Taiwan deel 1

Taiwan – deel 1 – 25 aug t/m 8 september

-Taiwan is ongeveer 0,9x zo groot als Nederland en heeft bijna 24 miljoen inwoners.

-Het eiland bestaat voor bijna 50% uit dichte tropische wouden en bergen.

-Taiwan is bekend van de 'bubble tea' en het is op letterlijk elke straathoek te koop.

-De 7-Eleven is niet weg te denken uit het straatbeeld, op elke hoek zit er één. Er zijn er maar liefst meer dan 5500 op het eiland. Daarmee is Taiwan de nummer 5 ter wereld met de meeste 7-Elevens.

-Taiwan is het eerste Aziatische land waar homokoppels mogen trouwen.

-Het afval wordt opgehaald door vuilniswagens die te herkennen zijn aan het deuntje van 'fur elise' die door de speakers knalt en overal te horen is. Met Kerstmis is er trouwens kerstmuziek te horen ;).

-Er wordt geschat dat ongeveer 14% van de bevolking vegetarisch eet.

Na een aantal weken in Nederland, met tussendoor 3 weken huis- en katoppassen in Rijswijk, was ik weer klaar om te vertrekken. De eerste bestemming is Taiwan. Mensen vragen: waarom Taiwan? Tja, ik ben er nog nooit geweest… ;) De kant van Midden- Amerika ben ik in de eerste maanden van het jaar geweest, het midden van de wereld heb ik de vorige lange reis gedaan, dus nu de andere kant op. Natuurlijk ook gekeken naar ticketprijzen en weersverwachtingen en toen kwam ik op Taiwan uit.

Zondag 25 augustus hebben paps en mams, zoals inmiddels traditie is, mij naar het treinstation gebracht. Met de trein naar Schiphol en daar ging alles voorspoedig. De eerste vlucht naar Guangzhou (China) was een uur of 11. Helaas maar 1 film met moeite kunnen kijken. Het was een Engelse film, maar met Chinese ondertiteling. Door het omgevingsgeluid van het vliegtuig was ik er na 1 film hard concentreren wel klaar mee en helaas was er nergens een optie voor Engelse ondertiteling. Dus heb ik gelezen en geslapen.

In China een stopover van 4u en toen door naar de volgende vlucht die mij in zo’n 2u naar Taipei bracht. Ik was nog even bang want er bleek strenge controle te zijn op voedingswaren, maar gelukkig mochten mijn meegebrachte producten het land in (waaronder chocoladepepernoten, haha). Geld pinnen, even uitzoeken hoe de metro werkt en toen stond ik in de hoofdstad bij mijn hostel. Ik heb mezelf eerst een uurtje slapen cadeau gedaan en toen maar eens een wandelingetje gemaakt door de stad.

Na een lange nacht opnieuw door de stad gelopen. Zonder doel, want ik heb natuurlijk geen plan gemaakt. Meestal is dat heerlijk, daar ga ik prima op. Ik ontmoet mensen, ik zie iets interessants op googlemaps of kom dingen tegen tijdens het wandelen die mijn aandacht trekken. Nu is dat niet echt het geval. De eerste indruk is dat de mensen/stad vriendelijk zijn/is, beschaafd, netjes, schoon, maar daarmee ook een beetje braaf. Mensen staan keurig in de rij voor de metro – laten mensen eerst uitstappen, er zijn 2 donkerblauwe stoelen voor mensen met ‘prioriteit’, er wordt absoluut niet gegeten en gedronken in de metro waardoor het superschoon is, in de rij voor de roltrap lopen mensen iets verder door om vervolgens achteraan aan te sluiten, vervolgens staat iedereen rechts zodat je er links langs kunt lopen, (niets geen gedram zoals in Nederland), bij de stoplichten wordt aangegeven hoe lang je nog moet wachten en hoe lang je de tijd hebt om over te steken, er wordt niet getoeterd in het verkeer. Het valt me zelfs op dat de kleding die mensen dragen vrij neutraal is, niemand springt er echt uit qua kleding, kleur, haarstijl of make-up. Het is allemaal vrij voorspelbaar en een beetje saai. Ik vind reuring altijd wel lekker, beetje chaos, dingen die maar half of niet werken. Maar, ik ga proberen het wel te waarderen hoor, voor je het weet ben ik weer ergens anders en ga ik het missen ;).

