China

China: 7 november t/m 20 november

*China is 231x of 282x groter dan Nederland (ik lees verschillende cijfers op internet) en heeft 1,4 miljard inwoners.

*Er wonen in China 36 miljoen meer mannen dan vrouwen, dit is het gevolg van de een-kind-politiek. Sinds 2015 mocht je weer 2 kinderen krijgen en sinds 2021 mag je 3 kinderen krijgen.

*Chinezen eten zoveel instant noedels dat de hele bevolking van Marokko er een jaar lang 3x per dag van zou kunnen eten.

*China is een gigantisch land en zou geografisch verdeeld kunnen zijn in 5 tijdzones, het heeft er echter maar 1.

*In China bestaat een bijzonder beroep: schetenruiker. Aan iemands scheetje kan de schetenruiker ruiken of die persoon gezond is of niet.

*In China zijn maar 200 achternamen. Er zijn dus veel mensen met dezelfde achternaam ;).

De vlucht van Seoul naar Chengdu was helemaal prima (al duurde het net iets te lang voor mijn lange benen, en kreeg ik net nadat ik mijn laatste gimbap had gegeten toch ook nog eten in het vliegtuig wat ik niet had verwacht) en toen kwam ik aan in China. Toch wel een beetje spannend merk ik… Eerst een formuliertje invullen met info over hoe lang ik blijf, waar ik verblijf en waarom ik hier ben. Bij de immigratie vingerafdrukken nemen, 4x gevraagd worden waarom ik hier ben (kon hem echt niet verstaan) – euhm toerisme, dat heb ik net ingevuld op het papiertje, gevraagd worden naar de plekken waar ik verblijf – euhm Chengdu, Zhangjiajie en Xiamen, dat heb ik net ingevuld op het papiertje, gevraagd worden hoe lang ik blijf – euhm, 13 dagen, dat heb ik net ingevuld op het papiertje en toen mocht ik door. Stap 1, check!

Door naar de bagage, die had ik namelijk moeten inchecken omdat hij over de 8kg was. Had er een bigshopper voor gekocht en spanbanden, zodat hij in elk geval een beetje van ingepakt en beschermd zou zijn en gelukkig zag ik de bagage meteen liggen toen ik aan kwam lopen. Stap 2, check!

Door naar de metro om naar het centrum te gaan. De kaartjesautomaat werkte niet voor mij en gelukkig sprak een vriendelijke dame van de infobalie Engels. Eerst moest ik nog even geld pinnen, dus ik vroeg waar de ATM was. Moest ik weer een heel eind teruglopen inclusief de bagage door de scanner. Maar, geld gepind. Stap 3, check!

Terug naar de vriendelijke dame. Een kaartje gekocht naar de juiste metrohalte, de bagage weer door de scanner (is hier blijkbaar standaard als je de metro neemt) en naar het juiste perron. Daar aan een medewerker gevraagd welke lijn ik moest hebben (ze sprak gelukkig ook een beetje Engels) en even wachten tot hij eraan kwam. Stap 4, check!

Ik kwam met een overstap aan bij de juiste halte (de stops worden gelukkig ook in het Engels genoemd) en toen moest ik op zoek naar de locatie van de couchsurfer. Google Maps werkt hier niet, hetzelfde als in Zuid-Korea maar daar bleek het stiekem soms toch een beetje te werken om in elk geval de locatie te kunnen vinden, maar hier was dat niet het geval. Heb wel een Chinese navigatie gedownload maar dat werkt echt niet omdat er geen Engelse versie is. Ik heb natuurlijk geen simcard gekocht, zoals ik de laatste jaren nooit meer doe, maar het maakt het hier wel ingewikkeld. Ik kwam erachter dat mapsme wel een beetje werkt qua locatie, dus met een vreemde combinatie van googlemaps en mapsme kon ik een soort van in de juiste buurt komen. Ik zag op een gegeven moment Friends House, de juiste locatie, op mapsme maar die bleek verkeerd gepind te zijn. En ook de locatie van mapsme bleek niet de juiste locatie. En uiteindelijk liep ik er echt toevallig langs omdat ik een straatje inliep. Pfiew, stap 5, check!

