Taiwan deel 2

Taiwan – deel 2 – 9 sept t/m 22september

Maandagochtend ben ik met bagage in een uurtje naar het grootste klooster van Taiwan gereisd. Daar kon ik gelukkig mijn tas afgeven en kon het ontdekken beginnen. Ik had gehoord dat er ook een museum was en had gehoopt meer te leren over het hele klooster-geloof-gebeuren. Groot was het zeker! Ik heb verschillende dingen bekeken maar ik vond het allemaal niet zo heel spannend. Eerder nogal bombastisch, overdreven en weinig informatief. Ik ben door meerdere werknemers aangesproken of ik al lunch had gehad en waar dat dan zou kunnen, en ik werd een aantal keer gewezen op de donatieboxen, die overal staan. Had toch vooral de indruk dat ze geld nodig hadden (het zal ook allemaal behoorlijk wat kosten!). Bij binnenkomst in het complex was de Starbucks het eerste wat ik zag en vele eettentjes, het leek meer een overdekte shoppingmall.

Het grote gouden Buddhabeeld van 108m hoog is zeker fotowaardig, dat dan weer wel. Dit was slechts 1 deel van het complex, iets de heuvel op was nog meer. Maar, ik had het wel gezien. Geen zin om nog verder te sjoksen in de hitte; ik vond het eerlijk gezegd nogal tegenvallen alles bij elkaar.

Dus, ik heb de bus maar gepakt. Na een minuut of 20 kwam ik erachter dat ik echter de verkeerde kant op ging. Oeps! (er was maar 1 halte en was allang blij dat ik de juiste bus had gevonden, dat ik er geen moment aan heb gedacht te checken of hij wel de goede kant op ging). De eerste stop eruit, gelukkig bij een 7-Eleven waar altijd gratis wifi is. Daar leek het eerst alsof de volgende bus pas over 4 uur zou komen, maar na wat verder onderzoek hoefde ik ‘maar’ een half uurtje te wachten. Kwam ik goed mee weg. Bij het uitstappen liep een man met mij mee naar het treinstation en bleken we nog maar 2 minuten te hebben voordat de trein zou vertrekken. Het poortje voor het inchecken was niet zoals normaal en ik had dus niet ingecheckt. Op hoop van zegen. Bij aankomst op het goede station moest ik hier helaas wel door een poortje én stond er een medewerkster te controleren. Mijn check werd natuurlijk rood, en toen ze had gezien dat ik niet had ingecheckt kwam ik er gelukkig mee weg door de rit contant te betalen. Pfieuw!

Het was inmiddels hard gaan regenen. Een vrouw had me gewezen op de bushalte. De bus reed maar 6x per dag maar kwam er gelukkig snel aan. Maar, ik had niet echt van mijn fouten geleerd want ik ging opnieuw de verkeerde kant op. Oh no! Aangekomen op de verkeerde plek kon ik weer een half uur wachten en toen opnieuw instappen in de bus die me nu wel naar Donggang reed. De reis vanaf de tempel had ik in 2uur kunnen doen, maar ik heb er 4uur over gedaan. Gelukkig had ik geen haast, hoefde ik de boot niet te halen en was het geen probleem. Toen nog een half uur lopen naar het hostel, waar het behoorlijk uitgestorven was. ‘s Avonds boodschappen gedaan want op het eiland waar ik heen zou gaan zou vast minder keuze zijn.

Dinsdag om 6u opgestaan, half uur lopen en toen zat ik om 7u op de ferry naar Liuqiu. Het was maar 20minuutjes varen, toen weer een half uur lopen en zo was ik om 8u in het hostel waar ik gelukkig al meteen kon inchecken (dat gebeurt niet vaak hier, meestal laten ze je wachten). Ik had dus lekker nog de hele dag. Het eiland is vrij klein, als je een rondje loopt zo’n 12 km. Ik had daarom ook besloten geen scooter te huren en alles lopend te doen (als de enige op het eiland denk ik...). Voor een paar euro een kaartje gekocht voor de 3 highlights van het eiland, die niet super bijzonder waren. Het mooiste was een afgelegen strand waar niemand anders was. Het is zo chill om op het strand te zitten, de heremietkreeftjes te volgen, naar de zee te kijken, het geluid van de golven. Het eiland staat trouwens bekend om de schildpadden, er zijn er velen. Staande op de klif of of de pier heb ik meerdere grote exemplaren gezien, van zeker een halve meter groot. Tof hoor!

