Guatemala deel 1

Guatemala deel 1 – 14 januari 2024 / 21 januari 2024

*Er wonen 17 miljoen mensen in Guatemala en het land is 2,6x zo groot als Nederland.

*De Happy Meal is bedacht door een Guatemalaanse familie.

*De officiële taal is Spaans en 93% van de bevolking spreekt dit. Daarnaast zijn er zo’n 21 andere talen, waarvan de Maya-taal K’iche het meest gesproken wordt. Zo’n 11% van de bevolking heeft dit als moedertaal.

*De meeste begraafplaatsen zijn heel kleurrijk, de grafstenen worden namelijk in de favoriete kleur van de overledenen geschilderd. Elk jaar op 1 november, de dag van de doden, worden de grafstenen opnieuw geschilderd.

*In Guatemala is slechts ongeveer 70% van de bevolking geletterd.

*In totaal zijn er maar liefst 33 vulkanen, waarvan er 4 actief zijn.

*De Fuego is de meest actieve vulkaan in Midden-Amerika.

Mijn reis begon zondag kwart voor 3 in Doetinchem en bracht mij 34 uur later in het hostel in Guatemala stad. Eerst met de trein naar Eindhoven, vanaf daar naar Madrid. We hadden 45min vertraging dus de overstap hield qua tijd niet over. Zeker niet omdat Madrid een enorm vliegveld bleek waar ik eerst met een bus naar een andere terminal moest. Vanuit daar was het nog eens 20 minuten, waarvan een stuk met de metro. Het boarden was al begonnen, maar ik was wel op tijd gelukkig. Wel ideaal om alleen handbagage te hebben trouwens!

De volgende vlucht vond ik best relaxed, eindelijk weer eens een groot vliegtuig, dat is echt lang geleden. Dat betekent iets meer beenruimte, een stoel die naar achter kan, eten en drinken, de mogelijkheid om een film te kijken. En gelukkig zat er niemand naast mij dus extra ruimte. Deze vlucht was in de nacht dus ik heb het grootste gedeelte geslapen. Ik ging 6uur terug in de tijd en kwam rond half 5 aan in Bogota – Colombia. Daar was een lange overstap van zo’n 9 uur en dit duurde best wel lang, maar met een beetje slapen en lezen en wat rondlopen werd het op een gegeven moment toch tijd om te boarden. Na zo’n 3,5u kwam ik aan in Guatemala-Stad. De immigratie ging verrassend snel en toen stond ik buiten. Ik had mijn onderzoek gedaan dus wist dat ik met de bus naar het centrum zou gaan.

Als je de app van buitenlandse zaken leest, lees je erg veel over overvallen, geweld, criminaliteit en corruptie. Het eerste uur was ik me erg bewust van de mensen om me heen en zag in iedereen een groot gevaar, maar op een gegeven moment is het allemaal ook gewoon normaal. Wat wel gek is om de politie/bewakers te zien met geweren soms groter dan een meter.. Weet niet of dat me juist veiligheid geeft of onveilig laat voelen….

Ik heb eerst een stuk gelopen voordat ik bij een bushalte kwam. Hier was het erg druk! Ze stonden allemaal wel netjes in de rij, ze hadden een hele ‘loop’ gemaakt. De ticketautomaat was in het Spaans en ik vroeg de man achter mij of hij mij wilde helpen en hij was zo vriendelijk om het kaartje voor mij te betalen, sweet! Vanuit het centrum was het nog zo’n 20-25min lopen naar het hostel. Daar spullen gedropt, boodschappen gedaan en wat gegeten en toen lekker gaan slapen, ook al was het pas half 9, ik was toch wel moe!

Ik had de wekker om 1u gezet omdat Roz dan zou aankomen en met de taxi naar het hostel zou komen. Het duurde allemaal wat langer dan gepland maar om half 3 kwam ze aan. We hadden gelukkig een kamer voor onszelf dus konden lekker bijpraten! Rond 4u gingen we slapen en de volgende ochtend waren we om 10u klaar om met de InDrive (een soort Uber) naar Antigua te gaan. In Guatemala stad schijnt het wat gevaarlijker te zijn en is niet zoveel te doen, dus veel mensen slaan deze stad over, zo ook wij. De Indrive is ook nog eens een stuk goedkoper. Met de (toeristische) shuttlebus zouden we 19 dollar p.p. moeten betalen, en nu waren we 13 euro voor ons beiden kwijt.

