Guatemala deel 2

Guatemala deel 2 – 22 januari 2024 / 28 januari 2024

Zondag hebben we het ‘s ochtends rustig aan gedaan en toen naar de ferry gelopen. We hadden bedacht om met een watertaxi, een zogeheten lancha, naar 2 dorpjes aan het meer te gaan. De eerste was San Juan. Een heel sfeervol, mooi gedecoreerd, erg kleurrijk, gezellig maar ook erg toeristische plek. Maar ik had er geen last van eigenlijk. We hebben wat rond gesjokt, prachtige kleurrijke foto’s gemaakt van met name muurschilderingen en toen hebben we een tuktuk genomen naar het volgende dorp, San Pedro. Dit vonden we iets minder sfeervol maar hier vonden we een fijne plek om aan het water te zitten. Hier was in het begin ook wifi wat we nodig hadden om verdere plannen te maken. We besloten niet nog een nacht te blijven en de volgende dag verder te reizen. We hebben een watertaxi terug gepakt en hadden de avond nodig om dingen te regelen. Alles kost een beetje meer tijd omdat het nooit zo gemakkelijk gaat als in Nederland… Pinnen, boodschappen doen, tas pakken en dingen boeken.

Maandagochtend op tijd opgestaan en om half 8 werden we opgehaald door de shuttlebus. Het zou een lange dag worden, 10 uur in de bus. Het is slechts 280 km, maar aangezien Guatemala grotendeels uit bergen bestaat, schiet het voor geen meter op. We hadden gelukkig een goede plek voor in de bus waardoor we onze benen konden strekken en wat konden afwisselen met houdingen. De bus had niet echt een krachtige motor en het leek allemaal wat langzaam te gaan. Ik zal de samenvatting geven: met 2 langere pauzes en 1 korte, kwamen we 11,5u (!) later aan in Lanquin. Wat een rit! Het was een lange dag, al heb ik absoluut kortere maar ergere busreizen gehad. Ik vond het wel prima te doen, het was tof om de omgeving te zien, door de dorpjes te rijden, de dagelijkse bezigheden te bekijken en gewoon te observeren en alles in me op te nemen.

We hadden nog niet echt bedacht hoe we naar ons hostel zouden gaan maar alles kwam op zijn pootjes terecht want we werden opgehaald door de eigenaar. Helemaal top!

We zitten niet in het dorp zelf waar velen voor kiezen maar vonden een hostel meer in the jungle, een heerlijke plek! Mooi verlicht, de junglegeluiden om je heen, hier kunnen we wel aan wennen.

De nacht was wat onrustig. Ik heb al dagen een droge hoest en met name ‘s nachts en ‘s ochtends blaf ik aardig rond. Ik voelde me ‘s avonds erg bezwaard dus heb een hele tijd buiten de kamer gezeten maar was op een gegeven moment zo moe dat ik toch maar naar boven ben gegaan, een extra kussen onder mijn hoofd heb gestopt om wat meer rechtop te liggen, een lolly gehad om te blijven slikken maar het was niet echt geweldig…

De reden om naar deze plek te gaan is het bezoeken van Semuc Champey, een natuurreservaat bestaande uit natuurlijke turquoisegekleurde poelen die boven de rivier liggen en tussen steile bergwanden begroeid met bomen. De poelen hebben zich door de eeuwen heen boven op de rivier gevormd en bestaan uit kalksteen (aldus Wikipedia ;)).

We hebben besloten niet met een tour te gaan en wilde graag de meute voor zijn, dus om iets voor half 8 zijn we op pad gegaan. Het was zo’n 40 minuten lopen en toen waren we iets na openingstijd in het park. De weg naar de viewingpoint was aardig wat klimmen, maar inmiddels hebben we wat kilometers in de benen en vond ik het prima te doen. Wel merk je dat je in de jungle zit want de luchtvochtigheid is hoog, maar het is goed voor het hoesten want het kwam wat meer los ;).

