Zuid-Korea deel 2

Zuid-Korea deel 2: 24 oktober t/m 7 november

Het was een stuk efficiënter om de ferry vanuit Japan te pakken. Het was niet gelukt van tevoren een ferryticket te kopen dus ik was op tijd bij de terminal, heb mijn tas in de rij gelegd en kon gelukkig ter plekke een kaartje kopen. Om 10:30u ging de balie open, en om 12:30u vertrok de ferry ook daadwerkelijk. Op de heenweg moest ik in Busan vele uren wachten en wachten en wachten…

Ondanks dat het geen overnightferry was, kreeg je toch een bed op de gedeelde kamer toebedeeld. Ik wist inmiddels hoe het werkte; ik heb mijn tas in de kamer gedropt, mijn handdoek gepakt en zat, nog voordat we waren vertrokken, als eerste en enige in de onsen, het warme bad. Bij vertrek zat ik lekker buiten in het zonnetje en toen er niets meer te zien was behalve zee heb ik fijn een tijdje geslapen.

We kwamen rond 18:30u aan bij de terminal in Busan, na een mooie zonsondergang en Busan binnenkomen met de lichtjes van de stad.

Ik heb 2 nachten hetzelfde hostel als de vorige keer geboekt. Ik had nog weinig van de stad gezien en ben daar vrijdag mee begonnen. Eerst een uurtje gesport en toen naar de cultural village. Dit is een dorpje tegen een heuvel opgebouwd, met huisjes in allerlei kleuren en hier en daar wat (street)art tussendoor. Prachtig, maar… Ik vind het zo zonde dat zo’n dorpje (in mijn ogen) wordt vernaggeld door het toerisme: verkeersleiders om het een beetje in goede banen te leiden, en vervolgens 2 straten vol met souvenirwinkels, eten en drinken, fotostops en een bups slenterende bezoekers. Niets voor mij! Dus, snel dit stuk voorbij gelopen en vanaf daar kon ik de schoonheid wel zien. Nog even een tentoonstelling bekeken met foto’s van vroeger, en toen de bus weer gepakt.

De volgende stop was de natuur. Hier was een park waar je of een treintje kon pakken of lopen, ik heb natuurlijk het laatste gedaan. Een beetje klimmen, een paar uitkijkpunten over de zee met schepen en Busanskyline en een vuurtoren waar je gratis naar binnen mocht. Prima middagactiviteit!

Ik ben blij dat ik de energie en het enthousiasme weer terug heb om dingen te gaan bezoeken. Was de laatste week in Japan toch wel enigszins passief soms, had het wel een beetje gehad en niet zoveel zin meer veel moeite te doen om ergens heen te gaan. Het scheelt ook dat de bezienswaardigheden in Busan vrij makkelijk te bereiken zijn met OV… Al werkt de app niet altijd even goed, heb al 2x gehad dat de bus een andere route reed dan werd aangegeven, wat dus een extra stuk lopen betekent.

Zaterdag wilde ik eerst het busticket voor de maandag hebben geregeld. Helaas kon ik het niet online bestellen omdat er voor mij geen betaalmogelijkheden waren. Dus ben ik naar het busstation gegaan, maar ook via de ticketmachine kreeg ik het niet voor elkaar een kaartje voor 2 dagen later te kopen en ik begon ook te twijfelen of ik wel op het goede busstation stond. Heb het maar gelaten voor wat het was. Heeft me wel zo’n 1,5u van mijn tijd gekost, maar die heb ik genoeg gelukkig.

Daarna ben ik naar een skywalk gegaan, zo’n glazen platform waar je overheen kunt lopen en doorheen kunt kijken naar de zee. Dat was toch zeker 1 minuut vermaak (opnieuw teveel mensen die selfies nemen enzo). Vanuit daar begon een wandeling door de heuvels en langs de kust, een coastal trail. Deze was denk ik zo’n 5km en dit was wel mooi! Een beetje langs kliffen, trappetjes omhoog en omlaag, uitkijkplatforms, de rotsen op en niet al te druk. Het was daarbij ook nog eens stralend weer, heb er van genoten! De natuur is ook altijd goed merk ik…

In plaats van de bus te pakken heb ik het stuk gelopen naar de UN cementary. Hier liggen vele soldaten begraven die vanuit de wereld hebben geholpen met de Korea-oorlog in de jaren ‘50. De begraafplaats is echt keurig onderhouden!

