Zuid-Korea deel 1

Zuid-Korea deel 1: 22 september t/m 7 oktober

*Zuid-Korea is ongeveer 2 keer groter dan Nederland en telt ca. 51 miljoen inwoners waarvan 85% in de stedelijke gebieden Seoul, Busan en Daegu.

*In Zuid-Korea wordt de leeftijd bepaald door het geboortejaar, niet de verjaardag. Het is gebruikelijk om een jaar ouder te worden op 1 januari, ongeacht de verjaardag. In 2023 zijn alle Koreanen 1 of 2 jaar jonger geworden toen er een nieuwe wet in werking is getreden waardoor de traditionele methode van tellen is vervangen door de internationale standaard.

*Kimchi is het nationale gerecht en wordt 3x per dag als bijgerecht gegeten bij ontbijt, lunch en diner. Er zijn maar liefst 200 kimchi varianten.

*Fooi geven is niet gebruikelijk en wordt zelfs gezien als een belediging.

*Het cijfer 4 is een ongeluksgetal en wordt geassocieerd met de dood. Het cijfer 4 ontbreekt bijvoorbeeld vaak in liften.

*De DMZ (bufferzone tussen Noord-Korea en Zuid-Korea) is één van de zwaarst bewaakte grenzen ter wereld.

*Er ligt bijna nergens afval op straat, maar er staan ook nergens afvalbakken (hetzelfde als Taiwan, daar was het ook vaak zoeken naar een afvalbak…).

*Zuid-Korea heeft de snelste gemiddelde internetsnelheid ter wereld en ook het hoogste smartphonegebruik per hoofd van de bevolking.

*Van alle OESO landen zit Zuid-Korea hoog in het aantal gewerkte uren per jaar. In maart 2023 sneuvelde een wetsvoorstel om het maximale aantal werkuren in een week te verhogen van 52 naar 69 uur.

Na een prima reis naar het vliegveld en prima vlucht kwam ik aan op Jeju, een eiland van Zuid-Korea. Zuid-Korea heeft zo’n 3000 eilanden waarvan Jeju de grootste is. Het was even uitzoeken hoe laat de bus zou gaan, googlemaps werkt hier niet en de vrouw achter de toeristenbalie was ook een beetje aan het prutsen. Toen nog even een soort OV-chipkaart halen 2 verdiepingen naar boven, en toen wachten op de bus. Zoals altijd heb ik geen simkaart en dat is ietsje lastiger hier aangezien googlemaps normaal de belangrijkste app is die ik gebruik. Ze hebben hier 2 eigen apps als vervanging, Naver en Kakao, maar deze werken niet offline.

Maandagochtend was de eerste wandeling naar de supermarkt, eens even kijken wat ze hier hebben en wat het kost. Het lijkt/is allemaal een tikkie duurder dan Taiwan denk ik...

Na mezelf getrakteerd te hebben op een ontbijt van het hostel ben ik met de bus naar de stad gegaan. Daar een heuvel beklommen met mooi uitzicht en net als in Taiwan hebben ze hier ook van die sporttoestellen staan. Dus naast alle locals stond ik daar ook wat te bewegen, gratis sportschool ;). Daarna heb ik kriskras rondgelopen tot ik het idee kreeg langs de zee naar een andere heuvel te lopen die ik ook had gepind. Hier had je een mooi uitzicht op het vliegveld en kon je de aankomende en vertrekkende vliegtuigen zien; het gaat af en aan, dat zou je niet verwachten op zo’n relatief klein eiland. Toen moest ik nog terug naar het hostel en ik had bedacht dit met de bus te doen maar het enige wat ik kende was de bus vanaf het vliegveld. Dat waren een lange 6-7km, een weinig interessante weg. Maar goed, alles bij elkaar zeker 20km gelopen vandaag, lekker bezig.

Het weer is hier een stuk aangenamer, ik denk zo’n 25-27 graden, maar met een heerlijk (soms zelfs hard) windje erbij. Moet er wel aan denken weer te gaan smeren met zonnebrand, dat heb ik de afgelopen weken niet gedaan want ik zweette toch alles er met een paar minuten af en ik liep altijd met paraplu.