Friends House is een plek waar o.a. Engelse lessen worden gegeven aan kinderen door Song en John, de hosts. Zij wonen met hun 6jarige zoontje Johnson boven de ‘school’ bleek later. De deur van de school was open, maar het was donker en er was niemand. We hadden sinds gister geen contact meer gehad dus niets heel specifiek afgesproken. Ik heb bij de buren aangebeld omdat daar licht brandde, en zij heeft gelukkig Song gebeld. Ik kon vast naar binnen, zij zouden er zo aankomen. Stap 6, check!

Ik schrijf het zo in stappen omdat ik het soms echt zo in stappen opdeel voor mezelf. Soms lijkt (en is…) het allemaal zo groot en ingewikkeld, maar door het in kleine stukjes te verdelen wordt het wat overzichtelijker en minder overweldigend.

Ik heb kennis gemaakt met de hosts en toen lekker naar bed. Ik slaap in de ‘gastenkamer’ van de school, qua indeling hetzelfde als hun appartement, dus heb ook een badkamer en keuken voor mezelf. Het is niet de schoonste plek, maar dat heb ik de afgelopen couchsurfervaringen wel meer gehad helaas. Zaterdagochtend was ik vroeg wakker, heb wat oefeningen in de kamer gedaan en toen besloten een rondje te lopen. We hadden de avond ervoor afgesproken om rond 10u te gaan fietsen, dus kon mooi een beetje op ontdekkingstocht. Het is wel weer een andere ervaring als de afgelopen 3 landen. Minder geordend en gestructureerd, wat rommeliger en meer door elkaar, wel wat meer ‘bubbelend’ en andere ervaringen qua straatbeelden. Het vlees dat open en bloot op tafeltjes ligt voor de verkoop valt op, samen met het soort vlees dat erop ligt. Soms te herkennen als ik denk eend-gans-varkensneuzen-poten van dieren, maar nog vaker ondefinieerbaar. Dat wordt een beetje oppassen met wat te bestellen; ik vind het wel fijn als ik weet wat ik eet en het een beetje te herkennen is. Ook de hygiëne heeft hier een ander niveau vrees ik, ben benieuwd.

Ik ben natuurlijk in een soort supermarkt geweest voor een eerste snelle check welke producten ze hebben en met welke prijs, en daar werd ik wel blij van. Heb ook een grote fles water gehaald want water uit de kraan drinken is er niet meer bij de komende weken. Als laatste heb ik mandarijnen gehaald bij zo’n kraampje op de straat en was even bang dat ik niet zou kunnen betalen. Er gaat hier nogal veel via WeChat (de Chinese versie van whatsapp; whatsapp en vele andere apps worden geblokkeerd door de overheid maar met een VPN zijn deze gelukkig wel te gebruiken) en de daarbij behorende WePay of anders AliPay. Er hangt bij elk kraampje een QR-code waarmee je kan betalen. Maar, ik krijg het niet voor elkaar WeChat te gebruiken, en ik heb natuurlijk geen simcard dus dat zou sowieso niet werken als ik ergens wil afrekenen. Maar, contant bleek gelukkig ook te werken.

Na een rondje was ik kwart voor tien weer terug en heb ik tot half 11 gewacht totdat ik een berichtje kreeg dat ze er zo aan kwamen en uiteindelijk vertrokken we pas rond 11u…

Er is een 100km fietspad om het centrum heen en is lekker breed, op ongeveer elke km voorzien van een toilet, drankautomaten en iets van een speeltuin. We hebben uiteindelijk denk ik maar een paar km gefietst omdat Johnson natuurlijk niet zo snel ging, en we een aantal stops hebben gemaakt. En, het begon ook te miezeren… Uiteindelijk maar besloten door te fietsen totdat we ergens een taxi terug konden nemen naar de auto. Best een leuke activiteit.