Ik had al wel gezien dat het warm zou worden, maar op een app lezen dat het 33graden is en daadwerkelijk 33graden (en zeker weten warmer) voelen/ervaren is weer anders. Wat is het warm hier! Na een stukje lopen breekt het zweet me uit, vaste prik is de gedragen kleding ‘s avonds uitwassen. Ik voel me al snel een echte Taiwanees; ik loop met een paraplu tegen de zon, en bij een stoplicht blijf ik gerust 10-20m voor het licht wachten zodat je in de schaduw staat. Ik loop stukjes om om de zon te ontwijken en ga soms een supermarkt of shoppingmall in om even af te koelen.

Op woensdag ga ik een hike maken naar Elephant Mountain, een mooi uitzichtpunt. Ik heb inmiddels een 48hr metropas voor maar 8 euro dus dat geeft meer vrijheid dan alles lopen. Al blijf ik als één van de weinige de gewone trappen nemen, of soms wel de roltrap maar ik sta nooit stil – altijd loop ik in de linkerbaan, een beetje beweging is wel lekker. De route naar het uitzichtpunt bestaat uit enkel trappen. Vanwege de warmte, de route in ‘de jungle’ en geen zuchtje wind druipt het zweet van me af. Jeetje! Ik heb niet echt een plan, dus blijf maar gewoon trappen lopen, tot ik na een goed uur het hoogste punt heb bereikt met een mooi uitzicht over de stad. Dan volgen alle treden weer via een gelukkig andere route naar beneden en heb ik mijn ochtendgymnastiek wel gehad! Mijn shirt is drijfnat! Ik heb gelezen over een gratis museum, die overigens niet gratis bleek maar minder dan een euro entreegeld vraagt, en dat levert me behalve kunst kijken ook 1,5u in de airco op. Win-winsituatie!

Eind van de middag haal ik mijn tas op bij het hostel en reis ik naar mijn eerste host via couchsurfen, Cal, een Engelsman die al 4 jaar in Taiwan woont. We ontmoeten elkaar kort, ik krijg de sleutel, uitleg over de codes en dan gaat hij sporten. Wel ff lekker, kan ik kleren wassen en lekker douchen! Er is zowaar een buitje en pas om half 9 loop ik nog een avondrondje.

Donderdag ga ik met de metro naar een mangrovetrail, maar ik kan het niet helemaal vinden. Ik loop uiteindelijk maar een heel stuk op een fietspad (wat-is-het-weer-warm!) en kom ik uit bij de tempel die ik ook wilde bezoeken. Inmiddels al mijn tweede tempel en wel leuk om even te zien, maar weet er te weinig van om alles te snappen wat er gebeurt. Ik verwacht dat een lijn van de metro bovengronds en dit blijkt gedeeltelijk zo te zijn, dus gebruik het om wat meer van de stad te zien. Een soort hoponhopoff metro maar dan zonder uit te stappen, alleen sightseeing.

‘s Avonds ga ik naar een nightmarket, daar zijn er meerdere van maar Cal raadt mij deze aan. Leuke straat met winkeltjes en middenin vooral eetkraampjes. Allerlei ondefinieerbare dingen komen voorbij maar voel weinig behoefte dit te proberen. Ik hou het lekker veilig bij een soort brood met varkensvlees. Echter, ik denk dat het te vet is geweest want krijg later buikkrampen maar dit trekt gelukkig na 2uur ook weer weg. Ik wandel langs de rivier en ben rond 21u weer terug bij ‘huis’ waarna ik nog een tijd met Cal zit te praten. Heb niet het idee dat we op dezelfde golflengte zitten in het gesprek, maar ach.