Een groot verschil met Taiwan is dat er hier nauwelijks scooters rijden. Wat dat betreft was Taiwan wel echt een Aziatisch land, ook in andere landen aan deze kant van de wereld wemelt het van de scooters. Al hielden ze zich in Taiwan wel aan de verkeersregels, das in andere landen nog wel eens anders...

Dinsdag op tijd opgestaan en zo zat ik om 7u in de bus naar het nationaal park. Omdat de apps dus niet offline werken had ik alles goed uitgezocht en gelukkig klopte het. De meeste mensen gaan via de Seongpanak trail omhoog, de iets langere maar minder steile route. Ik koos ervoor de schijnbaar mooiere, maar ook kortere en steilere Gwaneimsa trail te pakken en via bovenstaande naar beneden te gaan. De entree was gratis, al moest je je wel van tevoren digitaal aanmelden. Ze laten maar een bepaald aantal mensen per dag naar binnen, gelukkig. De routes waren afgebakend met touwen aan de zijkant, er stonden informatieborden, borden met hoeveel km je nog moest en na een bepaalde tijd mocht je er niet meer in omdat je anders de top niet meer op tijd zou halen. Er was zelfs grotendeels een rails waar een treintje overheen kon mocht er iets gebeuren onderweg. Superstrak geregeld allemaal.

De route ging naar Hallasan, een uitgedoofde vulkaan van 1950m hoog en het is daarmee het hoogste punt van Zuid-Korea. In de krater van de (al superlang slapende) vulkaan ligt een meer.

De route ging de eerste twee uur door het bos, wat aangenaam was qua temperatuur. Daarna werd het meer open. De route was 8,7km en zou je 5uur kosten. Tamelijk overdreven, ik was met 3uur boven! Hoppa! Maar, snap dat sommigen er veel langer over doen. Het waren ont-zet-tend veel treden omhoog. Gelukkig kon ik het qua verzuring in mijn benen aardig aan, maar heb als afleiding heel wat keren tot 100 geteld. Ik zat er heel wat honderd-keer lekker in, niet teveel nadenken en maar blijven stappen. Alleen het laatste stuk was vrij lang, toen was ik wel even klaar mee.

Maar, als je dan boven bent ben je alles vergeten. Het weer was gelukkig goed en er was dus uitzicht in de krater maar je kon ook de zee aan beide kant zien (ik heb verhalen van anderen gelezen die een stuk minder uitzicht hadden). Ik was ook mooi op tijd want op de terugweg begon het aardig mistig te worden.

De andere hikers hadden zich uitermate goed voorbereid, alsof ze de Mount Everest gingen beklimmen. Totaal bedekkende wandeloutfits (velen zijn, net als in Taiwan, behoorlijk voorzichtig met blootstelling aan de zon), walkingpools, en boven aangekomen hadden meerdere mensen zo’n gevriesdroogde maaltijd waar je heet water bij moet gieten of van die gelletjes. Nogal overdreven in mijn ogen, maar ach.

Ik besloot een andere route terug te nemen, 9,6km, maar dat waren ongeveer 8km teveel. De ondergrond was irritant, veelal ongelijke puntige lavastenen/rotsen wat na vele km’s pijn doet aan je voeten. Was blij toen ik er was!

Met een paar minuten kwam de bus en kon ik lekker terug naar het hostel voor een douche en een poetsbeurt van mijn schoenen. Verder niet veel gedaan behalve wat boodschappen, een blokje om, wat programma’s teruggekeken en plannen gemaakt voor morgen.