Rond een uur of 2 was ik terug in het hostel en wilde maar 2 dingen: een douche en slapen! Na 1,5u dutten werd ik een beetje wazig wakker, denk dat de hitte en het lopen in de zon toch iets teveel waren geweest. Veel gedronken, relatief veel gegeten en toen om 16u weer op pad om naar de zonsondergang te gaan. Ik zat daar lekker op de klif, niemand om me heen, en eindelijk kon ik een uurtje genieten van de zon (i.p.v. zoveel mogelijk in de schaduw danwel met paraplu lopen) nu hij in kracht was afgenomen. Op de terugweg bij de 7-Eleven een paar lekkere stukken sushi gehad en toen weer naar het hostel.

Woensdag om 4:50u opgestaan om naar de zonsopgang te kijken. Het was nauwelijks bewolkt en de zon kwam vanachter de bergen van het ‘vasteland’ op, mooi hoor! Daarna ontbeten op de pier, en het gedeelte van het eiland bezocht waar ik nog niet was geweest. Daarna opnieuw naar het afgelegen strand geweest, en daar een paar uur doorgebracht. Een plons in het water, een beetje lezen en naar het water staren. Dit zijn de momenten waar ik van geniet. Niet de drukte van de stad, maar de afgelegen plekken, waar verder geen afleiding is, geen mensen, alleen de natuur.

Ik heb in het hostel zowaar eens wat voorbereiding gedaan. Ik ga verder langs de oostkust en heb het één en ander gelezen over wat te doen, welke plekken te bezoeken, hostels bekeken en dingen gepind op mijn googlemaps. Ik heb trouwens alle wateractiviteiten die er op het eiland te doen zijn maar achterwege gelaten; het suppen, kanoën, snorkelen en rondvaart. Had niet het idee dat het iets zou toevoegen...

‘s Avonds naar het strand geweest waar ik de zonsondergang niet kon zien maar wel alles mee kon krijgen van de mooie veranderende kleurende lucht, prachtig!

Donderdag weer om 4:50u opgestaan voor wederom een zonsopgang. Helaas was het meer bewolkt, maar desondanks alsnog heerlijk om een uurtje op het strand door te brengen en het licht te zien worden.

Om 9u zat ik weer op de ferry. De volgende bestemming is Taitung aan de oostkust, en dat zou zowaar een langere reis worden, een uur of 5-6 alles bij elkaar. Internet geeft niet de meest accurate informatie (in elk geval niet in het Engels) dus ga het maar per etappe bekijken. Ik had een aantal opties en kijk op het busstation-treinstation elke keer wat het handigste/snelste is. Uiteindelijk is het de ferry-wachten-bus-wachten-trein-bus geworden en ben ik zo’n 7u onderweg geweest van deur tot deur. Het was wel een mooie reis, door veel tunnels, langs vele fruitbomen en andere gewassen, de bergen en een watervalletje hier en daar.

Ik zit in een prima hostel en doe die dag niet heel veel meer dan wat boodschappen en een rondje lopen. Ik besluit mezelf de volgende dag een rustdag gegeven, dat wil zeggen, ik hoef niet allerlei dingen te zien of te doen, gewoon doen waar ik zin in heb. Dat kan ik natuurlijk elke dag, maar als je rondreist wil je toch wel een soort van het maximale uit de dag halen nu je er toch bent. Altijd alles alleen doen is niet altijd fijn, plus daarbij een paar korte nachten maakte dat ik er ff klaar mee was. Dus, op tijd naar bed en lekker geen wekker zetten.

Vrijdagochtend lig ik om 7:40u in het zwembad en zwem ik 2uur baantjes, ik zit lekker in de flow! Na de lunch en een dutje wandel ik 2,5u in de omgeving. Ik kom tot de ontdekking dat ik wel blij word van deze plek. Dat heeft ermee te maken dat ik aan de zee zit, en aan de andere kant de bergen heb. Met daarbij is er in deze stad zowaar wat te ontdekken, gewoon lekker wandelen en je komt dingen tegen. Of gewoon een tijd naar de golven in de zee staren, of lezen op een afgelegen bankje in een park. Het zijn deze dingen waar ik happy van word!