Het uitzichtpunt was mooi, maar, de zon scheen er nog niet waardoor het een beetje aan de donkere kant was. Het mooie turquoisegekleurde water was niet zo goed te zien. We besloten te wachten totdat de zon er wel zou zijn, maar op een gegeven moment floot iemand op een fluitje en bleek dat we (en met ons meerdere mensen met hetzelfde idee) niet mochten blijven wachten. Ik denk om ophopingen te voorkomen… Dus, dan maar naar beneden. Daar de bikini aangedaan en het water aan. Best frisjes, maar wel lekker. We hebben een tijd in het water en in de zon gezeten en toen was het tijd om weer verder te gaan. Het was mooi om gezien te hebben maar had het denk ik wat specialer en mooier verwacht. Dat is het nadeel als je mooie plaatjes ziet op internet…

Terug in het hostel had ik de knollen wel een beetje op, vooral door slaapgebrek. En het 24u per dag sociaal zijn en geen moment voor jezelf hebben is soms ook wennen-aanpassen. Dus, ik heb me een uurtje teruggetrokken om te slapen en de verdere middag was lekker rustig. Douchen, wat herpakken, opnieuw plannen maken (dit is een dagelijkse bezigheid), deze blog bijwerken, de vele foto’s uitzoeken en daarna wat eten.

We wilden nog een nacht op dezelfde plek blijven, maar ‘s avonds bedachten we dat het eigenlijk makkelijker zou zijn om wat meer richting het dorp te gaan. We hebben de tas in het nieuwe hostel gedropt en zijn naar de grotten van Lanquin gelopen. Hierover hadden we gehoord van een andere backpacker. Hier komen nauwelijks toeristen, dus op 2 mensen na hadden we de grotten voor onszelf. Ik moet zeggen, de grotten zelf waren niet zo heel spectaculair, maar het feit dat we zelf op ontdekking konden gaan, zonder andere mensen, maakte het wel speciaal. Er was wel een erg hoge luchtvochtigheid dus we waren blij dat we weer buiten stonden. Daar hadden we een prachtig uitzicht op de rivier, turquoise water, veel groen, prachtige plek. Alles was daar goed geregeld, er waren omkleedhokjes en kluisjes. Snel de bikini aangedaan en een duik genomen in het heerlijke frisse water. Met enkel wat locals om ons heen was het een mooi moment!

Na een prima nacht in onze eigen kamer zijn we de volgende dag vroeg opgestaan, we hadden weer een reisdag. Rond half 8 vertrokken we en bracht de bus ons in 2u naar Coban. Helaas was dit een stuk de verkeerde kant op, naar het zuiden terwijl we naar het noorden moesten. Maar, dit hadden meerdere mensen ons verteld, vanaf daar zou er een bus of bussen zijn naar Flores. We hadden even tijd op een markt om vers fruit te kopen, ze verkopen hier 1persoonsstukken ananas en (water)meloen in kleine plastic tasjes voor 12,5 cent. En toen vonden we inderdaad de bus die ons naar Flores zou brengen. Zoals wel vaker het geval zijn ze niet zo goed in het inschatten van de tijd. Want in plaats van de 4u die ze zeiden dat het zou duren, waren we ruim 6u onderweg. Het was wel mooi om te zien dat het landschap langzaam veranderde. Van de bergen werd het meer vlak en dat reed een stuk lekkerder door. Rond 18u waren we in het hostel en vonden een restaurant waar we heerlijk hebben gegeten. Het eten is tot nu toe een beetje mwahmwah, dus we waren erg blij met dit eten!

Een kleine domper is dat ik er in het hostel achter kwam dat mijn portemonnee weg is. Ik had hem in het voorvak van de backpack gedaan en ik vermoed dat de buschauffeur of hulpje bij het vastbinden van de tassen op het dak, de portemonnee eruit heeft gehaald. Er zat weinig waardevols in gelukkig, iets van 30 euro contant geld en een bankpasje wat niet meer werkt. Maar gewoon irritant dat het een kleine deuk in je vertrouwen geeft…

Zaterdag hadden we een tour naar Tikal geboekt. Het schijnt één van de meest indrukwekkende archeologische vindplaatsen ter wereld te zijn. Het Nationaal Park Tikal heeft een oppervlakte van 575m2 en staat sinds 1979 op de UNESCO-lijst. De entree was voor hier vrij hoog (17,50) en daar kwamen de kosten van het vervoer en tour nog bij. De gids wachtte ons bij de ingang op en toen kon de tour beginnen. We zijn langs verschillende Maya-complexen gelopen, we konden er een aantal beklimmen, prachtige foto’s maken, schuilen in de schaduw waar mogelijk want als de zon volop schijnt is het bijzonder warm. Ik weet echter te weinig van de gehele Maya-cultuur om het allemaal goed in me op te nemen en te beseffen hoe knap het is wat ze hebben gemaakt, maar ik zal er later nog wel eens wat over lezen. Om 16u waren we weer terug in Flores en hebben ‘s avonds gegeten bij hetzelfde restaurant, never change a winning recipe ;).