Ik realiseerde me hoe fijn het is dat ik op deze reis zo lekker vrij kan rondlopen en erop uit kan trekken. Ik zat te denken aan Midden-Amerika waar ik vaak echt niet zomaar alleen kon/wilde gaan hiken en vaak ‘s avonds binnen bleef. In Taiwan was gevoelsmatig wat meer voorzichtigheid geboden vanwege de gevolgen van de aardbeving, met daarbij een temperatuur die niet geweldig was om uren te hiken, maar ik denk dat Zuid-Korea een andere beleving zal zijn. Waar ik aan het begin van Taiwan nog even moest wennen aan het ontwikkelde land, ben ik het inmiddels wel gaan waarderen ;).

Woensdag heb ik de ochtendwandeling overgeslagen, een ontbijtje bij het hostel gehad en rustig aangedaan. Om 10u heb ik de bus naar de andere kant van het eiland gepakt, naar Seogwipo. Vrij in het begin stopte de bus ermee voor het stoplicht en wilde ook niet meer starten. Dus wij er allemaal uit en wachten op de volgende bus . Vind ik dan toch grappig dat het hier gebeurd, in zo´n ontwikkeld land. Heb in zoveel krakkemikkige auto´s en bussen gezeten en dat ging voor zover ik mij kan herinneren altijd goed ;). In Seogwipo naar het hostel gelopen en gelukkig kon ik meteen in de kamer. Na een lunch ben ik een uitgezette wandeling gaan maken van 9km door de stad, leuke manier om rond te lopen en dingen te zien.

´s Avonds ben ik nog 2uur door het centrum gelopen, nu over de markt met vooral veel visartikelen: pakketten rauwe vis in mooie plakjes geserveerd, halve kreeften met iets erop op de grill, opengesneden inktvis maar ook vele kraampjes met de hallabong mandarijn, een soort wat alleen hier op het eiland verbouwd wordt (ik heb echter niets geprobeerd).

Donderdag was het tijd om weer eens te gaan sporten, om iets over 6u liep ik weg en om iets voor 8 was ik weer terug, 1:50u wandelen, hardlopen, bootcampoefeningen, rekken en strekken en op het laatst nog wat apparaten in het park meegepakt. Goede start van de dag. Na een ontbijtje van het hostel ben ik om 9u begonnen aan de volgende wandeling. Je kunt het eiland rondlopen in 27 uitgezette wandelingen, ik heb vandaag schijnbaar één van de mooiere gedaan. De eerste 12 km waren ook zeker mooi; langs kliffen, mooie uitzichten, over rotsen, stenen, het strand. De laatste 6 km waren vrij saai. Over de weg, langs vele mandarijnenbomen en het was hier een beetje te warm zonder het zeebriesje. Toen ik er was snapte ik weinig van het busschema, hier was niets Engels aan. Over het algemeen is het Engels in Zuid-Korea een stuk minder dan in Taiwan, waar bijvoorbeeld in de supermarkt en het OV nog wel iets van te maken viel. Met google lens wat geprobeerd, maar het was toch een kwestie van maar gewoon wachten. Op een gegeven moment verscheen er op het scherm dat er over 38min een bus zou komen. In dat geval kon ik wel vast richting de volgende bushalte lopen ipv zitten wachten. Een stukje verder om de hoek zag ik nog een andere bushalte en daar kwam een andere lijn langs en zo zat ik een kwartiertje later toch in de bus.

Ik heb mijn tas opgehaald bij het hostel en verhuisd naar een ander hostel, want hij was volgeboekt. Daar meteen gedoucht, kleren uitgewassen en ook mijn tas. Want naast dat die van alle hikes wel een wasbeurt kon gebruiken, was er ook een yoghurtkuipje open gegaan... Het hostel had een mooi uitzicht op de brug vanaf het balkon en daar heb ik dan ook de meeste uren van de middag en avond doorgebracht.