Aan het eind van de middag loop ik nog naar Liyu mountain, een heuvel in de stad. Veel trappen met als beloning uitzicht over de stad. Het was een heerlijke en, ondanks actief bezig geweest te zijn, een ontspannen dag!

Zaterdagochtend had ik bedacht een uitje te maken in de buurt, en aangezien ik op tijd wakker was geworden kon ik de bus van 6:30u pakken en stond ik 20 minuten later bij Xiaoyeliu, een uniek landschap van verschillende soorten lagen stenen/rotsen aan de zee. Er was op dit tijdstip bijna niemand en heb lekker rondgelopen; beetje klimmen over de stenen/rotsen, naar het water staren en ontbijten. Daarna heb ik de bus gepakt naar een dorpje 10min verderop. Beetje rondgelopen en weer bij zee gezeten om te lezen en toen de bus terug gepakt en zo was ik om half 12 terug in het hostel. Gelukkig was het de hele ochtend bewolkt, anders was ik levend verbrand denk ik, aangezien er geen beschutting was. Rond een uur of 4 weer richting de zee gelopen, er waren grote golven en het is heerlijk rustgevend daar gewoon naar te kijken en te luisteren naar het kabaal. Ik kwam onderweg trouwens nog een soort optocht tegen die verschillende tempels (er zijn er superveel hier, groot en klein) langs ging en ik denk een eerbetoon uitvoerde. Er waren ‘levende’ poppen, 2 danseressen op een auto, verschillende karren en lopende mensen. En, veel vuurwerk. Geen idee waar ik precies naar heb staan kijken, maar wel leuk om te zien en te observeren. Heb ook veel tijd besteed aan het uitzoeken naar wat te doen de komende dagen. Er is genoeg te zien denk ik, maar lastig om op de plekken te komen met OV en betaalbare accommodatie lijkt er ook niet echt te zijn. Ik parkeer het voor nu maar even en beslis later wel.

Na het eten besloot ik in een opwelling weer te gaan zwemmen, dus snel spullen gepakt en een goed uur gezwommen. ‘s Avonds bedenk dat ik de volgende dag door zal reizen naar Hualien. Ik sla een stuk van de oostkust over, maar ik vind het wel prima. Vanuit daar kan ik altijd nog dagtripjes maken. Ik heb ook nagedacht over het volgende land, maar ook daar ben ik nog niet uit. Heb een paar dagen aan de Filipijnen gedacht, mooie dingen op internet gezien. Maar van een couchsurfer die ik had aangeschreven gehoord dat het weer daar echt superslecht is, dus dat moet ik de komende dagen maar even in de gaten houden om te zien hoe zich dat ontwikkeld…

Zondagochtend heb ik de reis naar Hualien gemaakt. Dit kan met de snellere duurdere high-speed-rail trein, maar ik heb gekozen voor de local train. Dat betekent zo’n 3u in de trein (gek genoeg zit je hier net als in sommige metro’s, op lange banken tegen de zijkant van de trein), maar de tijd ging snel voorbij. Heb gelezen, het typen bijgewerkt, mijn telefoon opgeruimd, en lekker naar buiten gekeken. Door de bergen, langs de rijstvelden, door dorpjes; prima vermaak. Ik maak natuurlijk een eerste wandeling en mijn eerste indruk is dat ik Taitung wat lieflijker en gezelliger vond.

Wat wel fijn is dat er genoeg in de omgeving te doen is. Maandagochtend zit ik om 7:30u in de bus naar Lake Liyu. Het meer is qua kleur zeker niet zo mooi als Sun Moon Lake, maar na ruim een half uurtje om het meer wandelen kom ik een wandelpad omhoog tegen die ik besluit te nemen. Het is behoorlijk wat trappen/treden omhoog en zo heb ik uiteindelijk zo’n 500m hoogtemeters geklommen. Beetje jammer dat er nauwelijks uitzicht is vanwege de begroeiing, maar ik vind het lekker om actief bezig te zijn! Ik loop weer terug naar het beginpunt, lunch met crackers en een gekookt ei en moet een tijdje wachten op de bus terug. Vanaf het busstation pak ik een andere bus de andere kant van de stad op, naar een strand dat mooi schijnt te zijn. Dit vind ik nogal tegenvallen, het is niet heel anders dan wat ik al heb gezien en besluit de eerstvolgende bus een uur later terug te pakken. De bussen rijden soms behoorlijk regelmatig, maar als ik deze niet had gepakt had ik nog 2 uur moeten wachten. Gelukkig heb ik deze bus genomen, want lopend naar het hostel terug regent het behoorlijk. Ook ‘s nachts blijft het regenen, dat is alweer een tijdje geleden…