Ook nu heb ik besloten terug te lopen naar het hostel ipv de bus te pakken en zo was ik rond half 4 terug. Ik heb mijn spullen gepakt en het OV naar Ethan gepakt, de couchsurfer waar ik eerder ook was. We zijn uit eten geweest naar de Chinees, heerlijke blacknoodles en gefrituurd vlees gehad. Ethan had me al een paar keer gevraagd of ik mee wilde naar een Halloweenparty, maar had er al een paar keer voor bedankt, daar had ik nou echt geen zin in. Hij is wel een paar uurtjes geweest, en ik was lekker alleen thuis.

Het plan was om de zondag te gaan hiken, maar had zaterdag overdag al bedacht dat ik daar geen zin meer in had. Ik had al een smoesje klaar dat ik me niet lekker voelde en weinig energie had, maar gelukkig was Ethan ook niet van plan te hiken omdat hij een date zou hebben zondagmiddag (die uiteindelijk niet door ging…).

Zondag eerst 1,5u gewandeld in een mooi natuurgebied vlakbij zijn huis en toen weer op pad. Er stond opnieuw een coastal trail op de planning maar nu van strand naar strand. Het was een stukje minder mooi, vooral omdat het een vrij rechttoe rechtaan boardwalk was, en er teveel mensen hetzelfde idee hadden dit te gaan bewandelen. Gewoon minder het ‘alleen-op-de-wereld’ gevoel. Maar al met al een prima wandeling hoor. Ik ben teruggelopen naar Ethans huis en hij was gelukkig een paar uur werken waardoor ik het huis weer voor mezelf had.

‘s Avonds kwam er nog een andere couchsurfer en hebben we thuis gegeten, rauwe vis die je inpakte in een blaadje sla met wat saus. Best aardig, maar niet heel smaakvol naar mijn mening.

Ik heb 2 nachten heerlijk geslapen, of in elk geval, een stuk beter dan sommige nachten in hostels. Het is altijd maar afwachten met wie je op een kamer slaapt en hoe ze zich gedragen. De laatste hostelnachten waren vrij onrustig: mensen die hardop praatten, een deur niet tegenhouden maar dicht laten slaan, het licht aandoen, koffers uitpakken of plastic tassen gaan organiseren. Downside of sleeping in a hostel.

Ik had nog geen buskaartje dus ben maandagochtend, na een uurtje wandelen, op tijd naar het busstation gegaan en kon uiteindelijk bij een medewerker het juiste kaartje kopen. Er gaan meerdere bussen naar Seoul maar de prijzen variëren nogal, en ik wilde natuurlijk goedkoop ;). En dat is gelukt, voor € 17,50 zat ik bijna 5u in de bus, een koopje!

Vanaf het busstation in Seoul moest ik nog een stukje naar mijn hostel. Dit is het laatste gedeelte van Zuid-Korea. Ik had geen zin meer om elke 2 nachten te verhuizen (is uiteindelijk niet helemaal gelukt ;)) en verschillende plaatsen aan te doen, dus heb gekozen voor ‘makkelijk’. Ik verblijf de laatste 10 nachten in Seoul, waar er, ik neem aan, genoeg te doen is!

Aangekomen in het hostel ben ik naar de supermarkt geweest voor wat ´grote´ boodschappen en heb ´s avonds een rondje gelopen.

