Hitchhiken van Albanië naar Montenegro

Montenegro (5 nov – 9 nov) ( nachttrein)

Ik kon vrijdagavond en zaterdagochtend maar niet beslissen wat ik wilde doen. Zaterdag zou slecht weer worden, dus dat maakte het idee van hitchhiken een stuk minder aantrekkelijk. Nog een nacht in Shkodër blijven zag ik ook niet zitten. Ik had gelezen dat er een minivan naar een dorpje dichtbij de grens zou gaan, dan zou het nog maar een half uur zijn naar Plav. Maar, ik hoorde later dat het niet zeker was of de minivan überhaupt zou vertrekken. Als er niet genoeg mensen zijn rijdt hij gewoon niet. Ook niet echt een betrouwbare route dus. Na het ontbijt en nog even wat drinken in een café heb ik om 11u toch maar besloten het te gaan proberen. Ik was klaar met mijn eigen besluiteloosheid. Wel heb ik een geweldige aankoop gedaan die dag, een paraplu :).

Na 35min lopen en het laatste geld opmaken aan wat boodschappen stond ik op een goede plek om te gaan liften. Ik had het idee om niet zomaar mijn duim op te steken, maar de nummerplaten te checken en alleen de auto’s met een nummerplaat uit Montenegro te vragen. Het zou namelijk erg fijn zijn één goede rit te hebben ipv een aantal korte ritjes, zeker gezien het weer. Dit heb ik 45min geprobeerd maar dat werkte niet, er waren helaas niet heel veel auto’s uit Montenegro. Toen maar naar alle auto’s mijn duim opgestoken en als eerste stopte er een oudere man. Communicatie was niet mogelijk gezien de taalbarrière en toen hij mijn hand had gepakt en zag dat er geen ring zat, begon hij over mijn been te wrijven. Gats! Heel duidelijk gemaakt dat ik daar niet van ben gediend, en even later moest hij gelukkig een afslag hebben en stapte ik uit. De volgende lift was al niet veel beter. 2 mannen die onderweg duidelijk probeerde te maken dat ze geld wilden. Ze dachten ook dat ik doof was denk ik, want ze praatten nogal hard. Toen ook zij een andere afslag moesten hebben stapte ik uit zonder te betalen ;). Vanaf daar zou het moeilijker worden, want de weg ging de bergen in en gezien het weer dacht ik dat er niet veel auto’s zouden rijden. En daar had ik gelijk in.

Gewoon stilstaan en wachten wilde ik niet, dus ik begon met lopen en wilde passerende auto’s ‘aanhouden’. De auto die stopte was een man met zijn vader begreep ik. Het leek eerst weer over geld te gaan, toen toch niet, toen weer wel. Ik was na 5 minuten bakkeleien al een stukje doorgelopen, maar mocht toen toch instappen. Onderweg vroeg hij natuurlijk of ik getrouwd was en of ik kinderen had. Geleerd van de vorige keer zei ik dat mijn man in Nederland was en liet ik een foto van Elin zien, mijn ‘dochter’. Hij begon toen over mijn papieren, een id-kaart, een rijbewijs. Ik wist inmiddels dat hij in het dorpje woonde dat we net waren gepasseerd en vond het een beetje vreemd worden. Dus ik heb hem gezegd te stoppen en ben uitgestapt. Hij riep nog wel van alles uit het raam, maar ben gewoon weer beginnen te lopen. Dit waren 3 vreemde ritten, niet de vriendelijkheid van mensen die ik de afgelopen twee weken heb ervaren.

Toen moest ik best een eind lopen voordat er weer een auto stopte. Opnieuw mannen in de auto, één sprak een beetje Engels en het ging zowaar niet over een man en kinderen maar over Albanië en waar ik was geweest. Prima rit. Ik kreeg nog een drankje aangeboden in het hotel van één van de mannen, en toen ging ik weer door. Opnieuw een stuk lopen en toen stopte er een auto uit Italië. Een stel dat daar op vakantie was heeft me meegenomen en nu hadden we gewoon een normaal gesprek over werk en reizen. Het weer was ondertussen wisselend. Soms lopen met de paraplu, soms droog. Het regende gelukkig niet zo hard als ze hadden voorspeld.

Na nogmaals zeker een half uur te hebben gelopen stopte er een auto met 2 mannen en uiteindelijk bleek dat zij naar Plav gingen, geweldig. Het begon namelijk al te schemeren en hitchhiken in het donker in de bergen leek me een slecht idee. Ze spraken geen Engels, maar lieten me gewoon met rust achterin. Ze dropten me bij het benzinestation en na even wat boodschappen te hebben gedaan kwam ik rond 17u aan in Plav.

Het heeft me 6u gekost voor een afstand van 113 km wat normaal 2:22u zou zijn. Interessante dag! Ik heb me geen moment onveilig gevoeld trouwens, maar de ene rit was beter dan de andere rit. Het is me achteraf gezien ook alles meegevallen eigenlijk. Ja, het was een lange dag, maar ik ben gekomen waar ik wilde zonder heel erg nat te regenen. Mission accomplished!

In het hostel in Plav was nog 1 vrijwilliger, Sandra. Het was fijn om een plek te hebben die ik ken, een eigen kamer (luxe!), mijn eigen eten koken, kletsen, knuffelen met de katten. Het is goed om 3 dagen niet zoveel te hoeven. Normaal zijn mijn dagen behoorlijk gevuld, omdat ik zoveel mogelijk wil zien en doen, maar op deze plek weet ik dat ik niets mis als ik langer in bed blijf liggen of niet het dorp in ga. Ik kon mooi een paar standjes terug schakelen. Ik heb eindelijk weer eens gelezen, Netflix gekeken, gewandeld, mijn blog en foto’s uitgezocht, wat regeldingen en praktische zaken gedaan, een dutje gedaan. 3 dagen rust en ontspannen! We hadden ook prima weer, dus in de middag konden we op het balkon genieten van de zon.

Ik had ondertussen nog niet echt een plan voor de komende tijd. Ik had meerdere ideeën maar van allen werd ik eigenlijk niet heel enthousiast. Ik heb zelfs nog even gedacht om naar huis te gaan om daar de juiste kleren te pakken en bijvoorbeeld met de auto op pad te gaan. Maar, uiteindelijk ben ik me toch gaan verdiepen in Servië en vond ik mijn enthousiasme weer terug, gelukkig!

Dit is het eerste land waar ik iets voor heb gepland denk ik. Ik heb een blog van iemand gelezen en wil ongeveer dezelfde route gaan volgen. Ik heb alle bezienswaardigheden op mijn google maps gepind en het één en ander meegeschreven. Ik moest ook uitzoeken hoe ik naar Belgrado zou komen en ik heb voor 7 nachten een auto gehuurd (slechts 100 euro, koopje!). De mooiste plekken bereik je in Servië niet met het openbaar vervoer en dit geeft mij de vrijheid en flexibiliteit om te gaan en staan waar ik wil. De weersvoorspelling is niet heel super, hopelijk wel grotendeels droog maar wel kouder. Het zal zeker niet de 23 graden worden van de afgelopen tijd, de korte broek zal ik niet nodig hebben. Hopelijk heb ik genoeg warme kleren….