Dinsdag heb ik de wekker gezet om de zonsopkomst te gaan bekijken, maar zie op de weerapp dat het bewolkt is en besluit nog een uurtje te blijven liggen. Na mijn ochtendwandeling om 6:00u breng ik mijn tas naar een ander hostel en ga met de bus naar een rivier, wat alles bij elkaar zo’n 1,5u duurt met OV. En helaas heb ik hier pech, want het heldere water wat ik heb gezien op foto’s, is denk ik door de regen verandert in een bruine stroom. Ik had echt zin in een plons, maar dit wordt ‘m niet. Doordat ik een klein beetje (echt een klein beetje) door bosjes ben gelopen zitten mijn benen echt onder de muggenbulten kom ik ‘s nachts achter, op mijn ene been zitten er zeker 50 en op mijn andere been 40 . En ik was net af van de vorige lading…

Omdat ik geen simkaart heb kan ik niet uitzoeken hoe ik handig terug kom, en zit wat opties te bedenken als er bus langs komt. Hij gaat de verkeerde kant op, maar ik stap toch maar in. Hij brengt me naar het Taroko National Park. Dit park is hevig getroffen door een zware aardbeving in april dit jaar, en daarom helaas gesloten. Het is een echte publiekstrekker, maar het zal op sommige stukken nog zo’n 7jaar duren, is de verwachting, voordat het weer open kan. Het bezoekerscentrum is wel geopend, en daar doe ik een snel rondje want 20min later komt de eerstvolgende bus weer naar Hualien en deze besluit ik maar te nemen. Zo ben ik terug in het hostel, zonder echt wat boeiends gezien en gedaan te hebben vandaag, maar ach, ik vind het eigenlijk niet zo erg. De druk, die ik mezelf de eerste weken op heb gelegd, is er gelukkig wel vanaf.

In het hostel besteed ik uren aan het uitzoeken van een vervolg. Ik zoek naar info over landen, vliegvelden, weersverwachting, prijzen van tickets naar verschillende landen en op verschillende dagen. Uiteindelijk boek ik een ticket naar een eiland van Zuid-Korea, Jeju. Ziet er prachtig uit op de foto’s, hopelijk valt het niet tegen ;). Het is wel een vrij veilige keus. Ik merk dat ik mezelf als een behoorlijk bevoorrecht ‘meisje’ zie dat nu al ruim een jaar het geld en de tijd (en een goed paspoort!) heeft om de wereld te verkennen. Ik vind het vaak lastig op sommige plekken zowat dag in dag uit de armoede te zien, die kloof is zo groot. Het geeft me een soort schuldgevoel. Ik sluit mijn ogen er zeker niet voor en ga het niet uit de weg, maar voor nu kies ik toch voor een ontwikkeld land waar ik niet zo zal opvallen.

Woensdag heb ik een heerlijke ochtendwandeling, want het is flink bewolkt en daardoor kan ik zweetvrij een uur rondlopen, een unicum! Om half 9 vertrekt een soort hop on hop off bus voor een hele dag langs de kust rijden. Het is gratis omdat ze vanwege de aardbeving de toeristen toch een beetje willen blijven trekken, en ik blijk de enige Europeaan tussen allemaal Taiwanezen te zijn. Dat vind ik niet erg, maar ik mis helaas wel alle info die de buschauffeur te melden heeft, want hij spreekt geen Engels, enkel de tijd die ik elke keer terug in de bus moet zijn.

Het landschap is hier prachtig! We rijden door de supergroene bergen en langs de kust. We hebben allerlei stops, en vaak duren de stops naar mijn mening iets te lang en is er niet altijd iets boeiends te zien, maar al met al is het een leuke dagtrip.

‘s Avonds werk ik me 1,5u in het zweet in de sportschool met een allegaartje aan cardio, apparaten en bootcampachtige dingen.