Vrijdagochtend had ik niet vroeg hoeven opstaan, maar ik werd uit mezelf wakker en besloot een tweede uitgezette wandeling in Seogwipo te maken. Niet perse heel bijzonder, maar wel lekker om 1:45u door de stad en een beetje natuur te lopen. Om 10u zat ik in de bus naar de volgende bestemming Seongsan, in het oosten, vooral bekend vanwege de vulkanische berg met een enorme krater die uitsteekt in de zee. De bus stopte helaas niet waar de app zei dat hij zou stoppen, dus ik moest de laatste 20min lopen. Na een snelle lunch ben ik op pad gegaan. De piek bewaar ik voor later op de dag, eerst de omgeving maar verkennen. Op het strand blijkt er om 14u een demonstratie te zijn van de haenyeo. Dit zijn professionele vrouwelijke duikers die zonder enige mechanische uitrusting in de zee duiken om vis en zeewier te vangen. Kinderen van rond de 8 beginnen met oefenen en als ze 15 jaar zijn hebben ze de kneepjes van het vak geleerd. Ze blijven duiken tot ze meer dan 70 of 80 jaar zijn. Ik heb al meerdere vrouwen in en rond het water gezien, en het waren zeker middelbare tot oudere vrouwen. Interessante cultuur! Op het strand kan je schelpdieren uit een bak water aanwijzen, zij maken ze schoon en snijden het en binnen kan je het laten bereiden. Verser kan niet. Het trekt mij echter niet, maar heb met veel interesse staan kijken. De demonstratie stelde in mijn ogen weinig voor, maar het is wel opvallend dat ik voor het eerst deze reis in grote getale naar alle waarschijnlijkheid Europeanen zie…

Om iets voor 17u loop ik naar de piek, een 180m hoge kraterrand die prima te bewandelen is door alle trappen. Er komen veel mensen samen voor de zonsondergang die aardig mooi is.

Ik besteed ook wat tijd aan mijn plannen voor de komende dagen. Het idee was om de ferry naar het vasteland te pakken, maar ik kom er niet uit qua informatievoorziening (die is slecht en met name in het Koreaans) en na veel dingen proberen lees ik op blogs dat het ook voor Koreanen een klein doolhof is. Dan besluit ik toch maar te vliegen (beetje zonde aangezien ik niet heel ver van het vasteland zit..). Ik zoek naar tickets, tijden, dagen en koop uiteindelijk voor 18 euro (incl bagage!) een ticket naar eigenlijk een random plek in Zuid-Korea. Daar boek ik ook meteen een hostel voor 2 nachten, nog een nacht een hostel op Jeju en dan ben ik zowaar voor de komende dagen klaar. Das ook wel eens lekker i.p.v. dag voor dag bekijken en plannen.

Zaterdagochtend om kwart voor 6 loop ik weg om opnieuw de trappen te betreden want de piek staat ook bekend als SunrisePeak (nu is het gratis). Helaas is het te bewolkt en gebeurt er weinig spannends, dus ik verlaat voortijdig de plek. Toch is beneden nog wel een mooi schouwplaatje te zien met zonnestralen die door de bewolking schijnen.

Om 8u is het ontbijt, klaargemaakt door de host. Een sandwich met rauwkost, plakjes appel, ik denk een soort jam en een gebakken ei. Lekkere combi!

Om 9u neem ik de ferry naar een ander vulkanisch eiland, Udo. Het is maar 15 minuten varen. Ook hier is een wandeling uitgezet het eiland rond. Het is afwisselend langs akkers met pindaplanten (daar staat het eiland bekend om), een stukje door het bos en veel langs het water (heerlijk die harde wind!). De wandeling is zo’n 12 km en dan heb je het eiland zowat gehad, dus lekker klein en overzichtelijk. Ik blijf op het laatst nog een tijdje lezen op een wit koralenstrand en dan ben ik ook wel klaar met de wind, de zon en het wandelen en neem om half 4 de ferry weer terug. Ik koop even snel een salade en ga lekker terug naar het hostel voor een douche en een dutje.

Zondag had ik geen wekker gezet, maar ik werd vroeg wakker door een kamergenootje, dus ben ik ook maar opgestaan om half 6. Het was erg bewolkt dus een mooie zonsopgang ging het niet worden, dus ben maar aan de wandel gegaan. Op een schommel ergens bij een hotel gewacht tot het licht genoeg was en toen een kant opgelopen waar ik nog niet was geweest en dat bleek een mooie route.