In Antigua werden we afgezet bij het hostel en toen hebben we een rondje door de stad en de markt gelopen. Werkelijk alles is hier te krijgen, zoals we ook gezien hebben in Kyrgystan. We hebben wat te eten gekocht als lunch en toen was het idee om een free walking tour te doen. Hier zijn we ook mee begonnen, maar al vrij snel voelde ik mij echt niet lekker; buikpijn en misselijk, en staan luisteren naar de man was ook moeilijk. We zijn daarom na een half uur afgehaakt en terug naar het hostel gegaan. Daar ben ik tot een uur of 8 ‘s avonds heel misselijk geweest én heel vaak naar de wc geweest. Dit was mijn eerste voedselvergiftiging van deze reis vermoed ik. Vrij snel wel... Of het de kip uit het vliegtuig was, of het broodje kip uit Guatemala Stad, of wat anders, geen idee. We zijn vroeg gaan slapen (Roz had inmiddels hoofdpijn..) en hebben behoorlijk wat uurtjes geslapen. En gelukkig voelde ik mij de volgende ochtend zo goed als beter. Nog regelmatig naar de wc maar verder waren de klachten over dus kon gewoon functioneren.

Woensdag hebben we onze eigen ‘free walking tour’ gedaan in de stad wat ook wel prima was. We hebben veel informatie gemist denk ik, maar de jaartallen die veel worden genoemd vergeet je toch altijd wel snel… Om kwart over 1 hebben we ons gemeld voor een ‘free walking tour’ maar deze ging buiten de stad. Ook wel eens leuk, een rondje buiten de stad. En, we gingen met de ‘chickenbus’. Hier staat centraal-Amerika wel om bekend. De gele schoolbussen die uit Amerika worden gekocht en opgeknapt en vaak ook in felle, vrolijke kleuren geschilderd en worden versierd. Dit is het lokale transport en (voor ons) lekker goedkoop, zo’n 0,35cent per ritje. Onze eerste stop was bij een chocolade farm waar we het één en ander te horen en zien kregen over het proces van cacaovrucht tot chocola. Leuk en interessant! We mochten natuurlijk ook wat proeven zoals versbereide 100% cacao chocolade, chocolademelk en 2 producten gemaakt van fruit waarvan ik de naam ben vergeten.

Daarna gingen we naar een wijnproeverij. Alhoewel wijn, ik vond het meer een soort likeur met allerlei fruitige smaakjes. We kregen verder niet heel veel informatie maar het was wel leuk. Daarna nog een stukje met de bus en toen kwamen we aan bij een jade factory and showroom. De man heeft van alles verteld en laten zien over het bewerken van de edelstenen, ook erg interessant!

We waren rond 6u terug, hebben op de markt bij zo’n klein kraampje met 4 stoelen wat gegeten en toen gingen we meteen door naar onze volgende activiteit: salsales. Dit hadden we doorgestuurd gekregen van iemand en dit leek ons wel leuk. Eens wat anders… We waren maar met z’n 3-en en hebben een uurtje vooral wat basispassen gedaan. Ik denk dat het andere meisje en ik wel iets meer hadden gekund, maar Roz vond het wat lastig, haha. Een leuke activiteit voor de avond.

Donderdag hadden we eigenlijk een vrije dag omdat we hebben besloten vrijdag de vulkaan te beklimmen. We hadden natuurlijk niets geregeld dus veel tours waren al vol, en toen we de keuze hadden uit 2 en we ze vergeleken, leek het ons beter vrijdag te gaan, ook omdat we niet precies wisten hoe we ons zouden voelen aangezien we beiden niet lekker waren.