Donderdag heb ik een rustige morgen, dat gun ik mezelf niet vaak. Het enige op de planning vandaag is het zwembad. Het kost me 1,5u (lopen-wachten-bus-lopen) om er te komen en kom er onderweg achter dat ik mijn badmuts vergeten ben. Gelukkig vind ik er één tussen de lost and found en kan ik voor € 1,68 toch lekker 1:45u zwemmen. Ik had al gezien dat de bus terug een beetje lastig gaat worden en besluit terug te lopen, gelukkig is het inmiddels bewolkt geworden. In zo’n 1,5u en loop ik terug. Ik had onderweg mijn pijlen gericht op sushi, maar kan niet vinden wat ik wil, dus uiteindelijk wordt het maar diepvriesspaghetti. Gelukkig is het een stuk lekkerder dan dat het klinkt ;). Mijn benen zien er trouwens inmiddels niet meer uit vanwege al die muggenbulten. Ik probeer niet te krabben (mislukt helaas vaak want ze jeuken ontiegelijk), maar druk mijn nagels gewoon hard en vaak op die bulten. Nadeeltje is dat ik nu allerlei blauwe plekken heb, haha.

Een paar ochtenden geleden, tijdens mijn ochtendwandeling, loop ik langs een zwerver onder de brug. Deze ochtend loop ik daarom eerst naar de 7-Eleven om wat te eten en te drinken voor hem te kopen. Ik zet de tas bij hem neer en kijk naar hem. Zijn ogen zijn halfopen en blijven halfopen, er gebeurt niets. Ik kijk naar zijn borstkas om een ademhaling te zien, maar er gebeurt niets. Even denk ik toch iets te zien, maar dat was niet het geval. Ik blijf echt een tijdje kijken, kan bijna niet geloven wat ik (niet) zie en weet ook even niet wat ik moet doen. Het is een vrij afgelegen plek en voordat ik iemand aanspreek wil ik het toch zeker weten ofzo, dus ik tik met mijn schoen tegen zijn voet en die is compleet stijf. Wow, hij leeft echt niet meer… Ik zie een stuk verderop een man lopen en loop in zijn richting. Dan komt er een man op de fiets aan en ik houd hem aan. Hij spreekt geen Engels en ik maak met gebaren duidelijk dat er een dode man onder de brug ligt en dat hij iemand moet bellen. Hij heeft geen telefoon bij zich en fietst naar de man verderop. Ik heb een beetje het idee dat ze me niet helemaal geloven, en dat snap ik ook wel. We gaan met zijn drieën naar de man en dan zien zij ook dat hij niet meer leeft. De man heeft problemen om te bellen, dus wordt er echtpaar op de brug gevraagd te bellen. We wachten op de politie die ik denk zo’n 15 minuten later komt. Even later komt ook de ambulance met gillende sirenes. Ik zie de man van de fiets het verhaal uitleggen aan de eerste politieagent en later aan twee anderen (dat ik eten wilde neerzetten, waar ik hem heb staande gehouden, wie er heeft gebeld, etc). Op een gegeven moment geven de politieagenten een sein dat ik mag gaan en loop ik terug naar het hostel. Wat een rare ochtend… Ik vraag me een paar keer af of ik me kan herinneren of hij 3 dagen eerder wel heeft bewogen. Ik weet in elk geval dat het me is opgevallen dat zijn ogen toen ook al half open stonden, maar ik had het ingevuld alsof hij net wakker was geworden en me onder zijn oogleden aankeek. Maar ben er alleen langs gelopen en natuurlijk niet staan kijken, dus weet het niet. Ik ben er niet heel erg door van streek, wat overheerst is dat ik het vooral erg sneu dat deze man op deze plek zijn laatste adem heeft uitgeblazen.

Eind van de ochtend pak ik de bus naar een stukje verderop en loop dan in een half uur naar een korte trail die me naar een waterval brengt. Er is niet superveel water, maar genoeg om even mijn bikini aan te trekken, een ondiepe plons te nemen en in de waterval te zitten.

De rest van de dag doe ik weinig. Ik vind het wel lekker dat ik hier langer ben en de omgeving wel een beetje heb gezien, dan voel ik meer de rust om een beetje te lanterfanten.