Na het ontbijt de bus gepakt naar de volgende bestemming met eerst een tussenstop bij een museum. Dit leek me wel interessant, het ging over de Haenyeovrouwen- en cultuur, waarover ik hierboven al wat heb geschreven (de vrouwen die zonder apparatuur duiken naar zeedieren- en zeewier). Het was een goed museum, zowat alles in het Engels, en dat voor een toegangsprijs van slechts € 0,75.

Aangekomen bij het laatste hostel van het eiland, heb ik niet zo heel veel gedaan. Ik ben hier alleen naartoe gegaan omdat ik nog een nacht ergens moest overnachten i.v.m. de vlucht morgen, en ik had geen zin om nog een nacht naar Jeju City te gaan. Maar, het was een erg chille middag en avond. Het is ook wel prima dat ik hier niets hoefde of iets wilde zien, ik had alle rust om uitzoekwerk te doen voor een nieuw ontstaan plan. Ik heb nog even een duik genomen in een baaitje met een snorkel, maar er was weinig te zien. En ik heb de mooie zonsondergang gekeken, ergens alleen zittend op een steen, heerlijk! Erg genoten van de vrijheid, de rust; een sereen moment.

Ik ben op tijd naar het vliegveld gegaan, ik vind het altijd wel prima om daar te wachten. Alles ging helemaal prima en in nog geen uurtje vliegen was ik Gwangju. Daar de metro gepakt naar het hostel en daar de stad verkend door rond te lopen.

Dinsdag wilde ik een aantal dingen bezoeken die ik had gepind op mijn maps. Een stukje lopen naar de bus, maar die kwam maar niet opdagen. Het onhandige is dat ik bij sommige busstops wel wifi heb maar vaak ook niet. Dus ik ben 2 haltes doorgelopen totdat ik wifi had om de route te checken op de Naverapp (de eigen OV-app van Zuid-Korea), maar deze info was niet goed. Het zou best een stuk rijden zijn en ik had inmiddels gezien dat het tegen die tijd zou gaan regenen. Omdat de app niet werkte en ik al een tijd had zitten wachten, was ik er wel klaar mee en besloot de 2 verste bestemmingen te cancelen. Het zou sowieso niet de beste verbindingen hebben en het nodigde al met al niet meer echt uit. Toen de bus richting het nationaal museum gepakt maar voordat ik hier terecht kon, deze ging pas om 10u open en het was nog voor 9u, ben ik eerst naar het gratis art museum geweest en daarna op hetzelfde plein naar het gratis folklore museum. Beide niet super bijzonder, maar wel prima. Alles kostte me wel een beetje moeite vandaag, mijn energie was niet zo goed als normaal. Er hing een sluier van vermoeidheid over me heen, vervelend. Ik ben nog naar het nationaal museum gelopen en besloot het zwemmen naar de middag te verplaatsen. Ik ben eerst terug naar het hostel gegaan waar ik 2u heb geslapen. Na wat gegeten te hebben had ik weer wat energie om de bus te pakken naar het zwembad. In het zwembad aangekomen liep ik de kleedkamer in. Het is altijd even kijken hoe het werkt, waar je moet zijn, wat de gebruiken en gewoontes zijn. Ik heb mijn bikini aangedaan, gevraagd of ik ook hier mijn badmuts op moest (ja), ik werd er door een medewerkster op gewezen dat ik eerst moest douchen en toen was ik klaar om te gaan. Ik had nog maar een paar stappen in het zwembad gezet toen de badjuffrouw kwam en me duidelijk maakte dat ik er met een bikini niet in mocht. Wat? Er staan minstens 30 vrouwen in die kleedkamer, danwel naakt of met huidkleurig ondergoed toch vooral druk hun haar te föhnen (das echt een ding hier), er loopt een medewerkster rond die me aanspreekt op het douchen, maar niemand die me even had kunnen zeggen dat ik er met mijn bikini niet in mocht? Hoe fucking irritant! Voelde als een 'walk of shame'; weer terug die kleedkamer in en omkleden. Heb wel mijn geld teruggevraagd en dit kreeg ik ook zonder problemen.