Het is hier trouwens al vroeg donker. Om 18.15u gaat de zon onder, dus dat is een andere beleving dat de langere lichte avonden in Nederland.

Ik heb wat opties voor de dagen erna, maar maak pas ‘s avonds de keuze om toch door te reizen naar beneden. Mocht ik aan het eind nog zin hebben kan ik altijd in de buurt van Taipei nog dingen doen, maar Cal geeft ook aan dat ik er niet echt perse iets aan mis als ik het oversla. Het is een beetje lastig een plan te vormen, er lijken niet heel veel highlights te zijn (behalve mensen die schrijven over bepaalde koffie- en/of eettentjes, maar dat interesseert me niet zo).

Om 8u ga ik naar het centraal station en heel gemakkelijk koop ik een kaartje voor de bus die 10min later vertrekt. Dat is het fijne aan zo’n omgeving: je weet waar je moet zijn, het staat meestal duidelijk aangegeven in het Engels en het is allemaal zo gepiept. De bus is heerlijk ruim, natuurlijk heel schoon en de stoel kan een stukje naar achteren. Ik begin met lekker naar buiten kijken, maar alles lijkt op elkaar en het volgende uur slaap ik. Aangekomen in Taichung loop ik naar het hostel waar ik pas later kan inchecken. Ik vraag om wat tips voor de omgeving die ik vervolgens uitzoek, kijken wat korte dingen terug, loop een rondje en mag om 15u de kamer in. Ik heb het idee naar de Gaomei Wetlands te gaan, koop snel soort OVkaart met saldo en wacht op de bus. Maar na 25 minuten wachten vind ik het wel mooi geweest, hij rijdt dus niet volgens schema, wat een tegenvaller, haha. Minpuntje voor Taiwan… Ik had de tijd om te wachten hoor, maar het is een bekende plek om de zonsondergang te zien, dus wilde niet wachten op de volgende bus want dan zou het krap aan worden en dat is ook zonde. Dus, terug naar het hostel, wat eten, typen, beetje onderzoek doen en wat kijken. Ook niet erg om een soort rustdag te hebben (al ben ik daar altijd wel snel weer klaar mee, zoveel tijd naar mijn telefoon staren).

Zaterdagochtend vertrek ik op tijd naar een andere activiteit die werd aangeraden, naar een fietspad over een brug en door een lange tunnel wat vroeger een treinspoor was.

Na een wisseling van hostel, want goedkoper, ga ik alsnog een poging wagen de bus te pakken naar Gaomei Wetlands. Ik wacht ruim een uur (en hoeveel bussen met het ‘verkeerde’ nummer ondertussen zijn langsgekomen…) en uiteindelijk komt ook de juiste bus langs gelukkig. Het was bijna 5kwartier reizen, het schoot gewoon niet zo op met zoveel stops. Daar aangekomen bleek ik zeker niet de enige, ik zag de lange rij al vanaf het busstation. Het is een plek aan de kust, het idee van een wad waar je op kunt lopen en een mooie zonsondergang kunt kijken. Na de meute voorbij te zijn gelopen (ze blijven zowat allemaal aan begin hangen..) was het een prima plek voor een uurtje vermaak. (Het meisje van het hostel noemde deze twee dingen als leuk om te doen, en aangezien de stad verder weinig te bieden lijkt te hebben, moet ik dit maar zien als highlights ook al stelt het beide niet zo heel veel voor).

In de bus terug raakte ik aan de praat met een Taiwanese vrouw en hadden we een leuk gesprek over de cultuurverschillen en de verschillende onderwijssystemen.