Als je China in komt en niet in een ho(s)tel verblijft, moet je je binnen 24uur melden bij de lokale autoriteiten. Ik had ‘s ochtends al gevraagd hoe anderen dit deden, en het antwoord was dat ze meestal een goedkoop hostel zochten en daar een nacht boekten maar niet verbleven, maar dan was je in elk geval geregistreerd. Ik had ‘s ochtends een goedkoop hostel in de buurt gevonden. John heeft een medewerker gesproken dat het mogelijk was dit ‘trucje’ te doen, maar er werd besloten eerst te gaan fietsen. Ook daarna werd er niet meer over gesproken, en wilde niet de afhankelijke couchsurfer uithangen dus besloot het zelf te gaan regelen. Hoe moeilijk kon het zijn? Ik had de locatie van het hostel en een screenshot van het adres en ging op pad. Een half uurtje lopen en toen was ik op locatie, maar van een hostel was geen sprake. Stuk naar links gelopen, naar rechts, 3 hotels in om te vragen, maar bij de vraag of ze Engels spreken deinsden ze letterlijk terug dus dat ging niet werken. Lang verhaal kort: ik heb meerdere mensen gevraagd maar niemand spreekt Engels, het hostel is in geen velden of wegen te bekennen (daarbij zou ik het waarschijnlijk ook niet herkennen want het heeft een Chinese naam en dat is allemaal abracadabra voor mij) en toen raakte ik wel een beetje in de stress want die 24u waren bijna voorbij. Geen idee hoe streng dit beleid is, maar heb toch het gevoel dat ik China een beetje te vriend wil/moet houden. Ik had de tranen inmiddels vrij hoog staan, hoe kon het zo onmogelijk zijn iets te vinden? Ik red me in allerlei landen waar ik de taal niet spreek, maar dit was echt next-level!

Ik ging een laatste hotel binnen en zij sprak ook geen Engels maar was in elk geval zo vriendelijk via GoogleTranslate te communiceren. Ze heeft het hostel gebeld, de locatie op haar navigatie-app laten zien maar dit komt niet echt overeen met mijn versie van mapsme, dus heb foto’s gemaakt en geprobeerd het te vinden maar mission impossible. Fuck! What to do? Besloten terug te lopen naar Song en John, wist het ff niet meer. Daar aangekomen hebben zij nog een keer gebeld, heb ik de juiste locatie gepind via de vergelijking van onze navigatiesystemen en ging ik opnieuw op pad. Op de plek aangekomen bleek het er niet te zijn, en ben ik op goed geluk een gebouw in gelopen en was het gelukkig het hostel. Het is toch wel ingewikkeld ergens te zijn waar je niets maar dan ook niets kunt lezen/snappen/begrijpen!

In het hostel hebben we gecommuniceerd via GoogleTranslate maar ze waren of niet zo snugger of ze speelden ‘hard-to-get’ want hier deden ze enigszins ingewikkeld en leken ze maar niet te snappen wat ik wilde. Uiteindelijk heb ik via booking.com een nacht geboekt, betaald, hebben ze een foto van mijn paspoort genomen en hoop ik maar dat het op deze manier goed komt. Pfffff! (en toen ik terugliep realiseerde ik me dat ik het eigenlijk nog verkeerd had gedaan, want nu had ik een boeking voor 8-9 november, terwijl ik natuurlijk een boeking had moeten hebben voor 7-8 november). Er viel wel een grote last van mijn schouders en ik ging van vrij negatieve gedachten over China weer terug naar een neutrale en open blik.

‘s Avonds kwamen er wat ‘vrienden’ naar de woonkamer wat vaker het geval is op vrijdagavond en wordt er Engels gepraat. Had het iets meer casual verwacht maar het voelde op momenten een beetje als een praatgroepje, en we schuurden soms wat tegen gevoelige onderwerpen. Ik was even vergeten dat Taiwan voor de Chinezen onderdeel is van hún land, en allemaal waren ze in verschillende mate boos dat ze niet naar Taiwan konden reizen. Ik probeerde in te brengen dat de Taiwanezen dat natuurlijk heel anders zien en zij zichzelf als autonoom land beschouwen, maar daar werd niet zo goed op gereageerd, haha. Dit zit diep! (en hoe kan het ook anders als je waarschijnlijk slechts van 1 kant informatie krijgt…). Een ander gevoelig onderwerp was religie… Het ging gelukkig ook over cultuurverschillen en ditjes en datjes, best leuk.

Ik heb vrijdagavond uren zitten zoeken en vergelijken naar de juiste treintickets. Het blijkt dat het OV toch een stuk duurder is dan ik had verwacht en ik ervoor wil betalen, haha. De twee langere reizen gaan naar Zhangjiajie en dan naar Xiamen, dat kost me meer dan 200 dollar. Waar ik vandaag 2l water haalde voor 0,25c en een ei-pannenkoek met kip en sla voor 1 euro, een uur een fiets huren nog geen euro kost en een bak noodles 0,50c is, vind ik het gewoon een beetje uit proportie. De informatie is ook schaars, dus heb ook veel moeten zoeken naar aansluitende overstaptijden, verschillende overstapplaatsen, hoe laat gaat de eerste metro naar het treinstation, etc. Heb uiteindelijk nog geen beslissing genomen, ga er nog maar eens een nachtje over slapen…