Natuurlijk heb ik een uurtje gewandeld in de ochtend en rond 9u ben ik in een uur naar de eerste bestemming gelopen, het historisch museum. Best oké, niet bijzonder. Ik had uitgevogeld om daarna naar een park te gaan maar buiten aangekomen bleek het te miezeren en heb ik maar van dit plan afgezien. Ik ben naar een kunstmuseum geweest. Best oké, niet bijzonder. Gelukkig waren deze twee musea gratis ;). Ik had wel wat dingen gepind op mijn maps maar niets was echt op loopafstand en wist ook niet zo goed wat ik wilde, dus heb de bus weer gepakt richting de kant waar mijn hostel is, en heb daar het museum van war [e-38] woman rights bezocht. Dit ging over de ‘troost’meisjes voor de Japanse soldaten. Indrukwekkend museum! Ook omdat het op het laatst nog even aantipte op welke plekken in de wereld (seks)geweld tegen vrouwen plaats vindt of heeft gevonden. Ik heb in de zomer een (gruwelijk) boek gelezen over een journalist die de wereld rondreist en vrouwen spreekt uit oorlogssituaties en alles wat daarbij komt kijken. Dit deed me daaraan denken en herkende het één en ander.

‘s Avonds heb ik een rondje gewandeld door de buurt waar ik verblijf, Hundae. Het is grappig om te zien hoe met name de jeugd ‘s avonds de straat op gaat, maar ik voelde me er behoorlijk niet tussen passen, haha. Het gehalte meisjes in geplooide schooluniformrokjes was relatief hoog, inclusief de bijbehorende hoge kousen met strikjes, al dan niet plateauzolen en 2 staartjes of vlechtjes. Oké, een beetje overdreven, maar ze liepen er zeker. Er waren optredens van ‘wannabe’ K-pop meisjes inclusief guitige uniformpjes en dansjes waar dan vervolgens met name jongens/mannen zitten te kijken waarvan zeker 10 het opnemen met hun telefoon op een statief, er zijn souvenirwinkels, eettentjes, een aantal verklede mensen die tiktokdansjes doen denk ik, mensen die selfies nemen natuurlijk en hier en daar een verdwaalde toerist die net als ik heeft gelezen dat Hundae zo’n bruisende wijk is.

Woensdag zou het lekker weer worden en dat leek me de ideale gelegenheid om te gaan hiken in een nationaal park. Het ligt gewoon in Seoul, hoe superhandig. Nog voor 7u zat ik in de bus en een uurtje later zat ik aan mijn ontbijt bij het begin van de route. Daarna kon de hike beginnen. Een relatief makkelijk begin, wel klimmen, maar lekker langs een beekje op. En veel waren treden of anders grote keien. De kleuren waren meteen al prachtig, de herfst is echt ingetreden!

Ik had de keuze tussen een makkelijke of moeilijke wandeling, en vrij onvoorbereid koos ik voor de moeilijke. En dat was eigenlijk prima te doen! In een kleine 1,5u was ik boven op de top, 836m. Het laatste stuk was het leukst, dat was echt steil over enorme rotspartijen. Je moest je aan beugels vasthouden en omhoog trekken. Het uitzicht was ook top! Dat is het mooie van een hike in een stad, je kon 360° rondkijken en had op 50% daarvan zicht op de skyline van Seoul en de andere 50% over de bergen. Het zonnetje scheen heerlijk, ik had wat te eten en te drinken; ik heb een tijd echt genoten van het moment!

Op de terugweg heb ik nog even een andere piek meegepakt en je kon merken dat die minder populair was, want het was er lekker rustig. Ook daar nog een tijd in de zon zitten genieten. Ik heb een andere terugweg genomen en kwam aan de andere kant van het nationaal park uit. Ik kon een shuttlebus pakken, maar ik heb lekker gelopen en kon beneden zo in de metro stappen. In een uurtje was ik terug in het hostel. Daar heb ik gedoucht, even gerelaxed en toen ging ik door naar het volgende onderdeel van het programma. Ik had gelezen over een muziek-, licht- en watershow bij een brug en dat zou duren t/m oktober dus ik moest er nu heen nu het nog kon. Ik ben om 16u vertrokken en was rond 17u op de plek waar ik een wandeling langs het water heb gemaakt bij de zonsondergang. Daarna moest ik de tijd doden want de show zou pas om 19u beginnen. Dus nog meer gewandeld, wat te eten gehaald, even wat gesport op de outdoorapparaten en toen zat ik rond 18:45u klaar. Maar helaas, internet klopte weer eens niet want de eerste show begon om half 8. Waar het overdag een lekkere temperatuur was, koelde het ‘s avonds toch wel af. En misschien was mijn T-shirt met regenjas ook niet voldoende (niet eens misschien, zeker weten), want ik had het koud. Om half 8 begon dan eindelijk de show maar had het na 5 (van de 20) minuten wel gezien, hier werd ik niet echt enthousiast van. Dus, de bus gepakt naar het hostel, nog een keer een douche genomen en lekker mijn bedje in!