Zaterdagochtend loop ik eerst langs de plek onder de brug. Ik had verwacht dat alles opgeruimd zou zijn, maar alles is nog precies hetzelfde, behalve dat de man natuurlijk weg is…

Ik beklim een kleine heuvel in de buurt en ‘s middags ga ik ‘maar’ een uur zwemmen, want het moet uit mijn tenen komen, ik ben moe!! De rest van de dag gebruik ik om wat praktische zaken regelen om Taiwan ‘af te sluiten’ en praktische dingen voor de volgende bestemming.

De laatste 2 nachten had ik eigenlijk bedacht om ergens onderweg richting Taipei door te brengen, maar de accommodaties zijn vrij duur en de hostels in Taipei zijn verdubbeld in prijs. Dat is het me niet waard, dus ik ben maar in Hualien gebleven, ben er nu bijna een week. Ik neem morgenochtend om 7:30u de snelle trein en dan ben ik om 10u in Taipei en pak dan de metro naar het vliegveld. Ik vlieg pas om 14:25u, dus heb alle tijd (voor een eventuele vertraging). En dan gaat de reis naar land 64: Zuid-Korea.

Conclusie over Taiwan:

De eerste twee weken heb ik vooral grote steden gezien en ik vond er weinig aan. Veel te steriel, zielloos, niets te zien aan architectuur of bijzondere bezienswaardigheden. Alle steden en straten lijken ook nog eens op elkaar; overal dezelfde eettentjes en op elke straathoek de bekende bubble tea te koop. Ik vond het allemaal vrij braaf: de voorspelbaarheid, (het gedrag van) de mensen en het straatbeeld.

De natuur die ik met name de laatste weken heb gezien is waar ik heel blij van werd! De bergen op de achtergrond, de zee, de hoge golven. Zo is het veel makkelijker en aantrekkelijker een lekker plekje te zoeken tijdens een wandeling voor een leespauze, wat te eten of gewoon voor je uit staren.

Het reizen in Taiwan is echt gemakkelijk en goedkoop en meestal vrij goed uit te zoeken als toerist, zeker in het westen. Wat ook fijn is dat het relatief korte reisafstanden zijn, geen hele lange reisdagen zoals in andere landen soms het geval is. Het is een behoorlijk ontwikkeld land, en ook superveilig.

Ik had ergens gelezen dat je als backpacker op een bedrag van 30euro per dag moet rekenen. Dat lukt echt gemakkelijk, denk dat ik gemiddeld rond de 20euro per dag zat. Nu doe ik ook niet veel betaalde activiteiten, ik loop liever rond om te ontdekken of duik de natuur in. Het eten heb ik veel uit de supermarkt gehaald, ik had geen zin in al die vette (en ondefinieerbare) hap van de straat.

De mensen zijn vriendelijk, maar wel wat gereserveerd. In de steden spreken veel (jongere) mensen wel Engels en heb maar een paar keer met handen moeten communiceren. Het is wel fijn dat ze niet opdringerig zijn en je als toerist met rust laten.

Het straatbeeld (met name in het westen) geeft soms wel een vrij eentonig beeld; ik heb bijvoorbeeld weinig baby’s/kinderen gezien, zwangere vrouwen, mensen in een rolstoel of met een beperking of ouderen gezien. Waar verstoppen deze mensen zich?

In het zuiden en oosten is het allemaal wat minder gelikt als in de steden. De huizen zijn ‘normaler’, je loopt op straat ipv voetpaden, meer afval en rommel. Wat top is aan Taiwan dat er overal gratis schone publieke wc’s zijn.

Dan als laatste het weer… Het fijne aan dit seizoen is dat het relatief rustig is qua toeristen. En ik snap waarom. Het was vaak bloody bloody hot!! De hoge luchtvochtigheid maakt het zó ongemakkelijk. Je raakt er een soort van aan gewend (de schaduw opzoeken, met paraplu lopen), maar ik bleef het minder prettig vinden elke keer zo bezweet te zijn. En de grote verschillen tussen de geaircode bussen, treinen, hostels en supermarkten is veel te groot. Smelt je buiten weg, moet je binnen met je jas aan zitten. Zonde van de energie. Als ik de weerapp kan geloven word het op mijn eerste bestemming, het eiland Jeju, zo’n 27graden en zie dat de lange termijnverwachting tussen de 22 en 27 graden ligt. Straks krijg ik het nog koud!