Albanië

Albanië (21 okt – 5 nov)

*Albanië is 0,8 keer zo groot als Nederland en heeft 3 miljoen inwoners, waarvan er bijna 1 miljoen in Tirana wonen.

*Albanië betekent letterlijk ‘het land van de witte bergen’.

*Albanië haalt al haar energie uit stuwdammen en heeft daarom geen centrales nodig.

*Moeder Teresa is geboren in Albanië.

Een klein stukje geschiedenis:

*Albanië heeft een rijke geschiedenis. Het langste gedeelte, van voor 1914, sla ik maar even over ;). Het was een koninkrijk (1914-1925), een republiek (1925-1928) en toen weer een koninkrijk (1928-1939). Vlak voor de Tweede Wereldoorlog werd Albanië bezet door Italië.

*Na de Tweede Wereldoorlog werd Albanië een communistische staat onder leiding van Enver Hoxha. Hij heeft 40 jaar over het land geregeerd, van 1944 tot zijn dood in 1985. Hij dacht dat ‘de vijand’ Albanië wilde aanvallen en vreesde een nucleaire oorlog. Hij heeft daarom honderdduizenden bunkers laten bouwen. De vijand is echter nooit gekomen en tot vandaag zijn de bunkers zichtbaar in het land.

*Enver Hoxha heeft in de jaren ‘70 opdracht gegeven een ondergrondse bunker in Tirana te laten bouwen om hem en zijn gevolg te kunnen laten onderduiken mocht er een nucleaire oorlog komen. Deze bunker was geheim. Hoxha overleed echter voordat de bunker af was. In 2014 is de bunker open gegaan voor publiek en is er een museum gevestigd.

*Na de dood van Enver Hoxha werd Ramiz Alia de leider tot de val van het communistische regime in 1990. ‘Pas’ in 2009 werd het land onderdeel van de NAVO en het probeert momenteel lid te worden van de EU.

Na een prima reis met de bus kwam ik aan op het busstation en ben ik naar Rei, mijn host, gelopen. Hij kwam even terug van zijn werk zodat ik mijn tas kan droppen, we kort konden kennismaken en hij mij een sleutel kon geven. Daarna ging hij terug naar zijn werk en ben ik de stad ingegaan. Ik heb een lunch gehaald en deze op het Skanderbegplein opgegeten en om 14u heb ik de free walking tour gedaan. De gids deed het erg goed waardoor ik in die 2,5u erg veel heb geleerd over Albanië. Ik wist eigenlijk niets over het land, en dacht eigenlijk dat ze bij voormalig Joegoslavië hoorde maar dat had ik toch behoorlijk mis… Na de tour heb ik met iemand die ook meeliep een drankje gedaan en daarna heb ik met Rei gegeten in een traditioneel restaurant, daarna nog een drankje met hem gedaan en toen lekker naar bed, het was een lange en intensieve dag!

De volgende dag hoefde Rei toch niet te werken en zijn we met de bus naar de rand van de stad gegaan. Het halve uur met de bus kostte slechts 40 lek, zo’n 35 cent, geweldig! Daar hebben we de kabelbaan omhoog genomen en kwamen we op Mount Djat. Het is boven best toeristisch maar we zijn de drukte uit de weg gegaan door nog zo’n 1,5u omhoog te klimmen waar we uiteindelijk een mooi uitzicht hadden over de stad.

Terug beneden ben ik naar museum Bunk Art gegaan. Dit is een antinucleaire bunker met 5 verdiepingen en 106 kamers en heeft een oppervlakte van ruim 3000m2 (niet alles is open voor publiek). Hier wordt de 45 jaar van communisme in Albanië uitgelegd. Een erg interessant en mooi museum! Daar kwam ik in contact met Max uit Engeland en samen zijn we terug gegaan naar de stad en hebben we wat gegeten. Ik had de dag ervoor gehoord dat er een opera zou zijn in het Nationale Theatre of Opera and Ballet. Voor nog geen 7 euro leek het mij een leuk avondje uit. Hoewel opera niet persé mijn genre is, heb ik genoten van elke minuut. Want naast de 4 operazangers was er ook 80-koppig gemengd koor en een groot harmonie orkest. Genoeg om naar te kijken en luisteren! Na die tijd heb ik nog een drankje gedaan met Rei en het was een opnieuw een lange en intensieve dag!