We hadden voor de zaterdag niets besproken omdat we elkaar na het praatgroepje niet meer echt hadden gesproken, en toen ik om 10u aan mijn ontbijt zat bleken zij in een haast weg te gaan naar de voetbal en pas ´s middags terug te komen. Oké, duidelijk. Ik heb een lange tijd nog dingen zitten uitzoeken en proberen, en uiteindelijk kreeg ik het voor elkaar om de Chinese Uberapp te installeren en mijn creditcard eraan te koppelen. Ik wilde een proefritje maken om te kijken of het ook echt zou werken dus ik heb mij naar een park laten brengen. Het werkte, hoppa! Het park zelf was behoorlijk vol met, ra ra hoe kan het, fotograferende mensen. Dus in plaats van foto´s te maken van het park, heb ik me uitgeleefd op het maken van foto´s van fotograferende mensen ;). Altijd grappig om mensen te observeren / bekijken hoe druk ze kunnen zijn met selfies maken en verschillende poses proberen. In een uur ben ik terug naar huis gelopen en toen kon ik ook de treintickets boeken. Ik had voor de zondag treintickets gevonden wat in plaats van zo’n 90 dollar nu zo’n 40 dollar kostte, en dan heb ik het taxiritje naar het treinstation al meegerekend. Scheelt nogal veel geld!

De rest van de dag heb ik wat boodschappen gedaan, een zak snacks gehaald voor de hosts, en verder niet zoveel bijzonders. Het was ook een vrij regenachtige dag, dit hielp ook niet echt mee om superactief te zijn.

Zondagochtend was het vroeg opstaan. Om 6u zat ik in de taxi en 15min later stond ik op het treinstation. De bagage weer door de scanner en helaas moest ik nu mijn mes inleveren, deze hadden ze de vorige keer niet gezien denk ik. Het was een megagroot treinstation, maar wel heel overzichtelijk en gelukkig (nog) niet zo druk. De ticketcontrole gaat met je paspoort en gezichtsscan, je ticket is gelinkt aan je paspoort.

De eerste 2uur had ik een stoel, en na een overstap en het hele bovenstaande riedeltje opnieuw had ik nu een ‘slaap’trein. Er waren 6 bedden per open cabine en ik had het middelste bed, en dat bleek eigenlijk best prima. Beetje smal, en ik kon niet rechtop zitten, maar om een dutje te doen was het goed. Dat was dan ook wat ik zowat het meeste heb gedaan, want de mogelijkheden waren beperkt. De rit duurde 6u en in die tijd heb ik het Chinese lokale leven van dichtbij kunnen meemaken. En ik heb geconcludeerd dat ik het meeste sta te kijken van het in mijn ogen onaangepaste gedrag: te hard praten, op andermans bed zitten, filmpjes op telefoons kijken met het geluid (te hard) aan, hun rommel niet opruimen maar laten liggen voor de schoonmaakster, deuren open laten staan en roken in de trein (maar dit mag in deze treinen helaas, in de ‘zit’treinen niet volgens mij.. ze doen het dan wel in de hal, maar die rook komt gewoon de coupé binnen). En oh ja, natuurlijk het rochelen, snuiven en spugen. Ik zat te ontbijten in de eerste trein en mijn buurman ging nogal lekker los op zijn neus ophalen, vrij goor. Hij liep daarna naar de prullenbak om zijn kwakkie erin te spugen. Dit herhaalde zich een paar keer. Vond mijn yoghurt en banaan qua structuur ineens een stuk minder lekker. Heb ook letterlijk met mijn oren dichtgezeten om te proberen het zo min mogelijk te horen. Mislukt!

Aangekomen in Zhangjiajie ging er een bus naar Wulingyuan, waar ik de komende nachten zal verblijven. Het is een prima hostel en ik betaal slechts €5,50 per nacht! Brede bedden, ik denk wel 1,20m breed, lekker dik dekbed, schoon, leuk dakterras, een goede uitleg over het nationaal park en 2 lieve kittens.

Ik heb een rondje gelopen, wat inkopen gedaan en een burger met friet en cola gegeten bij een lief Chinees echtpaar.