´s Ochtends pak ik mijn spullen en pak de bus naar Puli. Ik word onderweg steeds blijer want ik ga het groen tegemoet. Er zijn heuvels en bergen te zien, en was eigenlijk een beetje vergeten dat ik daar wel gewoon heel gelukkig van wordt. In het hostel drop ik mijn tas en heb een wandeling/hike gezien naar de ‘mountain’. De weg die googlemaps aangeeft blijkt niet (meer) te bestaan en ik vraag bij het eerste het beste huis hoe het zit. Of ja, met een beetje gebaren, googlemaps laten zien, wijzen waar ik naartoe wil, snapt hij het, pakt zijn scooter en brengt me in een paar minuten naar het juiste startpunt, lief! Daar loop ik over de weg naar boven, een lekkere maar niet te steile klim. Ik merk dat het hier een stukje aangenamer is qua temperatuur, ook fijn. Nog steeds 30graden denk ik, maar een stuk beter dan 36graden. Soms een beetje wind, grotendeels schaduw; een kleine verademing. Boven een leuk uitzicht over de stad. Ik loop een andere weg naar beneden waar 2 kleine meertjes zijn waar je bijna helemaal omheen kunt lopen. Ik zie hier ook een heleboel (grote) vlinders, en dat zijn naast een paar eekhoorns, musjes, en een enkele hond de eerste dieren die ik in Taiwan zie. Ook leuk!

Om iets voor 5u sta ik op, een vrouw die ik gisteren ontmoette op de berg vertelde dat ze elke ochtend de zonsopgang gaat bekijken, dat leek mij ook wel leuk. Dus weer dezelfde weg omhoog, en ik was zeker niet alleen. Denk dat alles bij elkaar wel 30-40 mensen omhoog/omlaag gingen, de meeste gepensioneerden. Ook bij Elephant Mountain in Taipei viel het me op hoeveel ouderen daar liepen, en oefeningen deden op wat gedateerde ‘outdoor’toestellen. Actieve levensstijl!

De zonsopgang was niet de mooiste, hij kwam eigenlijk op vanaf de verkeerde plek voor een mooi plaatje, maar de wolken over de bergen in de verte zien waren mooi, het licht in de stad zien komen ook. Prima start van de dag.

Terug in het hostel nog even geslapen en de bus gepakt voor een kort ritje naar Sun Moon Lake. Daar een fiets gehuurd voor een rondje meer. Ik heb daar echter een klein ‘foutje’ gemaakt. Ik had een stadsfiets met 6 versnellingen, wat prima leek, ook toen ik erop zat leek de hoogte oké, maar in de praktijk was het anders. Bij elk klimmetje bleken mijn knieën toch aardig in de buurt van mijn oren te komen en dan is kracht zetten zwaar. Het pad ging best op en neer qua hoogte… Op een kwart een tempel bezocht en weer verder op pad. Mooie uitzichten gehad onderweg, het meer heeft een mooie blauwige kleur. Soms moest ik de fiets duwen omdat het te steil was en geen zin meer had. Vooral op de helft was het echt stevig klimmen de berg op, fietsen was geen optie, dus duwen maar. Op momenten toch wel spijt van mijn fiets ‘taiwanese-size’, maar had het er maar mee te doen (deed me denken aan de fiets in Ghana, zelfde probleem daar, haha). De route stond ook niet altijd goed aangegeven dus aardig wat keren moeten checken op googlemaps, maar uiteindelijk heb ik de 30km prima doorstaan vond ik zelf. Lekker om in elk geval actief bezig te zijn en de omgeving te verkennen.

Ik bleek in een behoorlijk sociaal hostel terecht te zijn gekomen, de eerste sinds een week. De eerste waar ik ook mensen spreek eigenlijk, ook de eerste waar Europeanen zijn. Zal toch een cultuurdingetje zijn, maar het hier was supermakkelijk om urenlang met elkaar om tafel te zitten en te kletsen. Dat is dan ook wat ik de middag en de avond heb gedaan, erg gezellig!

Dinsdagochtend om iets voor 5 ging de wekker weer, want hoewel zwemmen eigenlijk verboden hebben we het toch gedaan. Samen met een paar locals hebben we lekker even gedobberd. Het water was heerlijk, we zagen het begin van de zonsopgang totdat de wolken de bergen en het meer overnamen maar ik was in mijn hum. Daarna nog meteen even een rondje gewandeld, heerlijk zo vroeg, goede temperatuur, weinig mensen op straat, zo stil. Daarna nog even geslapen en na een beetje aanrommelen rond het middaguur aan een wandeling begonnen. Ik wist al dat het pad eigenlijk afgesloten was maar had ook gehoord dat anderen er toch waren geweest. Hoefde maar 1 hekje over en kon verder gewoon de weg volgen. Terug kwam ik 2 theeplukkers tegen en even verderop hoorde ik een machine. Heb mijn hoofd even om de hoek gestoken en daar bleken ze zwarte thee te drogen in een machine. Er stonden ook wat oude machines uit de tijd dat Japan hier regeerde waar ik even mocht kijken. Toen ik verder liep kwam er een man op een scooter aan die gebaarde dat ik mee moest lopen. Ik nam nog even de tijd om iets te lezen en toen kwam hij opnieuw. Ik wist natuurlijk wel dat ik ergens was waar ik niet mocht komen, maar speelde een beetje dom, wees of dat de weg was waar ik heen moest en liep weer verder, nog even vriendelijk gedag zeggend.

Daarna nog even het dorpje rond geweest en toen in hostel de rest van de dag besteed met typen en kletsen.

Woensdagochtend om 5u nog een ochtendduik gemaakt, opnieuw zonder mooie zonsopgang, en om 8u zat ik met 2 anderen uit het hostel in de bus op weg naar Alishan NP. De rit duurde bijna 3,5u maar het was geen straf want we kwamen meer en meer in de bergen met prachtige uitzichten, Erg van genoten! In Alishan aangekomen eerst omgekleed, want het was een stukje frisser in de bergen, ook omdat het weer niet echt meezat. Dus, voor het eerst de legging en shirt met lange mouwen aan. We hebben een beetje rondgelopen, maar het was allemaal iets te geplaveid voor mij. Alle paden te strak aangelegd en alles verzorgd. Alsnog van genoten hoor, een lekkere klim omhoog maar helaas hadden we geen uitzicht, we zaten in de wolken. Onderweg nog een stevige regenbui gehad maar gelukkig konden we schuilen bij wat eettentjes. We zijn iets meer dan 3u daar geweest en toen hebben we de bus gepakt naar Chiayi. De reis terug was vanaf het begin vreselijk. Ik was ontzettend moe, want een paar kortere nachten, maar kon mijn ogen geen moment dichtdoen want de rit ging van de 2u de eerste 1,5u door de bergen dus nogal slingeren en dat betekende dat ik zat te tollen van moeheid maar ook supermisselijk was. Heb ik eigenlijk nooit last van (gelukkig). Lag ook aan de rijstijl van de chauffeur, op de heenweg had ik nergens last van...

In het hostel aangekomen was het plan om even te slapen, maar heb de avond toch meer doorgetrokken en we zijn met zijn 4-en (onderweg nog iemand leren kennen) naar de nightmarket geweest. Dit was wel leuk, als je met meerdere bent kun je veel verschillende dingen proberen. En dat is precies wat we hebben gedaan. Oesteromelet, garnalen, guavesap, zoete aardappelballetjes, rijstpudding en samosa.

Na als een blok geslapen te hebben heb ik de ochtend vrij rustig aan gedaan. ‘s Middags ben ik naar een park gelopen, maar het was weer zo ontzettend warm dat zelfs zittend in de schaduw het zweet maar bleef stromen. Bah! Had ook niet zoveel zin om nog iets anders te bezoeken. Dus maar weer terug gelopen en in de airco in het hostel gezeten. Om half 4 hebben we gezamenlijk de trein naar Tainan gepakt. Mijn hostel was naast het treinstation, lekker dichtbij! De anderen gingen ‘s avonds nog de stad in, maar het zijn toch 3 personen met een hele andere reisstijl en budget, dus dat was de laatste keer dat ik ze heb gezien. Helemaal prima. Soms zijn mensen goed gezelschap voor een paar uurtjes, of een dag of langer, maar weet je ook dat je nooit beste vrienden zal worden.