Ook donderdag was het lekker weer en die wilde ik graag nog eens optimaal benutten in het nationaal park. Een uurtje later dan gister ging ik op pad. Daar eerst weer even ontbijten en de route uitzoeken, ik was namelijk gekomen zonder plan. Ik heb een 500 m piek gevonden die me wel prima leek. Een heerlijke wandeling weer, ik geniet echt van de uitzichten, het weer en de herfstkleuren! Het klimgedeelte was ook veel over echt grote steile rotsen, dus met handen en voeten klimmen. En net als gister stukken waar je je aan de metalen beugels moest vasthouden/omhoogtrekken. Dit vind ik altijd superleuk, voel me net een klimaapje. Wat een geluk op deze momenten met mijn lange benen, maakt het net een stukje makkelijker.

Op de piek lekker een tijd om me heen zitten kijken en de route verder bepalen. Via mapsme had ik een route uitgestippeld, niet wetende of het allemaal echt zou werken (soms staat er een pad maar blijkt deze er niet te zijn of afgesloten bijvoorbeeld) maar het ging behoorlijk goed. Ik had gister vanaf de hoogste piek al een groot buddhabeeld in de verte gezien, en opeens liep ik er langs. Hoe krijgen ze het toch gebouwd? Het was niet alleen het weet-ik-hoeveel meters hoge beeld, maar er was een zeker 3meterhoog halfrond bouwwerk omheen gebouwd van steen en glas met daarin honderden zo niet duizenden buddhabeeldjes. Een knap staaltje werk!

De route verder was veel naar beneden met af en toe een beetje klimmen. Opeens kwam ik bij een superlange oude verdedigingslinie, ook weer een knap staaltje werk. Daar nog een tijdje op gezeten en toen de route naar het dal ingezet. Onderweg nog even geluncht, en hier hou ik van simpel. Een gekookt eitje mee, een pakje gezouten crackers, wat fruit en wat lekkers en ik ben helemaal tevreden! Genoten van een powernap in de zon op een bankje onder de mooi kleurende bomen en toen naar de metro gelopen. Wat heerlijk ook dat ik deze twee wandeldagen heb kunnen doen zonder ook maar een pijntje of ongemak.

Aan het eind van de middag heb ik mijn spullen in het hostel gehaald want ik moest even van hostel wisselen, deze was volgeboekt dus moest voor 2 nachten een andere zoeken. Gelukkig was hij maar op 15min loopafstand, lekker dichtbij.

‘s Avonds had ik mezelf ‘vrij’ gegeven, ik heb alleen nog even een rondje gelopen om wat inkopen te doen, maar ik kon de juiste winkels zo snel niet meer terug vinden, en werd een beetje kriegel van de hoeveelheid mensen die in de weg liep, en na uiteindelijk te zijn geslaagd ben ik snel terug gegaan naar het hostel want ik was er klaar mee, enigszins overprikkeld denk ik ;).

Vrijdagochtend ben ik ruim 2uur aan de wandel geweest en dit was een topwandeling. Ik ga de heuvelachtige omgeving en de fitnessapparaten echt missen denk ik, ik maak er zeker gebruik van!