Op straat word ik ook een beetje geïrriteerd van die mensen (met name mannen) die me net te lang aanstaren. Ik vind het geen probleem als ik word aangestaard, eventjes, maar sommigen doen het ongemakkelijk lang. Ik zeg dan ‘hallo’ maar dan zeggen ze ook niets terug. Beetje onbeschoft zou ik het noemen. Terug in het hostel mezelf een vrije avond gegeven en een hele bus Pringles opgegeten, dat zal ze leren!

Woensdag zat ik met een soort van hernieuwde energie voor half 8 in de bus en begon mijn hike ietsje voor 8. Ik was naar het National Park Mudeungsan gegaan. De hike zelf duurde zo’n 1,5uur, en was prima te doen. Wel stijgen (zo’n 800m), maar ik was lekker alleen en nam er ook best ruim de tijd voor. Een eekhoorntje observeren, kijken vanaf een uitzichtpunt; alle tijd. Het bijzondere aan deze plek zijn de vulkanische rotspartijen van 70.000.000 miljoen jaar oud, of zoiets, ben de details vergeten. Het weer is trouwens wel omgeslagen. Het was vanochtend maar 15 graden en zou niet warmer worden dan 19 graden. Das zowat de helft van vele dagen in de afgelopen weken. De zon liet zich de eerste uren niet zien en met de best harde wind was het behoorlijk fris. Ik had een legging en een truitje met regenjas, maar was blij dat ik ook een longsleeve had meegenomen, maar zelfs toen was het nog onbehaaglijk!

Na de top te hebben bereikt ben ik via een omweg naar beneden gegaan. Ik had het koud, vooral koude handen en wilde maar 1 ding, een warme douche! Om kwart over 12 zat ik in een warme bus want de zon was inmiddels doorgekomen en na een beetje ontdooid te zijn besloot ik maar mee te rijden tot aan het busstation want van de info op internet was ik nog niet veel wijzer geworden voor de busreis de volgende dag. Op het busstation een kaartje gekocht, meteen even wat onderzoek gedaan voor de komende bustrips en toen ben ik in zo’n 45min terug gelopen naar het hostel. Na het eten nog even op bezoek bij een cultuurcentrum met een aantal tentoonstellingen. Dit was ook de tweede avond van het Gwangju festival en nu was er ook muziek op het grote podium. Ik had een prima plekje bemachtigd en heb een tijd zitten kijken en luisteren naar muziek en een vuurshow. Best leuk!

Na een ochtendwandeling heb ik een beetje aangeklungeld en om 12u de bus naar Jeonju gepakt. Het was nog steeds frisjes en regenachtig. Na 1,5u in de bus moest ik dan ook in de regen naar het hostel lopen. Ik heb ´s middags het toeristische gedeelte van de stad meegepakt, de meer dan 1000jaar oude geschiedenis waar de Joseon dynastie zijn oorsprong vond. Hier is de grootste en oudste Hanok-wijk van heel Zuid-Korea te vinden. Het zijn mooie traditionele huizen, maar voor mij gaat de sfeer een beetje verloren door de vele verkooppunten van eten, , koffietentjes (waar ik Taiwan alles draait om de bubble tea is hier de (ijs) koffie hét ding), knuffels en souvenirs. Misschien als je samen met iemand bent is het leuk om rond te lopen, maar ik alleen vind dat wat minder interessant. Het is hier ook helemaal het ding om traditionele kleding te huren en overal foto’s te maken, je kunt op verschillende plekken in 1 minuut een karikatuur laten tekenen en in het moderne gedeelte van de stad zijn zeker 10 photobooth-shops waar je je eerst kan aankleden met gekke haarbanden, sjaaltjes en dergelijke en dan in het fotohokje je strookje fotos’ kunt laten maken. Het weer werkt vandaag ook niet echt mee aan de sfeer, het is zo’n 13-15graden en dat is echt fris. Daar is mijn kleding niet op berekend. Ik doe ‘s avonds niets meer (behalve een heerlijke warme douche nemen) en ga er vroeg in.