Ik had gelezen over een wandeling dichtbij de stad. We waren rond 9u klaar om met InDrive (uber) te gaan maar dit lukte niet omdat er geen chauffeurs waren blijkbaar, dus besloten we toch maar met de chickenbus te gaan. De bus was snel gevonden maar natuurlijk duurde het nog een tijdje voordat hij vertrok, dus al met dus vertrekken we pas half 11. In het dorp aangekomen moesten we nog een stuk omhoog lopen voordat de officiële route startte. Ik dacht eigenlijk dat het een meer vlakke route zou zijn, maar het was eigenlijk de hele weg omhoog. Ik vond het prima, leek me een goede oefening voor de beklimming van de vulkaan, maar Roz is iets minder fit en zij vond het wel pittig. Maar na een kleine 1,5u omhoog bleek het zeker de moeite waard. Ik dacht dat er alleen een uitzichtplatform was, maar er bleek een heel park bij te zijn met leuke plekjes om te picknicken en zelfs de mogelijkheid om te kamperen. En het leukste van alles, een paar schommels aan de bomen en een glijbaantje. Omdat we dit alles niet hadden verwachten (soms toch goed om zonder al te goede voorbereiding ergens heen te gaan) vonden we erg verrassend en voelden we weer helemaal kind en zwaaiden we enthousiast heen en weer. Een hoogtepuntje so far!

Toen we beneden waren hebben we geluncht en de bus weer terug gepakt. Al met al een hele onderneming, we waren rond 16u terug. Toen hebben we boodschappen gedaan op de markt en de supermarkt en want we hadden het goede idee zelf wat te maken. Het idee was om wat fruit en daarna maistortilla's te eten met zelfgemaakte knoflooksaus, tomaat en komkommer, maar de yoghurt bleek gezoet dus dat maakte het een beetje raar maar wel oké. Toch zijn we daarna nog naar de McDonalds geweest, haha. Ik voor een toetje, Roz voor een burger.

‘s Avonds hebben we onze tassen gepakt voor de beklimming van de vulkaan.

Het is erg gezellig so far om samen te reizen. We vullen elkaar goed aan, denken vaak hetzelfde, zijn allebei erg flexibel, nemen allebei de leiding maar kunnen beiden ook volgen, lachen veel, hebben goede gesprekken. Niets te klagen!

Het voelt ook allemaal behoorlijk veilig. Dat biedt geen garantie natuurlijk, maar had verwacht misschien wat angstiger te zijn en bijvoorbeeld je tas steviger vast te houden of om je heen te kijken, maar het lijkt allemaal heel gemoedelijk.

We hadden wel een beetje een idee wat te doen in de 4 weken, maar de plannen worden wat concreter en we hebben wat wilde ideeën, maar we moeten maar eens kijken of dat wat gaat worden ;).

Vrijdagochtend was de pick-up wat verlaat en werden we iets voor 9u opgehaald. Daar bleken we met 2 andere Nederlanders de tour te doen, eentje daarvan hadden we al ontmoet bij de salsales. Eerst zijn we in een uur naar de vertrekplaats gereden waar we onze tassen hebben gedropt, nog wat kleding konden lenen zoals een muts, handschoenen, dikke jas, en een hoofdlamp en wandelstokken konden huren. Rond kwart voor 11 waren we helemaal klaar om te gaan en vertrokken we met onze gids Kevin. Het aantal km’s is rond de 8-9, met zo´n 1500 á 1600 hoogtemeters te beklimmen, en de route is opgedeeld in 3 stukken. Tenminste, zo is het op internet te lezen. Het eerste stuk zou het zwaarste zijn, en het was behoorlijk pittig want het ging enkel omhoog, en ook best steil, De ondergrond was veelal zand/steen wat het ook nog eens slippery maakte. De Dutchies gingen best goed, maar Roz had al vanaf het begin moeite om haar ademhaling onder controle te krijgen en het klimmen ging haar moeilijk af. Het was dus elke keer een stukje lopen, wachten op Roz, en weer verder lopen. Ik heb haar geprobeerd te helpen door soms haar tas te dragen, haar tas een beetje te liften en omhoog te duwen, samen te lopen, maar uiteindelijk is het ook een tocht die je zelf moet maken.