Halverwege de ochtend ben ik vertrokken en heb vooral heel veel gelopen. Naar een park wat bekend staat om zijn hoge ‘silvergrass’ (wat blijkbaar superfotogeniek is als ik alle fotograferende mensen moet geloven…), vanuit daar langs het water naar een ander park en naar een shrine, en toen met het OV naar een oorlogsbegraafplaats. Deze was echt immens groot en superstrak en netjes bijgehouden, indrukwekkend. Er waren ook 2 musea/tentoonstellingachtige dingen, die even bekeken en toen terug naar het hostel.

Heb de avond besteed aan het uitzoeken van een tour, wat Chinavoorbereidingen gedaan en lang gezocht naar een bestemming voor mijn volgende reisperiode.

Zaterdagochtend had ik nog geen reactie gekregen op mijn appje de avond ervoor naar mijn couchsurfhost. Dat vond ik niet heel relaxed… Was ik überhaupt nog welkom of werd ik geghost? Eerst maar een uurtje gewandeld, maar het was gevoelsmatig een lang uur, was echt niet vooruit te branden. De heuvels heb ik overgeslagen, de trappen gingen te moeizaam. Om kwart voor tien heb ik Song nog maar eens een berichtje gestuurd en toen nog even wat inkopen gedaan. Gelukkig had ik toen ik terug kwam in het hostel een berichtje. Had onderweg al zitten bedenken dat ik anders maar naar een te duur hostel moest, had daar al even wat onderzoek naar gedaan in de ochtend.

Om 11uur ben ik naar de andere kant van Seoul gegaan, waar Song met haar 7jarige zoontje woont. Song had al geappt dat ze de hele dag weg zou zijn en pas ‘s avonds laat terug zou komen. Wel heb ik kennis gemaakt met de obese-kat, bijna zielig zo dik. Heb eerst even lekker geprutst en om 14u op pad gegaan. I.p.v. de metro te pakken ben ik naar een oude stadsmuur gelopen, daar rondgelopen, naar een streetart village gegaan (een heel andere beleving dan de vorige keer in het veel te drukke Busan, dit was lekker rustig) en toen naar een stukje moderne architectuur. Het was echt heerlijk weer, een graadje of 23 en volop zon! Ik had mijn boek mee en heb een paar keer lekker op een bankje gezeten en een stukje gelezen.

Toen moest ik even wat tijd doden en heb wat rondgelopen, nog maar eens een gimbap (een sushirol, heerlijk!) en wat lekkers gehaald voor later en om kwart voor 7 was ik bij het park waar een droneshow zou zijn. Ik had zoiets verwacht als de vorige show, de matige licht- en watershow met een man of 50 publiek, maar het was afgeladen vol. Er was een hele tribune en een park waar mensen zaten te picknicken en dat is hier geen half werk. Picknickkleden, uitklaptafels, een enkele popuptent (deze had ik eerder ook al eens gezien), een tafellampje en natuurlijk genoeg te eten en drinken. Ik zat gewoon lekker op de koude grond ;). Om 19u begon een cultureel programma met een zingend duo en later een trio. Gelukkig had ik wifi dus ik kon mooi wat dingen regelen en opzoeken. Het laatste trio had best leuke uptempo muziek. Om 20u begon de droneshow. Dit was de laatste van de 5 zaterdagavonden, voor mij de eerste keer. Het thema was de Olympische Spelen dus er werden verschillende sporten uitgebeeld. Ik vond het echt indrukwekkend en mooi! Heb als een klein kind verwonderd zitten kijken…

Daarna moest de hele meute weer het park uit. Maar het ging allemaal behoorlijk netjes. Ik had geen zin om te wachten, maar zat onderweg wel te bedenken dat ik heel benieuwd was hoe het park er na die avond uit zal hebben gezien. Ik denk namelijk dat het behoorlijk opgeruimd zou zijn, heel anders dan in NL het geval zou zijn, waar mensen eerder geneigd zijn hun afval achter te laten.

