferry stond gepland voor 21:00u maar zoals wel vaker in Iran, had deze wat vertraging. Al met al vertrokken we om 23:00u, kregen we een maaltijd en gingen de lampen uit, tijd om te slapen. Gelukkig was het rustig en had ik 4 stoelen voor mezelf zodat ik een paar uurtjes slaap mee heb kunnen pakken.
Om 10:00u kwam de ferry aan in Sjarjah waar het al met al nog zo’n 2,5u duurde voordat we waren gecheckt en een stempel in het paspoort hadden; een trage en ongeorganiseerde bedoeling!
Met een traditionele abra naar de overkant, de bus gepakt naar het begin van Dubai, overgestapt in de metro en na zo’n 10 minuten lopen was ik bij het hostel.
De eerste indruk was niet eens zo slecht, maar in de 3 nachten dat ik er was schommelde mijn indrukken nogal. Ik ben naar het strand geweest in Marina, naar de Burj Khalifa (met zijn 828m het hoogste gebouw ter wereld), naar 2 shoppingmalls (waar je naast flink winkelen ook kunt skiën, schaatsen en een aquarium kunt bezoeken), Miracle Garden bezocht en rond gelopen. Het varieerde van een rustige plekje op het strand tot overcrowded, te toerischtisch/bombastisch/overdreven in de shoppingmalls tot errug druk bij de lasershow op Burj Khalifa.

De stad zelf is erg schoon, georganiseerd, de metro werkt erg goed en ruikt lekker (en opnieuw een speciale coupé voor de vrouwen). Voor niets gaat de zon op en voor al het andere in Dubai moet je betalen! Na een maand in Iran, waar ik, mede door het vele hitchhiken en couchsurfen, slechts zo’n € 190,- (!!) heb besteed is dit wel even andere koek.
(In Dubai en Abu Dabhi heb ik voor 5 nachtjes weg zo’n €210,-- uitgegeven, en dan heb ik voornamelijk mijn eigen eten nog bereid ook, poehhf).

Zondag met de bus naar Abu Dabhi en daar had ik een reünie met Himanshu die ik had leren kennen in Baku Azerbeidjan. Hij had via zijn werk een goedkoop appartement kunnen regelen dus had ik 2 nachten een eigen plekje.
De eerste dag zijn we naar een heritage village geweest, het strand en een supermooie moskee. Had het eigenlijk wel gehad met het bezoeken van een moskee aangezien ik er zoveel heb gezien in Iran, maar ik ben echt blij deze gezien te hebben. Hele andere stijl, mooi blauw verlicht, mooie details en niet geheel onbelangrijk, de beste chador so far ;).
De volgende dag zijn we naar Ferrari World geweest, een indoor amusementpark rondom het thema, je raadt het al, Ferrari. Pas bij het betalen van de ticket hoorde ik dat we korting kregen omdat Himanshu een kortingspas heeft via het hotel, dus in plaats van 289 dirham (69 euro) betaalden we nu maar 75 dirham (18 euro). Ik vond het eigenlijk echt te belachtelijk duur om überhaupt te gaan, maar soms moet je wat… Dit maakte het echt een stuk plezieriger!
Met ‘s werelds langste ‘loop’ achtbaan én ‘s werelds snelste achtbaan (in minder dan 5 sec naar 240 k/ph) heb ik die toch weer mooi op mijn lijstje kunnen afvinken (oh wacht, die stonden er niet op…).
Aan het eind van de middag tolde mijn hoofd van alle sentatie, snelheid, 3/4D animaties dat ik het heerlijk vond om ‘s avonds op de bank uitzendinggemist te kijken.

Ik vond Abu Dabhi wel een stuk plezieriger dan Dubai. In Dubai was ik in het weekend en was het wellicht extra druk, in Abu Dabhi vond ik dit heel erg meevallen gelukkig. Nadeel is wel dat hier geen metro rijdt, alles wat verder uit elkaar ligt en je je scheel betaald aan de taxi… Elk nadeel heb zijn voordeel!

Dinsdagochtend mijn spullen gepakt, met de taxi naar het busstation, de bus naar Dubai, met de metro naar het andere busstation, ticket gekocht, gewacht en toen ging om 15u de bus naar Muscat in Oman, op naar het volgende avontuur.

Ik vind het leuk om Dubai en Abi Dabhi gezien te hebben, maar hoef er zeker niet jaarlijks naar terug. Ik wilde ze bezoeken omdat ik er ‘in de buurt’ was en zo ging ik er waarschijnlijk ook in, maar het waren in deze reis niet mijn favoriete steden. De pracht en praal, de luxe, de dure auto’s, de prijzen, de drukte; niet echt aan mij besteed. Doe mij maar natuur en back to basic. Ik hoop het in Oman te vinden!

De link naar de foto's:
https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPefkVPvaMBfdYyYLwc5