Nicaragua deel 2

Zondag heb ik weinig gedaan, ik vond het een lange dag...

Maandagochtend had ik geen Spaanse les ingepland. Ik was aan het kijken naar iemand anders, omdat als je het via een school regelt waarschijnlijk de meeste inkomsten naar de organisatie gaan en ik heb liever dat het geld naar de locals gaat. Eén iemand had aangegeven niet te kunnen, haar heb ik maandag gevraagd of ze nog iemand anders weet voor de volgende 4 ochtenden.

Ik ben even naar de supermarkt gelopen en daarna een paar uur niets gedaan omdat ik me niet lekker voelde. Gelukkig heb ik nu ontdekt dat een stopcontact niet werkt i.p.v. een kapotte ventilator. De nacht was namelijk behoorlijk warm, maar 's middags kon ik lekker in de tocht liggen. Heb je hier echt nodig. Overdag is het zo'n 32-33-34 graden en 's nachts zo'n 21 graden. Maar deze kamer was zeker warmer omdat er geen ventilatie met buiten is... Op school is het trouwens verplicht een T-shirt en een lange broek aan te hebben, poeh. Ik heb gelukkig 2 leggings mee, één dunnere en 1 dikkere, maar ik vind het afzien, die drie uur in 'warme' kleding. Al komen er gerust kinderen met een bontjas naar school, haha.

Dinsdagochtend had ik via via een leerkracht gevonden voor Spaanse les (de helft goedkoper dan de leerkracht van vorige week, 5dollar per uur). Zij spreekt echt nauwelijks Engels, maar dat was voor mij wel goed omdat het mij dwong in het Spaans te praten of het in elk geval te proberen. Zij legt minder uit (das ook lastig als dat in het Spaans moet…) dus we hebben vooral veel gepraat. En dat was eigenlijk wel leuk! Ik kon toepassen wat ik afgelopen dagen heb geleerd, we hebben veel gepraat over culturen/tradities/etc. Soms vergat ze denk ik even dat mijn Spaans echt basis is, want ze vertelde hele verhalen waar ik niet altijd alles van snapte. Na 2u was het wel genoeg, best intensief als je over alles moet nadenken, goed moet luisteren wat de ander verteld en dingen soms eerst in het Engels en vervolgens naar het Nederlands moet vertalen.

Dinsdagmiddag ben ik naar een andere locatie van de school gegaan. Opnieuw spreken de locals eigenlijk geen Engels, maar er waren 4 Franse vrijwilligers die muziekles geven en daar heb ik een beetje bij geholpen. Wel leuk om te zien wat zij doen, maar na 3uur had ik opnieuw het idee dat ik daar de rest van de week niet echt iets kon bijdragen. Ik heb gevraagd aan de coördinator of ik nog iets op kantoor kon doen, maar dit was niet het geval dus toen heb ik het vrijwilligerswerk maar stop gezet…

Woensdagochtend een stuk gewandeld en Spaanse les gehad en toen had ik de middag ‘vrij’. Waar ze in Nicaragua erg goed in zijn is tweedehandskleding. Er zijn erg veel winkels die kleding verkopen dus heb maar eens rondje gedaan en heb wat dingen gevonden die mee naar Nederland gaan.

Donderdagochtend de laatste Spaanse les gehad en toen heb ik rond half 12 de bus gepakt naar de haven van San Jorge. Helaas was de tweede buschauffeur niet zo eerlijk en wilde 100cordebas voor echt een klein stukje. Ik heb het maar betaald, de man achter mij probeerde de discussie aan te gaan maar heeft uiteindelijk ook maar betaald, die kerel was best intimiderend. Beetje jammer.

Daar ontmoette ik Tim en samen hebben we de ferry gepakt naar Ometepe. Dit eiland is ontstaan door 2 vulkanen die tegen elkaar zijn gegroeid.

Ik had een goedkoop maar prima hostel (6 dollar p.n.) en ben eind van de middag naar de zonsondergang gegaan in de haven. Daar kwam ik Tim toevallig tegen. Op de ferry hadden we het idee besproken om samen de vulkaan te beklimmen. In zijn hostel waren 2 dames die de volgende dag de vulkaan gingen beklimmen en we besloten met ze mee te gaan. Dat betekende snel nog even water inslaan en wat te eten, en toen zijn we met z’n 4en uit eten gegaan.

Wel heel leuk om zo snel mensen te ontmoeten en meteen een plan te hebben voor de volgende dag.

Vrijdag was dus opeens ‘vulkaandag’. Met bijzonder weinig voorbereiding (normaal zou ik me waarschijnlijk iets meer inlezen, wat te verwachten, hoeveel km, etc.). Ik wist nu alleen dat het een lange dag zou worden en het 1500 hoogtemeters klimmen was, bijna evenveel als de Acetenango in Guatemala (en ik weet nog goed hoe pittig dat was…). Om 7u werden we opgehaald met een tuktuk en na een kort ritje en de administratie bij de ingang van het nationaal park (en natuurlijk een betaling, 3dollar, viel behoorlijk mee) kon de hike beginnen.

Het begin was echt prima, we klommen al wel een beetje maar dit voelde je nauwelijks. En doordat we lekker aan het kletsen waren, vloog de tijd voorbij.

Daarna begon een stuk meer klimmen. De eerste paar uur waren in de jungle en dat was heel fijn want er was schaduw, maar dat betekende ook zweten-zweten-zweten. Het droop soms van mijn gezicht en alles was nat, bleeh. Ik kon gelukkig wegblijven van het competitieve wat ik kan hebben, en heb een groot deel achterop gelopen met een andere vrouw, en dat was helemaal prima voor mij. Zij had een langzamer maar steady tempo. De tocht was afwisselend, en het was meer klimmen op boomwortels en stenen (anders in vergelijking met Acetenango waar het vooral schuin omhoog lopen was). Op de 1000m hadden we een pauze en daar hield de jungle ook op en hadden we uitzicht op de top van de Concepcion. Daarna was het iets moeilijker met klimmen-losse rotsen/stenen-zand maar omhoog was nog wel prima. We waren nu wel vol in de zon. Anders dan verwacht was zowat de hele weg begroeid met planten en bloemen, echt heel mooi. Omdat ik mij niet had voorbereid had ik echt geen idee van dit, maar het was erg mooi en onverwacht! Om kwart voor 12 kwamen we boven aan en we keken zo de krater in, echt tof! Het is een ‘actieve’ vulkaan, de laatste uitbarsting was in 2010. Volgens mij is het echter geen vulkaan waar lava uitkomt, maar als hij uitbarst is het een uitbarsting met as. Je zag vanuit de krater ook rookwolkjes komen en onderweg hadden we ook al zo’n rookpluim uit de aarde zien komen, gloeiendheet en ruikend naar zwavel.

Boven heb ik de nodige foto’s en filmpjes gemaakt, ik heb er echt van genoten! Met dat ik de klim ook echt heel prima te doen vond. Weer even een vergelijking met Acetenango, daar waren echt tientallen zoniet een paar honderd die de klim deden, nu waren we 3 groepjes met een totaal van 15 man ofzo, zo’n andere ervaring! Het was ook lekker groen, we hebben 2 soorten apen gezien, de paadjes waren soms heel smal. Ik denk dat ook de hoogte een rol heeft gespeeld bij de Acetenango, daar klommen we tot bijna 4000m wat wat zuurstofproblemen gaf. Hier begonnen we bijna op 0m.

Het eerste deel van de terugweg was best uitdagend, het was glibberig door de vele losse grotere en kleine stenen. En hier wilde ik niet vallen, want dat zou je al snel je armen open hebben liggen vrees ik. Dus goed concentreren op je stappen.

Toen we terug waren op de 1000m hebben we zo’n 25min moeten wachten op de rest. Het tweede deel vond ik pittig, minder leuk. Hier was veel mul zand en grote afstappen en al snel begon mijn knie pijn te doen bij elke stap, en ook mijn tenen vonden het minder prettig. Na een tijdje gingen de andere twee sneller en nam ik meer de tijd om ook te genieten. Met een groepje ben je meer bezig met elkaar volgen en toen ik alleen was ging ik zeker langzamer (wat beter was voor mijn knie) en heb ik meer om me heen gekeken. Wat aapjes geobserveerd, wat vogels bekeken, gekko’s gevolgd, dat was ondanks de ongemakken wel leuk om te doen. Na nog eens 25min wachten op de anderen, was het laatste stuk gemakkelijk en zo goed als vlak. En toen zat de hike erop en werden we om kwart voor 4 opgehaald door de tuktuk. Het was heerlijk om terug in het hostel een douche te nemen want ik was best bruin door al het stof, alle kleren en mijn schoenen te wassen en daarna te chillen in de hangmat. Ik voelde eigenlijk pas na de douche dat ik behoorlijk was verbrand op mijn onderarmen-schouders-hals-nek. Minder prettig…

‘s Avonds zijn we weer met zijn 4-en uit eten geweest.

Zaterdagochtend heb ik iets voor 8u een scooter gehuurd voor 48u. Dit is bijna een must-do omdat het openbaar vervoer niet perfect werkt en niet overal komt, en de mooie plekken lijken afgelegen te liggen met dirtroads dus niet zo goed toegankelijk.

Met alle bagage ben ik op pad gegaan naar de andere kant van het eiland. Het was heerlijk om rond te tuffen, om me heen te kijken, te zien hoe mensen wonen en hoe het dagelijkse leven hier is. Het duurde zo’n 1,5u en toen was ik aan de andere kant van het eiland en heb ik mijn bagage in het hostel achtergelaten.

Ik geniet echt van het zo rondtoeren. Je komt allerlei dieren tegen onderweg, vrij rondlopend over de weg (varkens, paarden, koeien, eenden, honden), je ziet af en toe een smeulend vuurtje, de huizen zijn van baksteen of golfplaten met vaak een 20-30 verderop het wc-hokje van karton/golfplaat/plastic, je ziet mensen met machetes lopen alsof het een kopje koffie is – zo normaal voor ze. Ondanks de toeristen die er echt wel moeten zijn, is het zeker niet druk op de weg of is het overladen met scooterrijdende toeristen. Het voelt dus wel een beetje autentiek en daar hou ik van!

Ik rij een paar uur rond langs de kant van het eiland waar de soort van prima weg is opgehouden en het enkel dirtroad is. Meestal een soort gravel wat prima te rijden is, soms een stuk mul zand (goed opletten!) of stukken met keien. Ik had een late lunch in een stadje en toen was ik rond 15:30u terug in het hostel. Het is een heerlijk hostel, een stukje op de vulkaan, mooi aangekleed, een zwembad waar ik een duik in heb genomen, een mooie kamer met een lekker bed, een klamboe, er is overal aan gedacht. Rond 17u wilde ik met de scooter naar een plek voor de zonsondergang rijden, maar die gaf geen sjoege meer, deed gewoon helemaal niets. Lekker dan… Toen maar naar beneden gelopen om de zonsondergang aan het meer te bekijken. Gelukkig deed de scooter het weer toen ik het later weer probeerde, hopelijk komt dit goed morgen.

In onze kamer hadden we trouwens een baby-tarantula en ik had van een kamergenoot gehoord dat mama ook ergens moest rondlopen maar die heb ik niet gezien. Vind het niet erg dat er tarantula’s in de kamer zijn, maar was wel blij met het muskietennet en heb er wel voor gezorgd dat hij goed vastzat onder het matras. Want het idee dat er midden in de nacht een tarantula over je gezicht loopt…

Zondagochtend ben ik rond 8u met de scooter vertrokken naar San Ramon, de waterval. Het eerste stuk kun je met de scooter omhoog en toen was het nog maar 30min lopen. Maar vond het heerlijk om actief bezig te zijn (al heb ik nog wel spierpijn van de vulkaan, vooral de eerste 3min na een tijdje zitten zijn lastig, haha), in het groen, lekker alleen op pad en ik had geluk want ook bij de waterval was ik alleen. Het is droogseizoen dus de waterval was niet met waanzinnig veel water, maar ben er toch even onder gaan staan, lekker verfrissend. Daarna een tijd ergens aan het water gezeten, gelezen, wat gedronken, ergens geluncht, benzine gezocht voor de scooter; ik was rond 14u terug in het hostel. De rest van de middag was lekker rustig: stukje wandelen, lezen, een duik in het zwembad, kleren wassen en uitzoeken/bedenken wat ik de laatste week ga doen… Het is leuk dat de apen nooit ver weg zijn, ik kan daar wel een tijdje naar kijken. Soms lopen ze wat heen en weer, vaak hangen ze over een tak met beide benen en soms armen naar beneden bungelend, echt geinig.

Maandagochtend ben ik vroeg opgestaan want de scooter moest om 8u terug zijn aan de andere kant van het eiland, qua kilometers niet zo ver (36km) maar ten eerste rij ik niet zo snel want ik wil om me heen kijken, en ten tweede was het laatste deel echt een slechte weg. Poef, heel wat gehobbel over keien en stenen, blij dat ik er was. Zeker ook omdat het rijden op een scooter in een korte broek op een slechte weg nogal wat wrijving geeft aan billen/benen en het deed pijn! Maar goed, nu heb ik wel de hele ‘8’ van het eiland gereden. De scooter op tijd ingeleverd en terug gegaan naar het hostel van de eerste dagen. En verder niet zoveel gedaan eigenlijk… Ik had de kamer voor mij alleen, lekker!

Dinsdag vroeg opgestaan en een wandeling gemaakt naar een uitzichtpunt. Iedereen gaat daar heen om de zonsondergang te kijken, ik was daar fijn alleen (en omzeilde het betalen van de entrancefee). Ik heb vele dingen bekeken voor de laatste week maar ben er nog niet uit. Als ik iets leuks heb gevonden lijkt er geen fatsoenljke busverbinding naar te zijn, of dan heb ik een plek gevonden maar is er geen accommodatie voor een prijs die ik wil. Het weer in Costa Rica lijkt de komende week ook niet goed te zijn. Dus heb besloten het maar een beetje te gaan stretchen, eerst maar eens naar San Juan del Sur, hoef ik verder nog even geen beslissing te maken ;). Moest trouwens nog wel even wisselen van hostel omdat hij vol was geboekt, maar 50m verderop zat ook een prima hostel, lekker dichtbij.

Woensdag om 9u zat ik op de ferry terug naar mainland en vanaf daar met een shared taxi naar de busstop waar ik rond 12u aankwam in San Juan del Sur. Ik had verwacht in een soort hippe-achtig surfdorp te komen, maar vind het eigenlijk wel leuk. Het ligt aan de Pacific Coast, en hoewel ik niet perse een groot fan ben van strand, geeft het toch wel een lekker gevoel. Ik heb hier 3 nachten doorgebracht en weinig noemenswaardigs gedaan. Veel gelezen, op mijn telefoon, dingen teruggekeken, in de ochtenden gewandeld, loopje naar de supermarkt 20min verderop, lunchen, over het strand wandelen, dat soort dingen. En eerlijk gezegd vind ik het prima zo. Heb wel eens dagen gehad die ik echt lang vond duren en ik mezelf een beetje in de weg zat, maar hier gaat de tijd best snel.

Ik heb al dagen last van blaasjes omdat ik flink ben verbrand na de vulkaanhike. Dit was 2 dagen echt pijnlijk en schrijnend, slapen was minder prettig en moest oppassen met aankleden/tas over je schouder etc. Na 4 dagen kwamen de vele blaasjes op de verbrande plekken, mijn met name onderarmen, schouders en nek zaten vol. En inmiddels ben ik op plekken aan het vervellen en heb ik overal ‘witte plekken’. Probeer er vanaf te blijven, maar trek soms velletjes van wel een cm van mijn arm, fascinerend. En het vervellen blijft nog wel even denk ik.. Al mijn opgebouwde kleur weg voordat ik naar huis ga ;).

Morgenochtend doe ik nog een ontbijtje hier en dan ga ik met openbaar vervoer naar San Jose – Costa Rica. Had eerst gedacht met een shuttle te gaan, maar heb gehoord dat het prima te doen is alleen, dus ga er maar voor. Heb de tijd en inmiddels ook wel het vertrouwen dat het goedkomt. Let’s see!

Conclusie over Nicaragua:

Eens denken, wat vond ik van Nicaragua? Het lijkt alweer lang geleden dat ik Honduras verliet (is ook bijna 4 weken geleden!) en ik weet nog dat ik blij was hier te zijn. Het voelde veiliger (het was wellicht ook veiliger), meer mensen, meer aanspraak. Ik ben geneigd om het gevoel van de 2 tussenliggende weken te onthouden waarin ik er ff klaar mee was, maar dat is niet helemaal fair.

Ik heb deel 1 teruggelezen en ik heb echt wel leuke en unieke dingen gedaan. Dat de tijd in Granada te lang was, ja, dat was jammer. Wat ik wilde qua plannen bleek niet te gaan werken, het vrijwilligersschool op school viel tegen, ik had weinig zin meer, was verzadigd en had er wel genoeg van. Ik vond Ometepe wel weer heel leuk en vanaf toen ging de tijd wel snel. Al heb ik de laatste week eigenlijk weinig noemenswaardigs gedaan en kort door de bocht ‘de tijd een beetje uitgezeten’, ik heb me wel kunnen vermaken. Ik sta eigenlijk altijd wel achter mijn keuzes, en de keuze niet heel veel meer te doen in Costa Rica is prima zo. Ik pak alle mooie plekken gewoon de volgende keer mee. Voor deze trip heb ik echt genoeg mooie dingen gezien en gedaan! Helemaal satisfied!

Hoogtepunten in Nicaragua waren de 2 kratervulkanen, het kajakken, het huren van de scooter, de vrijheid die ik meer ervaarde als in Honduras, en ondanks het grote contrast tussen arm en rijk ook wel een beetje het vulkaanboarden – vooral omdat het uniek is in de wereld.

Ik zal nog 3 nachten in Costa Rica zijn, waarschijnlijk in de hoofdstad San Jose (of misschien nog wel een klein uitje) maar zal er waarschijnlijk geen heel uitgebreid verslag meer van doen. Dinsdagavond vlieg ik in 10,5u naar Madrid waar ik na een stopover van 6u in 2,5u naar Düsseldorf vlieg waar ik word opgehaald (thanks!) en dan ben ik weer lekker in Nederland. En daar heb ik zin in!

De link naar de foto's:

https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPeftxpd6IUpT6wmnZvj?e=ZQ9AKr

Een klein stukje Costa Rica

De bus deed er een stuk langer over dan gedacht. In plaats van de 7-8ur was ik pas 11,5u later in San Jose. De bussen in CR waren prima, van die grote touringcars. Maar de tweede was een dubbeldekker, ik zat onderin, de ramen waren een soort van afgepakt en zat strak naast iemand, ik werd haast claustrofobisch... Uiteindelijk kostte het maar ongeveer 15 dollar tegenover de 40 dollar die een shuttle zou kosten. Toen ik 's avonds aankwam had ik geen zin om de deur nog uit te gaan om wat te eten te halen, dus heb het avondeten maar overgeslagen en lag er vroeg in (21u).

Na de eerste nacht ben ik gewisseld van hostel, 40min door de stad lopen. Daar ben ik twee nachten gebleven en heb veel rondgewandeld, maar, ik vind de stad gewoon niet zoveel aan. De sfeer is raar, veel daklozen, het is allemaal behoorlijk duur (de prijzen voelen na de goedkope landen zowat als IJsland), er zijn geen mooie gebouwen; kortom, geen aanrader.

Wat wel fijn is, is dat de temperatuur een stukje 'koeler' is, rond de 30 graden. De eerste avond heb ik zelfs een vestje aan gedaan, ja ja, dat is lang geleden. Maar niet zo meer bloedheet overdag is wel fijn. En het was soms ook wel bewolkt, dat is ook fijn. Maar dit waren de laatste warme dagen voor een tijdje vrees, ga het toch wel missen ;).

Het vervellen is zo goed als klaar trouwens. Alleen mijn handen nog, maar verder is het al aardig bijgetrokken ook.