Zondagochtend was ik weer vroeg op. Het is 10 minuten lopen naar de ingang van het NP en om kwart voor 7 stond ik daar, helemaal klaar voor de dag. Dit is eigenlijk de enige reden waarom ik naar China ben gegaan. Toen ik vrij in het begin van mijn reis hoorde over het 15dagen visumvrij kunnen reizen en vele weken later een foto zag van dit park, heb ik dezelfde avond nog tickets geboekt naar China. Het entreeticket is 4 dagen geldig en voor een extra bedrag kan je onbeperkt gebruik maken van de 3 kabelbanen en een verticale ‘buiten’lift. De eerste keer wordt je paspoort gescand en daarna wordt voor de kabelbanen en de entree de volgende dagen enkel de gezichtsscan gebruikt. Het park is trouwens een ware trekpleister, het trekt 20 miljoen (!) bezoekers per jaar!

Ik ga de 4 dagen even samenvatten:

Maandag: uitmuntend!!!

Dinsdag: super!!!

Woensdag: overprikkeld!!!

Donderdag: niet gegaan!!!

(Ik heb na dag 1 een stuk geschreven en had toen al vast een beetje nagedacht over de rest van het verslag. Toen had ik voor dag 2, 3 en 4 nog woorden bedacht als fantastisch, geweldig, waanzinnig, maar het liep toch een beetje anders).

Ik moet bekennen, vooral de eerste dag was echt zo’n onwijs mooie en fantastische dag! Het was heerlijk weer, een graadje of 24 met de hele dag zon. Ik heb volop genoten van de uitzichten, de fotogenieke rotspartijen, de steeds veranderende landschappen, de boompjes/bomen die op de rotsen groeien, de waanzinnige uitzichten; het was fenomenaal! Ik heb al veel mooie dingen gezien, maar dit was wel weer echt een hoogtepunt!!

De lange hike naar beneden was iets teveel van het goede want op het eind kreeg ik last van mijn knie en moest hier de rest van de dagen rekening mee houden. Omhoog ging prima, de repeterende trappen naar beneden niet…

Gelukkig was het niet al te moeilijk plekken meer voor jezelf te hebben als je de shuttlebussen waar mogelijk links liet liggen en je iets verder liep dan enkel de eerste100m die de Chinezen lopen. Ik heb me verbaasd dat ze op elk verlaten uithoek een standje hebben neergezet waar je eten en drinken kunt kopen.

Dinsdagochtend begon het met wat regen en was de rest van de dag wel bewolkt maar droog. Het eerste stuk heb ik samen met de Franse Victoria gelopen die ik in het hostel heb ontmoet. En hoewel gezellig, scheidden onze wegen gelukkig vrij snel, want ik merk dat wanneer je samen loopt je meer met elkaar bezig bent dan met de omgeving, ik kijk dan veel minder om me heen.

In bepaalde gebieden leven ook apen, best geinig. Er staan borden dat je de apen niet mag voeren en mag ‘pesten’ maar mensen vinden het maar wat leuk aandacht te vragen en ze eten te geven. Sommige apen zijn daardoor behoorlijk brutaal geworden en trekken plastic tassen uit de handen van mensen, want ze weten dat daar vaak net gekocht eten in zit. Wat ook bijzonder was is dat je je op sommige plekken kunt laten vervoeren. 2 mannen met een soort draagstoel op hun schouders die je tegen betaling van plek A naar plek B brengen, bijna beschamend om te zien dat mensen er nog gebruik van maken ook.