Tainan is net zo zielloos en saai als de andere steden. Er zijn geen mooie gebouwen, weinig historie, weinig te zien behalve tempels en er gebeurt weinig leuks op straat, dus na een avondwandeling was ik er al snel klaar mee. Gelukkig vond ik een sportzaal en een zwembad, en bleek het goedkoop om daar gebruik van te maken.

Donderdagochtend stond ik daarom om 6:30u in de sportschool, voor slechts € 1,41. Ik heb genoeg oefeningen in mijn hoofd van de sportschool en bootcamp, dus heb me een uur lekker in het zweet gewerkt. Het bleek een regenachtige dag. Soms regent het max een uurtje einde van de dag, maar nu bleef het maar regenen vanaf het begin van de middag. Pas om half 4 heb ik de bus naar de wijk Anping genomen waar een stukje geschiedenis te zien is van onder andere de Nederlanders die daar in 16zoveel waren. Ik had geen zin om ergens entree voor te betalen (waarschijnlijk weinig toegevoegde waarde van wat ik op google had gezien en aan de buitenkant al zag) en na 45min rondlopen begon het weer hard te regenen en heb ik de bus terug gepakt. Ik had voor de zekerheid mijn bikini (en badmuts, want verplicht!) al mee, en op de terugweg reed de bus langs het zwembad dus besloten dat eerst maar te doen. Een kaartje kost slechts € 1,60. In de helft van de tijd in de stromende regen gezwommen (en dat gebeurt niet vaak, wel geinig), de andere helft van de tijd was het droog. Na een kleine 1,5u weer omgekleed, naar de supermarkt gelopen en zo zat ik om 20:45u aan een bordje diepvriesspaghetti met verse boschampignons, lekker.

Onder het mom, nu we er toch zijn, heb ik vrijdagochtend om 6:30u weer een uurtje gesport, nu krachttraining op allerlei apparaten, en me klaar gemaakt om weer op pad te gaan.

De zaterdagavonden reizen de Taiwanezen zelf in eigen land, dus zijn alle hostels ten eerste bijna de helft duurder en daarbij volgeboekt. Het goedkoopste wat ik nog kon vinden was € 100 euro. Dus het was of nog een nachtje blijven in Tainan (eigenlijk geen zin in), of iets goedkopers vinden buiten de stad, of couchsurfen proberen. Bij couchsurfer nr 3 had ik beet (of eigenlijk, zij kon niet maar verwees me door naar een CS-vriend van haar).

De hostels zijn verder trouwens prima betaalbaar. Meestal betaal ik rond de 10 euro, in het weekend vaak wat meer. En het zuiden lijkt ook ietsje duurder te zijn. De eerste 10 dagen heb ik 20 euro per dag besteed, niet slecht. Ik doe natuurlijk veel gratis activiteiten en met eten ga ik liever naar de supermarkt dan elke dag vet eten van de nightmarket. Er zijn veel producten die behoorlijk prijzig zijn, het moet toch geïmporteerd worden (ik zag ergens 350gr druiven voor 15 euro!) maar als je een beetje zoekt kan je prima normale prijzen vinden. Daarbij ben ik wel gehecht aan 2x fruit per dag en probeer ook wel mijn groentes binnen te krijgen, dus komkommer en wortel heb ik altijd wel bij me. De 7-23 (een soort AH-to-go) heeft prima kant-en-klaar maaltijden of salades, het voelt in elk geval nog als een normale maaltijd i.p.v. allerlei snacks. Daarnaast natuurlijk noten en bijv yoghurt, en dan heb ik alle voedingsgroepen wel gehad :).