Om half 10 was ik terug en had een appje van Song gekregen dat ze die nacht niet thuis zou komen, dus ik had het rijk alleen. Niet helemaal mijn bedoeling van couchsurfen, maar prima. Dit was denk ik de eerste nacht sinds mijn reis dat ik alleen was in een ‘accommodatie’, zonder stank-, licht- en geluidsoverlast van anderen. Ik had geen internet daar en dat was eigenlijk wel lekker rustig. Heb ook zin om straks in NL niet zo afhankelijk meer te zijn van mijn telefoon. Nu heb ik hem gewoon nodig om alles uit te zoeken etc, maar in NL valt dat hele stuk lekker weg.

Na een heerlijke nacht in een lekker bed heb ik de ochtend een beetje rustig aan gedaan en ben ik voor mijn doen ‘laat’ vertrokken, zodat het wat warmer zou zijn. Om half 9 zat ik in de metro en om 9u begon ik aan mijn hike. Ik ben opnieuw naar Bukhansan nationaal park gegaan, gewoon omdat het zo prachtig is! Dit keer de andere kant op, en de hike ging naar een 500 m piek. Het was een heerlijke wandeling, mooie uitzichten, natuurlijk wat klimmen maar niets al te geks, en vrij rustig aan deze kant van het park. Op de piek waren opnieuw een aantal katten, net als op de pieken de andere dagen. Bijzonder dat die katten hier leven, maar ze zullen hier wel het meest te eten krijgen van de hikers. Ik had mijn boek weer mee en heb lekker een tijd in de zon op een rots gezeten. Je kunt mij bijna niet gelukkiger maken dan dit soort momenten!

Ik ben teruggegaan naar het appartement om even te douchen, te lunchen en toen weer op pad. Ik ben naar een war memorial gegaan, maar was even vergeten dat dit een groot museum is met heel veel informatie. Hier had ik eigenlijk helemaal geen zin in om 2 redenen: ik vond het zonde om met dit lekkere weer binnen te zijn, én had niet zoveel zin in weer een stuk heroïsche vertaling, het patriottisme en bijna verheerlijking van de Korea-oorlog. Tenminste, zo voelde het toch wel bij andere dingen die ik heb gezien. Voor mijn gevoel is er weinig reflectie over hun eigen daden, het kan toch niet zo zijn dat echt alleen Noord-Korea de boosdoener is. De oorlog wordt bijna als iets positiefs neergezet: ‘de helden die het leven hebben gelaten voor het land Zuid-Korea’, dat idee. (Het zou natuurlijk kunnen dat ik niet alles mee krijg omdat ik niet alles is vertaald…).

Ik heb wel even een snel rondje gelopen binnen en buiten en toen weer weg gegaan. Ik had een park gevonden (een schiereilandje) waar ik lekker kon gaan chillen had ik bedacht. Helaas was het weer geleidelijk aan wat veranderd: het was bewolkter en wat gaan waaien. Dus toen ik eenmaal in het park was, was het niet meer zo aangenaam als ik had gehoopt. Ik was trouwens niet de enige die had bedacht naar het park te gaan, het is een populaire plek voor de Koreanen blijkt. Het zat vol met vooral jongeren op hun picknickkleedjes en de daarbij behorende attributen. Natuurlijk werden er ook de nodige selfies en geposeerde foto’s gemaakt. Ik heb een tijd gelezen, toen het eiland rond gelopen en toen was het inmiddels 17u en tijd om terug te gaan.

Bij ‘thuiskomst’ waren Song en haar zoon zowaar thuis en konden we kennis maken. Aardige vrouw, goede energie maar ook druk bezig met andere dingen. Dus we hebben zeker kennis gemaakt, maar niet superveel gepraat. Ik had daarentegen alle tijd om mijn verhaal bij te werken, dit was alweer een paar dagen geleden en dat is soms bijna teveel. Moest echt in de agenda op mijn telefoon kijken wat ik ook alweer gedaan heb…

Maandagochtend een soort van gewacht tot Song en haar zoon vertrokken naar werk-school en toen een rondje omgeving gewandeld. De rest van de ochtend rustig aan gedaan in huis en pas rond 13u met de metro naar mijn volgende locatie gegaan, een hostel 3 min van mijn vorige hostel af. Vrij bekend terrein dus ;). Daar gewacht totdat ik de kamer in kon en toen niets noemenswaardigs meer gedaan.