Maandag en dinsdag waren beide volle en lange dagen. Ik had daarom woensdag besloten iets later te gaan en niet zoveel meer te wandelen want ik had zowat alles al gehad. Dit was echter een domme beslissing, want het was vanaf het begin erg druk! Bij de entree, de shuttlebussen, de kabelbanen, bij de uitkijkpunten en de wandelpaden. Je moet je voorstellen dat er voornamelijk veel groepen rondlopen, met een gids die praat in een microfoontje met een boxje bij zich zodat het voor de groep te horen is. Je hoort dus overal om je heen hard getetter door boxen want zacht praten doen ze hier niet. Overal krioelende Chinezen/toeristen. Mensen die niet doorlopen, overal stilstaan met hun selfiestick, mensen die vertellen/uitbeelden hoe lang je bent (I know), ongevraagd foto’s en video’s van je maken, mensen die naar de bus rennen voor de ‘beste’ plek, mensen die duwen/voordringen, naast dat de mensen roepen wat ze verkopen liggen er ook vaak megafoons met schelle geluiden dingen te verkondigen. Het was behoorlijk intens! Ik kon ook niet meer echt (of eigenlijk echt niet meer) genieten van de omgeving. Ten eerste omdat de uitzichten op dag 3 toch al een beetje normaal begonnen te worden, en ten tweede omdat ik meer kan genieten als het rustig is maar dat kon ik absoluut niet vinden. Ik had besloten terug te gaan naar het hostel, maar helaas was ik aan de andere kant van het park en duurde het nog zeker 2u voordat ik bij de uitgang was. Een shuttlebus, een kabelbaan, een shuttebus, een stukje lopen, een shuttlebus, ruim een uur lopen en een shuttlebus later was ik echt zo overprikkeld! Ik kan altijd wel veel hebben vind ik zelf, maar nu was eigenlijk elke prikkel er één teveel: iemand die filmpjes zit te kijken met het geluid hard (!) aan, een vieze geur die af en toe voorbij komt, mensen die commentaar hebben op je lengte, iemand die tegen je aan botst en de rest wat er om je heen gebeurt. Ik heb mezelf geprobeerd af te sluiten van de wereld door een podcast te luisteren, dat doe ik nooit als ik aan het wandelen ben. Ik was erg blij toen ik terug was in het hostel. Ik heb mijn kleren uitgedaan, ben in bed gaan liggen en heb 2,5u geslapen! Een paar te korte nachten en 2 echt volle dagen hadden zeker ook met bovenstaande te maken, het lontje was een stuk korter. En daarbij lijken de Chinezen (en waarschijnlijk ook andere nationaliteiten, ze lijken veel op elkaar) niet zoveel te hebben met het rekening houden met elkaar of het soort beschaafdheid wat wij normaal vinden.

(Ik moet wel proberen het gevoel van de eerste dag weer terug te vinden, want ik was zoo blij! Nu nog wordt het wel overschaduwd door het gevoel van dag 3…).

Ik had nog 1 dag tegoed in het park, maar ik was er helemaal klaar mee ;). Na alle drukte van gister heb ik mezelf een vrije dag gegeven! Heerlijk! Uitgeslapen, een boek uitgelezen en een nieuwe begonnen, veel met de kittens gespeeld totdat ze een paar keer in slaap vielen op schoot, wat gegeten bij de avondmarkt en plannen gemaakt voor de laatste dagen.

Vrijdagochtend zat ik om 6:45u in de bus naar het treinstation waar een uur later de trein ging. Ik ga naar mijn laatste bestemming Xiamen en zal de laatste 5 nachten in hetzelfde hostel verblijven. Wel een gek idee, nog maar een paar dagen en dan zit het erop!

Ik had 2x een rit van zo’n 4,5uur met een overstap van een uur. Waar ik de vorige reis nog een goede deal heb kunnen vinden qua prijs, heb ik hier verschillende opties geprobeerd, en het kon zeker goedkoper, maar het was dan allemaal zo omslachtig dat ik maar heb gekozen voor duur maar efficiënt. Het ticket kost bijna 100 euro, ik vind het behoorlijk veel!

De ritten waren prima, het rijdt lekker door met max 307km/u, al was de eerste trein toch best wel weer intens qua geluidsoverlast. China staat voor mij gelijk aan het in de gaten houden van de mensen. Op straat worden volgens mij alle auto’s continu geflitst, overal staan/hangen camera’s (ja, ook in de afgelegen plekken van het nationaal park), en in de trein heeft al het personeel een cameraatje op schouderhoogte hangen.

Het laatste deel van de reis was weer even spannend; het vinden van het hostel. Ik had geprobeerd wat meer informatie te krijgen in het vorige hostel; hoe er te komen, welk metrostation moest ik hebben. Maar ze kon me niet echt helpen en na een paar keer vragen dacht ik ook, laat maar, ik zoek het zelf wel uit. Een jongen bij de BRT (Bus Rapid Transit), de snelbus, heeft me een beetje op weg geholpen, we bleken in dezelfde bus te zitten. Hij probeerde nog om samen wat te gaan eten en hij wilde wel voor tourguide spelen, maar het was een beetje een eigenaardige jongen dus heb hem vriendelijk afgepoeierd, geen behoefte aan.