Zondag had ik een dagje grotendeels voor mezelf. Ik heb niet heel veel meer gedaan dan door de stad gelopen, naar het park, gelezen, nog meer gelopen, mensen gekeken en wat inkopen gedaan. Ik was moe en had niet heel veel energie om nog allerlei dingen te doen. Maar het was helemaal goed zo. Ik vind Tirana echt een leuke stad! De geschiedenis is interessant en heb in de 2 dagen ontzettend veel gelezen en gehoord. Daarnaast was het was heerlijk weer, de sfeer in de stad is goed, de mensen zijn vriendelijk, het eten is lekker, het is een mix van oude en nieuwe gebouwen, kortom, een aanrader! (Tirana is echt een stad in ontwikkeling, ik ben benieuwd of ik het over 10 jaar nog zal herkennen...)

Maandag ben ik met de bus doorgereisd naar Berat. De bus fungeert ook hier, zoals ik wel vaker heb gezien afgelopen maanden, als ‘DHL-punt’ want er worden pakketjes meegegeven en ergens in the middle of nowhere komt iemand zo’n pakketje ophalen. Interessante business. Ik ben naar het hostel gelopen en daarna de stad in geweest. De stad staat op de lijst van UNESCO en is ontzettend oud en er zijn meerdere invloeden te zien. De huizen zijn tegen de berg aangebouwd en bovenop de berg is in de 13^e eeuw een kasteel gebouwd. Het is nu een citadel, de huizen binnen de muren worden bewoond.

Dinsdagochtend wilde ik een lange wandeling maken in de heuvels. Op een app stonden een aantal paden aangegeven, en in het begin ging het ook prima. Maar later werden het allemaal kleine paadjes en leek het me toch niet verstandig daar alleen te gaan wandelen. Ik ben daarom met een omweg terug naar de stad gegaan en ben naar een kerkje gelopen. Daar kreeg ik een, ik denk, spontane vertelling in een mix van Albanees en Italiaans, dus ik heb er weinig van gesnapt. Ik moest natuurlijk een kaarsje opsteken en toen betalen ;). Via de toeristische route doorgelopen naar het kasteel en om 14u stond ik weer beneden voor de free walking tour. Hier was Max ook, en na de tour samen met hem en Mirko (Duitsland) wat gedronken en de zonsondergang bekeken vanaf het kasteel.

Ik ben niet zo van de georganiseerde tours maar ik heb er woensdag wel één gedaan omdat het erg lastig/onmogelijk zou zijn de bezienswaardigheden in de buurt per OV te bekijken. We zijn naar een waterval geweest en hebben in het water gebadderd. Wel kort, want het water is maar 8°C. Verfrissend! Daarna doorgereden naar een grot en daarna naar een aantal uitkijkpunten in Osumi Canyon, erg mooi. Terug in Berat zijn we met een groepje uit eten geweest.

Donderdag heb ik samen met Max en de Nederlandse Erik de bus gepakt naar Gjirokaster. Dit is één van de oudste steden van Albanië. Ook deze stad staat op de UNESCO-lijst en een voorbeeld van een goed bewaard Ottomaanse stad. Enver Hoxha is hier geboren. In de middag hebben we rondgelopen en om 16u een free walking tour gedaan. Opnieuw een hele mooie stad, een fijne sfeer en veel geschiedenis. ‘s Avonds zijn we uit eten geweest en hebben we met een groepje wat drankjes gedaan.

Vrijdag eerst een ochtendwandeling gemaakt en na een heerlijk ontbijt met Max naar het fort gegaan en daarna naar een museum geweest in een 300jaar oud huis. Dit huis was het rijkste huis in de stad, het bevat namelijk 9 haarden, 6 badkamers, 12 kamers, 44 deuren, 64 ramen en 4x een hamam. Behoorlijk indrukwekkend voor die tijd. Halverwege de middag ben ik alleen naar een overblijfsel van het aquaduct gelopen. Het was een flinke klim, maar je staat midden in de natuur en ik was er helemaal alleen. Top!