Het tweede stuk zou beter moeten zijn, maar het was nog steeds steil al zigzagden we nu meer door het bos. Ik had er ook niet zo heel veel zin meer in. Ik loop graag alleen omdat je dan zelf door alle stadia kunt gaan en niemand de schuld kunt geven als het niet lukt. Nu we elke keer op Roz moesten wachten, merkte ik dat ik er ook een beetje met de pet naar gooide. Het had niet echt zin om heel erg mijn best te doen en mezelf te pushen, want ik kon toch niet doorlopen. Daarnaast vond ik ook wel zwaar hoor, hield regelmatig even stil om op adem te komen.

Op een gegeven moment werd duidelijk dat we het niet gingen redden om dezelfde dag ook nog de Fuego op te gaan en misschien zelfs de zonsondergang niet gingen halen. Dit was wel even balen, vooral omdat het door iemand anders beslist wordt (in dit geval het tempo van Roz) want ik heb liever zelf te touwtjes in handen… Het derde en laatste stuk zou het makkelijkst zijn en dit was ook grotendeels wel zo. Het was vaker vlakker en er waren prachtige uitzichten omdat we uit het bos waren. Het wolkendek begon zich te sluiten en wij waren daarboven met een zon die steeds verder onder ging, wel echt top!

Na zo’n 6,5u lopen kwamen we bijna bij ons kamp aan. Het laatste stukje was gaaf want op een gegeven moment kom je de bocht om en krijg je de Fuego in zicht die regelmatig grote aswolken spuugt. Supertof!

In ons kamp aangekomen waren we gelukkig op tijd voor de zonsondergang, hadden we een fijne stoel met uitzicht op de Fuego die elke 5 tot 25 min kleine en/of grote aswolken spuugt en soms was er al lava te zien, zeker toen het wat donkerder begon te worden. Toen de zon onderging werd het snel fris, gingen de lagen kleren aan en gelukkig werd er even later een vuurtje voor ons gemaakt. En bij een kampvuur horen natuurlijk marsmellows. Al had ik eigenlijk al de hele dag geen honger en een beetje hoofdpijn, misschien toch lichte verschijnselen van hoogteziekte? Ik weet het niet, maar ik voelde me niet helemaal mezelf. Het avondeten was bijzonder matig, gekookte pasta zonder saus met wat kaas. En dat na een hele dag hiken. Gelukkig had ik geen honger en heb ik het ook niet helemaal opgegeten.

Terwijl we genoten van het kampvuur hielden we onze ogen gericht op de vulkaan die ons prachtige plaatjes gaf. In het donker is het niet alleen de as die je ziet, maar ook uitbarstingen met lava en gloeiende stenen die langs de berg naar beneden vallen. Echt te mooi!

We zijn op tijd naar bed gegaan, rond 21u volgens mij al. We lagen met zijn 4-en strak naast elkaar op een matras op de grond in een hutje, maar echt prima. Het deed ons een beetje denken aan de yurt in Kyrgystan.

Het plan was inmiddels veranderd om de Fuego in de ochtend te beklimmen, dus om iets voor 3uur ging de wekker en vertrokken de Dutchies met de gids. Ik had eigenlijk niet zoveel zin en wist ook niet of het het waard zou zijn om zoveel uur te lopen om iets dichterbij te kunnen staan (en daar ook nog eens een extra 36 euro voor te betalen). Maar goed, ik was er nu toch dus hoppa, schouders eronder. Met de hoofdlamp die echt niet genoeg licht gaf was het best lastig het hele stuk naar beneden te lopen. Het was erg slippery, ik ging 2x onderuit, maar naar beneden vond ik nog wel aardig. Want toen we beneden waren, begon daarna de tocht omhoog. Och och, de kilometers van de vorige dag voelde ik wel en ik vond het zwaar om weer zoveel omhoog te lopen. Ook wetende dat de terugweg net zo erg dan niet nog erger zou worden… Maar, als je dan eenmaal boven bent heb je gek genoeg nergens meer last van. We hebben er 2 uur over gedaan en waren één van de weinigen. Degene die hadden gekozen ook de Fuego te beklimmen hadden het namelijk al de avond ervoor gedaan en gingen ‘s ochtends naar een ander uitkijkpunt voor de zonsopgang.