Ik had in een review van het hostel gelezen bij welke bushalte ik moest uitstappen en een foto gezien van de entree. Het hostel had de naam van een straat in zich, dus dacht, het moet te doen zijn deze te vinden. Dus ik in zo’n 30min naar die straat lopen, blijkt het een drukke winkelstraat te zijn. Heel de straat afgelopen, druk om mee heen kijkend, maar niets te vinden wat lijkt op de foto. Aan een politieagent gevraagd en hij zei nog dat het niet hier was, maar ik dacht dat het hem lag dus ben toch verder op zoek gegaan. Nog even wat zijstraatjes in, en toen om hulp gevraagd. De dame hield eerst nog even af toen ik vroeg of ze Engels sprak, maar ik had toch echt hulp nodig dus toch even doorgezet. Het adres laten zien waar ik heen moest en toen liet ze zien dat ik helemaal verkeerd was. Ik had blijkbaar weer eens met mijn Europese logica gedacht… Ze liet zien waar het wel moest zijn maar had echt geen zin meer om helemaal terug te lopen, het bleek namelijk vlakbij de bushalte te zijn, en heb gevraagd of ze een taxi voor me kon regelen. Dit deed ze via de Chinese Uber en het betalen gaat contactloos. Ik bood haar natuurlijk aan het contant aan haar te geven, maar ze wilde het echt niet aannemen. Ik was best blij toen ik om half 9 dan eindelijk aan kwam in mijn hostel, was een lange dag.

Het hostel is helemaal prima, fijne prijs ook weer, €7,20 per nacht. Goeie bedden, schoon en modern. Hoewel de kamer geen raam heeft is het wel koel door de airco en dat maakt dat ik erg goed en veel slaap omdat het lekker donker is.

Ik heb de laatste dagen vooral veel rondgelopen en rondgekeken. Ook nog een halve dag naar een eiland geweest met Europese architectuur uit de 19^e eeuw vanwege de handelsrelaties, een poging gedaan naar een soort park bij de universiteit te gaan maar daar had ik me voor moeten aanmelden dus kon na een uur wandelen weer terug, veel inkopen gedaan, en me ook wel een beetje verveeld.

Internet is, zoals de afgelopen 1,5 week, onbetrouwbaar. Het werkt misschien 30% van de tijd fatsoenlijk. In het laatste hostel kom ik erachter dat het wellicht aan de VPN ligt, dat die de wifi traag maakt ofzo. Mijn e-reader is al weken geleden stuk gegaan, mijn Engelse boek is uit. Ik heb gezocht maar kan geen Engelstalig boek vinden in de stad. Dus de opties om te doen zijn nogal minimaal. Wifi is er trouwens ook bijna nergens. Best bijzonder.

Het weer is 3 dagen echt lekker trouwens. Zaterdag en zondag is het 29 graden met volop zon, maandag een graadje of 21 maar nog prima voor de korte broek. Dinsdag is het zowat de hele dag regen, en zo is mijn humeur ook een beetje. Ben er wel klaar mee.

Ik heb al een tijdje zitten nadenken over wat de komende periode te gaan doen. Naast dat ik regelmatig vliegtickets heb zitten bekijken naar allerlei uiteenlopende landen, heb ik ook wat concrete plannen gehad. Een week lang had ik het idee om vrijwilligerswerk voor/bij vluchtelingen in het noorden van Griekenland te doen. Het één en ander uitgezocht, contact gehad via de mail, vragenlijst ingevuld, vast wat gekeken voor tickets etc. Maar toen bleek dat ze 2 weken vrij zijn met Kerst en O[e-38]N. Daar zit ik nou net niet op te wachten eigenlijk… Ben ik net daar ben ik 2 weken vrij…

De afgelopen dagen zat ik al helemaal met mijn hoofd een maand in Sofia – Bulgarije. Ik had via FB een oproep gezien voor kattenoppas. Ik heb met haar gebeld maar dit werkte niet echt goed vanwege de wifi, dus veel voicemessages gestuurd. Ze had aangegeven dat ze voorkeur had voor mij, en toen was het dagen wat stiller omdat ze in Spanje was voor werk en toen kreeg ik maandagochtend het bericht dat ze toch had gekozen voor een stel die al in Sofia is. Dus dat plan is ook van de baan. Jammer! Ik had het helemaal prima gevonden een tijdje op 1 plek te blijven ipv het backpacken en hoppen elke 2-3 dagen.

Dus ik heb toch maar weer contact gezocht met het vrijwilligerswerk in Griekenland, kijken wat de mogelijkheden zijn.

Het is opvallend hoe weinig Europeanen ik ben tegengekomen de laatste weken. Natuurlijk in het nationaal park wat meer, maar ook daar was het misschien max 10 per dag. Op de dagen in de steden misschien eens een handvol maar op andere dagen nauwelijks iemand.