Samen met Max en Erik hebben we het idee opgevat een auto te huren voor een dag en een dagje te roadtrippen. Er zijn meerdere dingen te zien/doen in de omgeving en dit is de ideale manier om het te bekijken. We hebben 2 anderen uit het hostel uitgenodigd en na het papierwerk gaan we rond half 10 op pad. Erik rijdt het eerste stuk. We stoppen bij een Blue Eye, hebben lunch in een stadje, lopen naar een soort verlaten dorpje en eindigen uiteindelijk in de Thermal Baths. Als ik dit hoor denk ik automatisch aan hot springs, maar dat was het zeker niet. De zon scheen nog even dus ik ben het water wel ingegaan, maar na één drankje weer lekker in de zon gaan zitten. Na de zonsondergang heb ik terug gereden en hebben we de dag afgesloten met een maaltijd in de stad. Dit hostel is echt een goed hostel, het scoort een 4,9 van de 5. De Nederlandse eigenaar heeft goed werk gedaan!

Zondag zijn Max, Erik en ik met de bus naar Sarandë gegaan, de Rivièra van Albanië. Erik sliep ergens anders, maar in het hostel hadden we opnieuw afgesproken met Mirko. We hebben nog 2 uurtjes op het strand gelegen, maar toen ging de zon al onder. We werden uitgenodigd voor een bbq op de trap voor het hostel en hier waren de meesten van het hostel ook aanwezig. Mirko heef zijn ukelele mee, de eigenaar heeft een gitaar dus we hadden een muzikale avond. Het hostel was oké, maar de twee stapelbedden bestonden uit 3 bedden, ik lag in het midden. In een krap bed met een enorme snurker boven mij had ik niet een hele goede nacht gehad. Daarnaast moesten we de ‘gratis’ bbq toch opeens afrekenen de volgende dag. Genoeg reden voor mij om een ander hostel te zoeken voor de tweede nacht, de anderen deden hetzelfde.

Maandag zijn we met een groepje van 5 naar Ksamil gegaan, een strand verderop. Hier hebben we een paar uur van de zon genoten, het was stralend weer! Daarna hadden we allemaal even wat tijd voor onszelf nodig en ‘s avonds heeft Max voor ons gekookt in zijn appartement. Eindelijk weer eens normaal voedsel. Althans, dat was de bedoeling. We hebben een uurtje in zijn appartement gezeten maar toen kwam de eigenaresse boos aan de deur en werden we eruit gezet. En Max ook. Wow! Ze spreekt geen Engels dus we weten nog steeds niet echt wat er aan de hand was… We zijn maar geëindigd met pizza op de boulevard.

De gewoonte van Max en Erik is om elke lunch en diner buiten de deur te eten. Dat vind ik een aantal keer prima, maar daarna ben ik er klaar mee en vind ik zelf iets halen in de supermarkt wel prima. We laten elkaar gelukkig vrij. Soms doen we dingen samen, soms alleen, dat gaat helemaal goed.

Hierna scheiden een aantal van onze wegen. Mirko vertrekt naar Griekenland, Erik blijft nog een nachtje in Sarandë. Mijn plan was om ook naar Griekenland te gaan, maar iets houdt me tegen. Ik zie Griekenland gewoon niet zo als een land om te backpacken, meer als een zomervakantiebestemming. De eilanden hoppen is behoorlijk prijzig, daarnaast is het toeristenseizoen echt afgelopen en is veel gesloten. Ook in Sarandë is het een beetje een lege bedoeling.

Ik heb daarom besloten met Max mee te gaan naar voor mij opnieuw Shköder en daar een bekende hike te doen, een dag uit de Peaks of the Balkan. Deze wilde ik eerder niet lopen omdat ik de hele hike een keer wil doen, maar ik heb nog geen zin om na te denken over mijn volgende bestemming dus op deze manier schuif ik dat nog even voor me uit. We reizen in 5u met de bus naar Tirana en vervolgens in 2,5u naar Shkoder. In het hostel ontmoeten we de volgende ochtend de mensen die ook de hike gaan doen, we zijn een gemixt gezelschap van 7. Om 6.30u worden we opgepikt door de minivan, die brengt ons naar de ferry, en met 2,5u geweldige uitzichten vanaf het water rijden we in nog eens een uur naar ons guesthouse. Al met al een hele reis maar het wordt beloond met een geweldige plek in de bergen! De deal met dit soort guesthouses is dat je overnachting met diner, ontbijt en een lunchpakket krijgt voor 25 euro. Na een heerlijk diner om17u en een lange reisdag ligt iedereen vóór half 9 al in bed. De volgende ochtend vertrekken we voor onze hike. Het is een tocht van 21,4 km en we moeten 1000 hoogtemeters overbruggen. Het is prima hike-weer, en we lopen allemaal op ons eigen tempo de route. Aan de ene kant van de berg is het zicht prima, aan de andere kant zijn er bosbrandjes (geweest?) en is het zicht aanzienlijk minder goed. In 6u komen we aan bij ons guesthouse en hebben we een gezellige avond met een aantal kaartspelletjes. De hike is zeker mooi, maar ik heb mooiere tochten gemaakt. Ik raak verwend denk ik, haha. Als ik met anderen loop raak ik ook een soort ‘afgeleid’, misschien kan ik er meer van genieten als ik alleen ben, dan let ik meer op de omgeving in plaats van te kletsen. De groep was in elk geval gezellig!