Zondag ging de wekker weer op tijd en zijn we met lokaal vervoer naar onze volgende bestemming gegaan, Belize! Ik weet niet meer of ik er iets over heb geschreven in het vorige verslag en heb geen zin om het terug te lezen ;). Bij het maken van de plannen kwamen we op het goede idee om Belize toe te voegen aan onze reis, we zijn behoorlijk in de buurt en het klinkt wel exotisch. Er word gezegd dat het heel duur is, maar de locaties die wij hebben geboekt zijn dat niet gelukkig, rond de 6-7 euro p.p.p.n, kun je niets van zeggen toch? Zelfde prijs als vaak in Guatemala. We hebben zelfs gedacht om ook naar Honduras te gaan, maar eigenlijk vooral vanwege tijdgebrek hebben we besloten dit niet te doen. En oké, helemaal veilig schijnt het ook niet te zijn maar we dachten dat dat wel goed zou komen. Maar goed, dit blijft op de lijst staan, te weinig tijd om alles te doen.

Het voordeel van het openbaar vervoer is dat het vaak lekker goedkoop is en leuk om als en met de locals te reizen. Het nadeel is dat ik vaak te lang ben voor dit vervoer, haha. In dit busje kon ik niet met mijn benen recht naar voren zitten dus was het een kwestie van schuin zitten en een andere vrouw de plek naast mij geven zodat ik mijn benen een beetje kon strekken bij de deuropening.

De grensovergang met Guatemala en Belize ging gemakkelijk, dus voor ik het wist was ik in land 56, jaaaa!

Conclusie van Guatemala:

Wat heerlijk om weer te reizen! De volle dagen, de nieuwe indrukken, nieuwe ervaringen, mensen observeren, plannen maken, gezelligheid, etc. Guatemala is heel veelzijdig, er is genoeg te doen en we hadden zeker nog langer kunnen blijven, maar het was ook goed zo. We zijn er 13 dagen geweest en hebben een behoorlijke indruk gekregen van het land. En we hebben echt mooie dingen gezien en toffe dingen gedaan!

Ik heb niet echt het gevoel het land nu heel erg te kennen qua gebruiken, geloof, en cultuur. We zijn weinig in contact geweest met locals. De mensen waren best op zichzelf vonden wij. Zeker wel groeten maar geen gesprekjes aangaan of iets vragen. Ze lijken sowieso wat meer in zichzelf, niet uitgelaten vrolijk ook bijvoorbeeld. Het was fijn om te merken dat ze zeker niet opdringerig waren.

Het weer was top! Lekker warm, maar gelukkig ook vaak bewolkt want in de volle zon is het onwijs warm. Maar heerlijk om de korte broek en een shirtje aan te kunnen en meestal was dit ook genoeg voor de avonden, soms een vestje aan. De muggenbulten zijn wel echt irritant, heb er bijna 40 op met name mijn benen en ze jeuken op momenten behoorlijk. Maar goed, dit is maar een kleinigheidje.

Ik was best een beetje 'bang' om naar Guatemala te komen vanwege de veiligheid omdat ik niet goed wist wat te verwachten of hoe te voelen en wat te ervaren. Maar zoals al eerder beschreven, ik heb me absoluut veilig gevoeld. We hebben geen gekke dingen gezien of gehoord, op wat dronken mensen na, maar die zie je overal in de wereld. We moesten onszelf soms ook even zeggen dat we in Guatemala waren, zo'n ander beeld had ik er eigenlijk wel van... Zo zie je maar weer, alles komt goed!

Tijdens het reizen met z'n 2-en merk ik dat ik weinig tijd heb om over dingen na te denken of te mijmeren, en dat mis ik soms wel. Aangezien ik altijd alleen reis, is het op kleine momenten lastig om alles te moeten overleggen en niet gewoon even wat te kunnen doen, maar je elke keer aan alles aan te passen. Roz heeft een iets lager tempo dan dat ik heb; in opstaan, de tas inpakken, wandelen, besluiten nemen. Daarentegen is het wel echt heel fijn om samen plannen te maken, het werk te kunnen verdelen, ervaringen te delen. Dus er zijn gelukkig zeker nog meer voordelen! :)

Hieronder link voor de foto's:

https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPefszff0dkZxakkYJVe?e=DOTX80