Conclusie over China:

Oef… Ik denk dat mijn ervaringen in China het beste samen te vatten zijn in het woord ‘haat-liefde-verhouding’. Gelukkig wel meer liefde dan haat, maar het was soms (behoorlijk) intens! Ik vind Chinezen nou niet het klassieke voorbeeld van aardige, beschaafde mensen, vanuit onze Westerse perspectief gezien in elk geval.

Ik heb natuurlijk slechts een heel klein stukje van het land gezien en maar heel weinig geleerd over het leven in China, dus ik heb absoluut nog veel vraagtekens over veel zaken. Maar gezien de ‘democratische dictatuur’ waarin ze leven zal het wellicht lastig worden een goed en realistisch beeld te krijgen over het denken en leven. Ik ben bijvoorbeeld benieuwd wat Chinezen als onbeschoft ervaren. Andersom weet ik het wel namelijk ;).

Het eten was soms een uitdaging. Ik vind het wel fijn om te weten wat ik eet en om een soort van te weten/zien dat het hygiënisch is. Dus het vlees wat er waarschijnlijk al uren ligt, en ook nog niet eens gekoeld, heb ik overgeslagen. Er lagen ook genoeg dingen die ik sowieso niet wilde proberen. Er waren ontzettend veel eettentjes overal, keuze genoeg. Maar doordat er alleen plaatjes waren (als die er al waren), geen Engelse vertaling, moest ik een beetje op gevoel af gaan en de plaatjes zeiden me vaak niet genoeg om het te gaan proberen. Ik heb gemerkt dat niet iedereen open staat voor communicatie via translate dus ik had niet zoveel zin om daar heel veel moeite in te steken. Dus, misschien een volgende keer beter ;). De laatste 2 dagen heb ik ontdekt dat er ook kant-en-klaar maaltijden te koop waren bij de Lawson, helemaal prima. Kan ik rustig kijken wat ik wil, zonder mensen die op mijn vingers staan te kijken. Want dat doen ze wel graag. In een kledingwinkel werd ik letterlijk achtervolgd en bij een andere winkel werd er op mijn vingers gekeken toen ik wat crèmepjes aan het ruiken was. Dan ben ik er al snel klaar mee :).

Nog even terugkomend op de vele eettentjes. Daarnaast zijn er ook ontzettend veel winkel(tje)s overal, en het is vaak zo rustig op veel plekken. Dat maakt dat de mensen zich kapot moeten vervelen. Wat je veel ziet is dat de mensen op hun telefoon bezig zijn, onderuit gezakt aan het hangen zijn, anderen doen een soort tiktokdansjes, zingen een lied, doen een dutje of staan te sporten in de winkel. Echt waar! Wat wel leuk was om te zien waren de, met name, oude mannetjes die kaartspelletjes zaten te doen of de mensen in een park die samen komen om kneuterige dansjes te doen of te zingen.

Ik wil zeker nog eens terug naar China, er valt nog zoveel meer te ontdekken! Wel ga ik er de volgende keer voor zorgen dat ik internet heb want zonder dat is het vrijwel onmogelijk dingen uit te zoeken en te regelen, maar ook dingen als een fiets huren, betalen bij een kraampje of de winkel en een Uber nemen kunnen soms gewoon handig zijn en je reikwijdte wat vergroten.

Ik ben net aangekomen in Nederland en zit nu in de trein om het laatste stukje te schrijven. De controles in China waren erg uitgebreid, maar ik heb mijn mes kunnen meenemen dit keer. Prima vlucht gehad, 12uurtjes lang. Gelukkig had ik geen buurman. Dat maakt het een stuk comfortabeler moet ik zeggen, kan ik mijn benen lekker kwijt naast me en onder me. Ik heb, in tegenstelling tot de heenweg, nu wel lekker films kunnen kijken. Ik heb er maar liefst 5 gezien! Het waren buitenlandse films want dan was er Engelse ondertiteling. Was ik wel blij mee, anders waren het een lange 12uur geweest.

Het eten vond ik niet heel bijzonder. Meestal is het vliegtuigeten best wel prima, maar dit was een beetje op zijn Chinees, een beetje bijzonder.

Heb bij de Appie een zak kruidnoten en een flesje Rivella gehaald, lekkerrrr. Nog een stukje met de trein en dan ben ik weer op het honk! :).