Dinsdagochtend stond een tour naar de DMZ geboekt, de demilitarized zone, de bufferzone tussen Noord- en Zuid-Korea. De Korea-oorlog is officieel nooit afgelopen, maar er is in 1953 getekend voor een wapenstilstand die tot op de dag van vandaag duurt. De tour begon vroeg, ik werd om kwart voor 7 opgehaald. Het was een frisse start van de dag, een graadje of 2-3. Er scheen wel een zonnetje maar had het de eerste uren best koud, ook omdat we buiten stil stonden als we moesten luisteren. Heel blij met de handschoenen die ik nog even had gehaald toen ik de weersverwachtingen zag een paar dagen eerder. Mijn kleren zijn ook niet helemaal ingesteld op kouder weer, dus had mijn sportlegging en zomerbroek maar over elkaar aan getrokken.

We zijn naar verschillende plekken geweest en hebben uitleg gekregen; de laatste trein die heeft gereden tussen Zuid- en Noord-Korea, een suspension bridge (had niets met de DMZ te maken volgens mij) en verschillende oorlogherdenkingsplekken. Daarna gingen we de DMZ in, inclusief paspoortcontrole. De observatory was een interessante plek. We mochten ivm gevaar (iets als dat Noord-Koreanen soms deze kant op schieten) helaas geen foto’s maken en ook niet op de 3^e verdieping komen waar de telescopen staan met zicht op Noord-Korea. Iemand die een paar weken geleden nog is geweest mocht dit wel, dus er moet iets recents zijn gebeurd waardoor het veranderd is… Je kon vanaf de tweede verdieping in de verte Noord-Korea zien liggen. Best een interessant idee, maar er is verder niet heel veel te zien eigenlijk behalve een dorpje, een grenspost en een stuk bos. Daarna zijn we naar de 3rd Tunnel geweest. Er zijn na 1953 4 tunnels ontdekt die Noord-Korea heeft gegraven en in 1 konden we dus lopen. Dit is een ruim opgezette tunnel, er zouden 30.000 soldaten per uur door kunnen, een indrukwekkend getal! Het is gemaakt op Koreaanse lengte, dus ik moest het hele stuk bukken ;).

Rond 4u was ik weer terug. Het was een interessante tour, met gelukkig af en toe wat ‘vrije’ tijd om zelf rond te lopen. Ik heb de hele dag opgetrokken met de Amerikaanse Amy, en gelukkig werd het rond het middaguur aangenamer warm doordat de zon scheen. Ik had zelf al wat huiswerk gedaan en met de verhalen die zijn verteld heb ik wel een beeld gekregen van het hoe en wat. Des te interessanter om bij terugkomst te lezen dat er die dag raketten zijn afgeschoten in Noord-Korea, waarschijnlijk een signaal vanwege de Amerikaanse verkiezingen. Het nieuws over de witte ballonnen met poep en afval uit Noord-Korea en de harde Zuid-Koreaanse K-pop die door boxen richting Noord-Korea worden gespeeld als ‘antwoord’ is nu niet alleen een nieuwsartikel op Nu.nl maar krijgt iets meer lading en betekenis.

Woensdag eerst 2uur gewandeld en gesport en toen een tijd niets gedaan. Ik had eigenlijk geen zin meer om erop uit te trekken de laatste dag, maar heb mezelf toch even een schop onder de kont gegeven en ben voor een laatste wandeling naar een park gegaan, een lekker stukkie klimmen langs de City Wall naar de top op 348m. Toch fijn om even actief te zijn, lekker in het zonnetje te zitten lezen en te genieten van de uitzichten. Op de terugweg de laatste inkopen gedaan en toen een rustige avond.