Vrijdag is het weer gelukkig weer een stuk beter, nog fris in de ochtend maar de zon schijnt in elk geval. Om 7u loop ik weg, eerst door het heerlijk lege oude gedeelte en vervolgens ga ik de heuvels in. Ik ben helemaal alleen, heerlijk! Ik hou het 2uur vol, lekkere start van de dag. ‘s Middags maak ik opnieuw een urenlange wandeling naar een heuvelachtig park. Lekker picknicken, een boek lezen, helemaal fijn. Eind van de middag pak ik de shuttlebus naar het bibimbapfestival, een gerecht uit deze streek (lijkt op een pokebowl) maar is verkrijgbaar in heel Korea. Dit valt echter een beetje tegen. Het is in een oud stadium maar het is vrij rustig dus niet heel sfeervol. Ook dit is leuker als je met iemand bent om langs de eetkraampjes te slenteren, samen wat dingen te proberen en samen gezellig naar de muziek luisteren. Ik besluit i.p.v. de bus te nemen terug te lopen en kom onderweg nog een grote hypermarkt tegen waar ik zeker een uur lekker rondscharrel.

De boodschappen vind ik echt wel aan de prijs, zeker de groente en fruit. Een courgette voor bijna 3 euro, 4 kleine paprika’s voor ruim 3 euro, 3 dunne komkommers voor 3,50, een kiwi kost een euro en een grote appel 2 euro. Het fruit komt ook zowat alleen in grote aantallen, maar ik heb niets aan een zak met 5 appels of 6 sinaasappels. Andere producten zijn ongeveer vergelijkbaar met Nederland, je moet gewoon ff goed vergelijken en hopen op een 1 1 aanbieding ;).

Wat trouwens echt een uitvinding is is Gimbap. Dit is een soort sushirol die je kunt kopen bij onder andere de 7Eleven (of iets wat hier op lijkt zoals de E-Mart of de GS25), bestaande uit 8 gesneden stukken met verschillende soorten vulling, deze kost rond de 2,50, heerlijk!!

Zaterdag maak ik opnieuw bijna een 2u lange ochtendwandeling in een ander park en hier ben ik zeker niet de enige. Actieve Zuid-Koreanen zijn aan de wandel en aan het bewegen, hier zouden heel wat Nederlanders een voorbeeld aan kunnen nemen. Welke leeftijd ze ook hebben, soms stijf en stram, ze bewegen wat ze kunnen, inspirerend. Dat is wel het fijne aan deze stad. Mijn hostel zat op een goede locatie waardoor zowel het oude als het moderne gedeelte lopend te ontdekken is, en de natuur is op 15-20min lopen. Daarnaast stroomt er een riviertje waar je ook heerlijk langs kunt lopen. Dit is zoveel beter dan de grote stad waar alles ver weg is.

Ik kan geen bustickets online boeken en de informatievoorziening is ook matig, dus als ik om 11u bij het busstation aankom is de eerst beschikbare bus naar Busan pas om 13u. Dit moet ik toch iets beter gaan plannen. Beter een dag van tevoren naar het busstation lopen om vast een kaartje te kopen.

Na de reis (die alles bij elkaar ruim 7uur duurt) ontmoet ik mijn eerste couchsurfer van Zuid-Korea, Ethan. We gaan uit eten, voor mij de eerste keer in ZK, en we gaan naar een typisch Zuid-Koreaans bbqrestaurant. Je hebt een kleine bqq in de tafel waar je je vlees, ui en knoflooktenen op grilt. Daarnaast heb je allerlei kleine schaaltjes met dingen als slablaadjes, zure radijs, zure selderij, sausjes, rauwe ui en slierten bosui. Erg lekker! Er was ook een schaaltje met gekookte poppen van de zijdevlinder, een populaire snack hier. Ik heb het geprobeerd, maar vond het niet bijzonder (en het idee ook wat minder eerlijk gezegd). De prijs van 11 euro was voor Nederlandse begrippen goedkoop.