Het valt me op dat ik weinig ‘vollere’ Taiwanezen zie, iedereen lijkt maatje Small. Opvallend! Hebben blijkbaar toch een ander maar goed dieet/eetpatroon.

Na de reis naar Kaohsiung ben ik eerst alleen door Art Village gelopen, een wijk vol streetart. Erg leuk! Ook omdat er eindelijk eens iets te zien is aan de gebouwen ;). Na een kleine 45min was het klaar en ben ik met OV verder gereisd naar mijn couchsurfer Jao. Hij heeft een typisch, laten we zeggen, mannenhuishouden (lees: beetje vies en rommelig). Hij heeft erg veel couchsurfers over de vloer gehad, ik denk dat hij het vooral gezellig vindt gezelschap te hebben en niet zo kritisch is wie dat dan is. Hij is niet zo het type van overleggen, maar je zonder overleg mee op sleeptouw neemt. We zijn uren met de auto op pad geweest naar de bergen en naar een dorp van ‘aboriginals’. Niet perse heel veel te zien, maar wel lekker op om pad te zijn. Van 17u tot 18u moest hij online Chinese les geven en zat ik, omdat het regende, te internetten in de 7-23. Daarna hebben we gegeten in een buffetrestaurant. Je moest een hoofdgerecht bestellen en terwijl je wachtte kon je onbeperkt eten en drinken, beetje rare formule. Het buffeteten was zoals je kunt verwachten van een buffet, niet superbijzonder maar het was wel prima. Om kwart voor 10 waren we terug en moest hij nog Chinese les geven. Ik was blij dat ik tijd voor mezelf had, haha. Het was best een lange dag. Ik moet ook erg wennen aan het accent en uitspraak van Jao dus moet me goed concentreren en regelmatig vragen iets te herhalen. We hebben prima gesprekken gehad overigens, hij is ondanks alle voorgangers van CS nog steeds geinteresseerd en heeft dingen te vertellen.

Zondag een ochtendwandeling gemaakt en even wat boodschappen gedaan en toen gingen we weer op pad. Het spetterde toen we weggingen, maar het klaarde al snel op. We hebben uren rondgereden met de scooter. Eerst naar de kust en mooie kliffen en toen naar ‘monkeymountain’. De apen recreëren tussen te mensen en gaan alle scooters langs om te kijken of er nog iets te halen valt. Met wat geluk hadden ze een scooter open gekregen en gingen ze er met de insectenspray en poncho vandoor. Heb ook gezien dat een aap een al iets kapot zitkussen van de scooter nog verder kapot beet en trok. Het zou je scooter maar zijn…

Ik dacht dat we daarna terug gingen, maar we bleven maar rijden. Zag op een gegeven moment op googlemaps dat we ook nog eens de hele andere kant op gingen. Geen probleem, maar communiceer het even. Mijn schouders en bovenbenen waren inmiddels rood gekleurd door de felle zon, maar dacht elke paar minuten dat we er nu toch echt bijna zouden moeten zijn. Toen moest er nog ergens geluncht worden. De hoeveelheid stoplichten was ook echt irritant. Sta je zo 30-60 sec in de felle hete zon weg te branden. Was wel een beetje gaar toen we terug waren. Jao moest weer lesgeven (dus ‘vrije tijd’) en heb niet heel veel meer gedaan dan een wandelingetje en telefoon-laptopdingen. Eind van de middag kwam er nog een andere couchsurfer en begon het weer eens keihard te regenen en onweren dus de avond verder thuis gebleven.

Het plan voor de komende dagen is om naar een eiland te gaan, maar na een bezoek aan de tempel morgen ga ik nog een nachtje in de buurt van de ferry overnachten en daar maar eens het laatste nieuws vragen over het weer. Het is wat veranderlijk vanwege de tyfoon in de buurt, dat betekent onder andere meer regen. Even afwachten dus. En dan is het plan via de oostkust terug naar boven. Ik heb gehoord: meer natuur, rustiger, relaxter, hiken. Dus precies mijn ding!