De volgende ochtend zijn we rond half 1 terug in het hostel en bijna iedereen blijft nog een nacht, het is de laatste nacht in het hostel dus er is een feestje. Met

Met het plan om weer naar Shköder te gaan heb ik ook het idee opgevat om nog een keer terug te gaan naar Plav, aangezien ik behoorlijk in de buurt ben. Nog even knuffelen met de katten en kletsen met de 2 vrijwilligers die er nog zijn. Ik ben ondertussen wel aan het nadenken wat ik wil, maar mijn ideeën schieten alle kanten op. Meer naar het noorden (Servië, Hongarije, Polen) of toch naar het oosten (Griekenland, Turkije, Cyprus), of misschien het zuidwesten (Spanje, Portugal en bijbehorende eilanden) of meer het zuiden (Tunesië en Egypte)? Keuzestress noemen ze dit denk ik. Jullie zullen het lezen in de volgende blog.

Ik vond Albanië vanaf het begin geweldig! (de 2 dagen in Shköder weken geleden even niet meegerekend). Ik heb heel veel leuke mensen ontmoet, soms kort, soms lang. In Kosovo en Noord-Macedonië ben ik veel alleen geweest en ik kan ook echt goed alleen zijn, maar ik merk ook dat ik van al deze ontmoetingen veel energie krijg. Veel van mijn ervaringen waren ook zo leuk vanwege de mensen die er waren, zij hebben zeker een belangrijke rol gespeeld in mijn 2 weken Albanië!

Het land heeft een rijke geschiedenis waar ik niets van wist dus ik heb veel geleerd, erg interessant. Daarnaast waren de plekken die ik heb bezocht zeker de moeite waard. Tirana, Berat, Gjirokaster, Sarandë en Shkoder hebben allemaal hun eigen sfeer, ik heb me er goed vermaakt. De Albanezen zijn vriendelijk en ze lijken iets meer toegankelijk dan de mensen in de andere Balkanlanden. Daar zijn ze ook vriendelijk, maar iets meer gereserveerd en terughoudend ofzo.

Natuurlijk was het ook erg fijn dat alle dagen zonnig waren, met een temperatuur variërend van 23-28 graden. Ik heb er volop van genoten! De zon gaat wel vroeg onder, soms al om 4u verdwijnt hij achter de bergen, maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb veel ‘buiten de deur’ gegeten en dat was allemaal lekker, al kijk ik er ook naar uit om mijn eigen eten weer te bereiden in een hostel. Het zal weer even wennen zijn niet het gemak te hebben om samen te reizen. Het is soms ook wel lekker als iemand anders uitzoekt hoe laat de bus gaat of weet waar we naartoe moeten, en tegelijkertijd is het ook lekker weer meer tijd voor mezelf te hebben. De afgelopen weken was ik 95% in gezelschap van anderen. Ik ga voor nu even terug naar een bekende plek en vanaf daar maar eens echt onderzoek doen naar ‘what’s next’.

Hieronder de link naar de foto's (de meeste foto's van de hike zijn gemaakt door iemand met een erg goede telefoon, en doordat ik veel met anderen heb opgetrokken zijn er ook zowaar eens foto's waar ik opsta ;))

https://1drv.ms/u/s!Ar87NWIVlPefpHS-HMpykY7Jska8?e=xBIyFx