Zondagochtend een rustige ochtend gehad. Ik was al op tijd wakker, maar das het nadeel van couchsurfen; je bent niet helemaal vrij om te doen en laten wat je wilt. Ethan sliep nog dus ik kon niet zoveel. Rond half 9 heeft hij ontbijt voor me gemaakt (ramen met een gekookt ei) en toen zijn we op pad gegaan, we gingen namelijk hiken met de zondaghikingclub waar hij bij zit. Ik had kleine tegenzin, de reis erheen duurde al zo’n 1,5uur en meestal vind ik hiken met een groep minder prettig. Maar, het was erg leuk! We waren met een groep van 10 mensen. De hike was gemiddeld, 4 keer een ‘piek’ die we gingen beklimmen maar voor mij bijna appeltje eitje. We stopten regelmatig (vind ik normaal best irritant) en iedereen had wat te eten mee dus er werd van alles gedeeld. En het gezelschap was leuk, een internationaal gezelschap (dwz Amerika, Vietnam, Sri Lanka en Zuid-Korea, en ik). Rond 2u waren we weer beneden en hebben met 8 mensen geluncht. Opnieuw heb ik allerlei dingen geproefd en gegeten: eend, vissoep, een andere soep, een groentepannenkoek en allerlei schaaltjes met sidedishes. Hier heb ik 10 euro voor betaald. Busan is wel een fijne stad denk ik, er zijn namelijk volop heuvels/natuur ín de stad te vinden, das wel vrij uniek denk ik. Het weer zit echter niet echt mee. De hike was nog droog, maar de rest van de dag heeft het geregend.

Het was weer een heel eind terug naar Ethans appartement. Ik had achteraf beter mijn tas mee kunnen nemen en in een kluisje kunnen doen, want we kwamen zowat langs mijn hostel. Maar goed, met OV weer naar zijn huis, tassen gepakt en in ruim een uur naar mijn hostel waar ik rond 18u aankwam. Daar met een aantal mensen gezellig zitten kletsen en nog even naar de supermarkt geweest voor de laatste inkopen.

Maandagochtend regent het ook de hele ochtend, maar dat is oké want ik ben letterlijk uren op mijn telefoon bezig om het laatste gedeelte van mijn reis te plannen. Het stond absoluut niet op mijn lijst waar ik graag heen zou willen, maar ik ga er toch heen: China! Daarover later meer!

Na al het uitzoeken, lezen en boeken van tickets, ben ik een klein uurtje aan de wandel geweest, moest even mijn hoofd China-vrij maken, want, mijn nieuwste plan gaat vandaag beginnen: ik ga naar Japan! Ik heb zo’n 1,5 week geleden gezien dat er een ‘overnight’ferry van Busan naar Fukuoka in Japan gaat, dus dat leek me hét teken dat ik wel moest gaan ;). Eigenlijk stond Japan niet echt op de planning voor deze trip (voor zover er een planning is), maar ik ben nu helemaal enthousiast! Ik heb wel het nodige uitzoekwerk gedaan qua prijzen, hostels, mogelijkheden voor openbaar vervoer (dat is wel echt prijzig hier) en vrij veel tijd geïnvesteerd in Couchsurfen. Japan voelt wel als iets magisch, een bestemming waar ik zoveel mogelijk uit wil halen (dus niet zomaar alles op de bonnefooi en ‘we zien wel’ houding) en echt de cultuur wil leren kennen. Ik pak alleen het zuidelijke gedeelte mee, Japan is te uitgestrekt en ik wil er niet doorheen razen, dus de rest is voor een volgende keer.

Voor de eerste 2 nachten heb ik een host gevonden, en ook voor twee volgende bestemmingen is als het goed is iemand geregeld. Ik ben heel benieuwd!!