Conclusie over Zuid-Korea

Jeetje, ik weet bijna niet waar ik moet beginnen… Ik ben een maand in Zuid-Korea geweest met een pauze in Japan. Heb verschillende gevoelens bij ZK. Jeju-island was top, de 2 plaatsen erna vond ik niet heel spannend en soms zelfs irritant door de te lang starende mannen en soms wat onvriendelijke mensen. De tijd na Japan was weer top! Ook belangrijk dat het weer echt goed was, veel zonnige dagen met een temperatuur rond de 20-24 graden, perfect! In Busan en Seoul was genoeg te doen, helemaal prima dat ik niet meer naar andere plaatsen ben geweest. Ik vond met name Seoul ook echt heel leuk! Veel de natuur in geweest met prachtige uitzichten en kleuren, veel dingen te zien en te ondernemen, alles makkelijk te bereizen met het OV. Dat is het fijne van een grote stad, die overigens niet als heel groot aanvoelde, meer als een groot dorp ofzo. Komt waarschijnlijk ook door de mentaliteit van de mensen: beschaafd, netjes en wat ingetogen.

Openlijke affectie tonen is een beetje not-done hier. Je ziet nauwelijks mensen hand-in-hand lopen, vaker heeft het meisje de arm van de man vast. Er staat nergens een stelletje uitgebreid te zoenen of te knuffelen, hooguit wordt er bij een naast elkaar zittend stel een hoofd op de schouder gelegd of een arm om de middel geslagen. Er is weinig bloot te zien in winkels of op posters of bij de dames zoals een diep decolleté of naveltruitjes (alleen de rokjes zijn soms een beetje kort). Er worden veelal wijde kleren gedragen. De eerste keer dat ik iemand in een strakke spijkerbroek zag lopen viel het me op en realiseerde ik me dat vormen hier niet echt geaccentueerd worden. Ik heb nauwelijks mensen gezien met tatoeages of opvallende piercings of bijzondere kledingstijlen. Iedereen gedraagt zich hier binnen bepaalde kaders. Of dat een soort van afgedwongen of eigen keuze is weet ik natuurlijk niet, maar het is me wel opgevallen.

De afgelopen 3 landen waren een hele ervaring. Ik heb de veiligheid, het goed georganiseerde, het schone en de goede faciliteiten (bijvoorbeeld de schone gratis toiletten of de muziekjes die aangeven dat de metro eraan komt) echt gewaardeerd. Het was, zoals eerder al eens gezegd, best fijn dat er geen sprake was van zichtbare armoede wat me toch vaak een unheimisch gevoel geeft en best lastig kan zijn om mee om te gaan. Er waren nauwelijks zwervers, hangjeugd wat onveilig kan voelen of donkere ongure steegjes; het maakte dat ik me superveilig heb gevoeld!

Ik ben best een beetje gespannen merk ik om morgen naar China te gaan. Ik weet niet zo heel goed wat ik kan verwachten, hoe ik het zal vinden en vooral ook of ik me weet te redden. Gek dat ik me er dit keer wat drukker over lijk te maken, ik kom tenslotte wel vaker in landen waar ik de taal niet spreek en/of kan lezen. Misschien omdat ik heb gehoord dat Chinezen soms weinig behulpzaam zijn? Of omdat Google Maps niet werkt en ik de juiste app niet in de Engelstalige versie kan vinden en dus eigenlijk niet echt een idee heb waar ik naartoe moet?

Ik heb bijvoorbeeld ook gelezen dat ik mij moet melden binnen 24u na binnenkomst, maar ik kan er verder niets over vinden… In een hostel zou dit voor je geregeld worden, maar ik ga meteen couchsurfen. Het zal zich morgen vast allemaal wel wijzen, maar zal blij zijn als ik mijn eerste adres heb gevonden. Daarnaast lijkt me China nou ook niet een land waar je iets verkeerds wil doen zeg maar, voel me bij voorbaat al bekeken en in de gaten worden gehouden.

En, voor mij staat China gelijk aan boerende, slurpende, spugende en gorgelende mensen, hopelijk kan ik die geluiden handelen, haha. Ben benieuwd!