Al meteen kregen we een fantastische uitbarsting te zien en in het pikkedonker was de uitspuwing van de lava echt zoo tof! En aangezien ik de telefoon van Roz mee had die echt waanzinnige foto’s maakt, staat het ook nog eens goed op beeld :). Ongeveer elke 15 minuten was er een uitbarsting, wauw! Daarnaast kwam ook de zon langzaam op en met de steeds veranderende luchten, de uitbarstingen en de uitzichten, was alles bij elkaar een prachtige plaatje! Heel blij dat ik toch ben gegaan, een unieke ervaring!

Om kwart voor 7 begonnen we aan de terugtocht en vond ik naar beneden echt wel prima. En toen weer omhoog, oooh… Ik was het op een gegeven moment zó zat. Niet dat ik perse helemaal gesloopt was of kapot, maar ik had het gewoon helemaal gehad met omhoog lopen. Maar ja, een keuze heb je niet echt, dus toch maar stap voor stap omhoog. Het heeft ons net als op de heenweg 2u gekost (en in totaal 6 km) en toen waren we gelukkig weer terug bij het kamp. En was ik ook de zwaarte van de tocht snel vergeten, gek hoe dit werkt in je lijf en je hoofd. Na een prima ontbijtje met brood, havermout en thee hebben we de tassen gepakt en maakten we ons klaar voor de 8-9 km naar beneden. Inmiddels wisten we een beetje wat we konden verwachten qua trail en naar beneden was prima. Wel heel fijn om de wandelstokken te hebben want het vraagt best wat van je knieën, het was op stukken ook nat en daardoor extra glad maar al met al niets te klagen. We hebben het hele stuk in zowat 1 ruk te gedaan. Ergens halverwege voelde ik al dat er wrijving was onder beide voetbogen, maar stoppen om er eventueel wat aan te doen leek me niet nodig en een beetje onhandig. Het laatste stuk voelde ik wel dat het inmiddels 2 grote blaren waren geworden, maar nu waren we er toch bijna…

Volgens mij hebben we er zo’n 2,5u over gedaan, leuk om alle anderen tegen te komen die nog omhoog moeten en struggelen, dat waren wij de dag ervoor ;). (En ook leuk een vriendin van een vriendin tegen te komen die net was begonnen aan de tocht naar boven. Hoe toevallig! Kleine wereld...)

We zijn teruggelopen naar het huis, hebben onze leenspullen weer ingeleverd en onze eigen spullen gepakt. We hadden wat opties besproken en hadden besloten terug te gaan naar Antigua, nog een nacht te blijven en dan verder te reizen. Maar, aangezien we aardig op tijd terug waren hebben we wat rondgevraagd en leek het toch nog wel mogelijk de reis naar Lake Atitlan te maken met chickenbusses. Laten we dat maar doen, dan ‘verliezen’ we geen tijd. De chauffeur heeft ons afgezet in een dorpje waar we meteen in de bus konden stappen. Na slechts 2x een overstap kwamen we ruim 2u later aan in Janapachel, blij dat we toch hadden besloten verder te reizen. We vonden een hostel en toen was het tijd om te douchen!

De trail was erg droog en daardoor behoorlijk stoffig, mijn voeten zagen er niet uit. Na een heerlijke douche hebben we wat rondgelopen in de stad, gegeten en toen moesten we nog plannen maken voor de volgende dag. Ook moesten we alle ruim 300 foto’s van de hike nog uitzoeken. De één is nog mooier dan de ander, En toen was het tijd voor een heerlijke nacht slapen, daar waren we aan toe!

Hieronder de link voor de foto's:

https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPefsmK7jD1VsCrXX60K?e=qvTObD