Servië

Servië (10 nov – 21 nov)

Woensdag aan het eind van de middag heb ik de bus gepakt naar Mojkovac. Hier ben ik al eens geweest toen ik naar het ‘regenwoud’ ging. In 15 min naar het treinstation gelopen en toen ik had gecheckt dat de nachttrein ook daadwerkelijk zou gaan, kon het wachten beginnen. Natuurlijk was de trein te laat, dus na 4,5u wachten in een klein maar warm hokje kon het volgende deel van mijn reis beginnen. Ik had geen ticket geboekt maar kon duidelijk maken dat ik een slaapcoupé wilde en voor 25 euro had ik de hele coupé voor mezelf, lang leve het laagseizoen. Ik ben al vrij snel op bed gaan liggen, ik was moe! Na ongeveer 1,5u werd ik uit bed geroepen voor de twee grenscontroles. Daarna kon ik echt gaan slapen. Het bed was best oké, het was wel bloedheet maar met het raam omlaag voor frisse licht kon ik aardig slapen in de trein. Om 7u kwam ik aan Belgrado en ben ik in een parkje gaan zitten voor een ontbijtje voordat ik om 9u in het hostel terecht kon. Ik heb mijn spullen gedropt en ben de stad in geweest. Het is opnieuw een gemixte stad, oud en nieuw door elkaar. Veel communistische grauwe gebouwen, maar dat vind ik toch ook wel wat hebben. Daarnaast veel art nouveau /art deco, veel decoraties op de gebouwen, of schattige balkonnetjes, sculpturen of iets anders bijzonders. Genoeg om naar te kijken. Je hebt veel van die grote appartementencomplexen met een binnenplaats en een groot trappenhuis met een liftschaft in het midden. Daarnaast er is natuurlijk een fort in de stad, en zijn er vele kerken. In de middag ben ik naar het hostel terug gegaan voor een klein dutje en toen ben ik tot 22u ‘s avonds weer op pad geweest. Ik ben naar een shoppingmall gegaan, je hebt hier alle winkels die we in Nederland ook hebben. Ze hebben zelfs de Lidl, en in een supermarkt zag ik chocola van de AH. Dit is het meest Westerse wat ik in maanden heb gezien volgens mij. Ik heb ‘s avonds nog even een filmpje meegepakt en toen lekker gaan slapen.

De volgende dag had ik een rustige ochtend en ben ik rond 11u vertrokken en heb opnieuw vele km’s gelopen. Ik ben naar een schiereiland gegaan, in de zomer vast een leuke plek met allerlei faciliteiten maar nu was er weinig te doen. Wel was er een shoppingmall in de buurt en daar is het altijd warm én heb je een wc. Op de terugweg nog een shoppingmall van binnen bekeken en rond etenstijd was ik terug in het hostel. De autohuur heb ik eigenlijk een dag te laat gedaan, ik had in mijn hoofd dat ik zaterdag de huurauto kon ophalen maar dit blijkt zondag te zijn. Het demotiveert me een beetje, ik kan waarschijnlijk nog veel ontdekken in de stad maar het ‘pakt’ me niet zo als andere steden hebben gedaan. De tijd in een shoppingmall is dus eigenlijk ook maar opvulling, het is niet zo dat ik echt iets nodig heb.

Een aantal kamergenoten in het hostel zorgden voor irritaties omdat ze leken te denken een privékamer te hebben: op elk mogelijk tijdstip bellen, muziek luisteren zonder oortjes, muziek luisteren mét oortjes maar dan wel meezingen, op elk tijdstip de kamer binnen banjeren zonder proberen subtiel te doen, de lamp aandoen midden in de nacht, met elkaar kletsen. Ik heb ze er 2x op aangesproken maar het veranderde niet. Ik ben daarom zaterdag aan het eind van de ochtend naar een ander hostel gegaan. Dit was een prima hostel, en dichtbij het busstation. Ik heb niet heel veel bijzonders gedaan, ik heb het gevoel de stad wel zo’n beetje gezien te hebben. Ik heb vooral in een beetje een dodgy buurt rondgelopen maar dat had wel wat eigenlijk met de vervallen gebouwen en streetart. Verder ook veel op bed gezeten om muziek te luisteren (mét oortjes en zónder meezingen!), Netflix te kijken en wat te kletsen. Ik ben ‘travel-tired’ merk ik. Een groot luxe-probleem, ik weet het, maar het is wel zo. Ik weet niet of het mede aan Servië ligt of dat ik de hoofdstad op een ander moment heel anders zou waarderen, maar ik ben er een beetje klaar mee. Ik heb geen zin meer om te ontdekken, de geschiedenis in te duiken. Ik heb dus eigenlijk nog geen enkel idee over de Servische kant van de oorlog.. Niets voor mij om zo ‘lamlendig’ rond te hangen. Maar, dit hoort ook bij het proces ;).

Zondagochtend ga ik met de bus naar het vliegveld waar ik mijn huurauto op kan halen. Ik doe boodschappen bij de Lidl (hoe blij kun je zijn met een Lidl, haha). De eerste dag rij ik zo’n 200 km met onderweg 3 stops. Het eerste fort dat ik bezoek is wel aardig, dan ga ik naar opgravingen uit de Romeinse tijd maar de tour is alleen in het Servisch en halverwege heb ik het wel gezien en loop ik met een informatiefolder terug naar de auto, die kan ik later ook wel lezen (wat ik overigens nog niet heb gedaan…) en het laatste fort is naar mijn mening te mooi gerestaureerd, het authentieke is er vanaf.

Ik heb een appartementje geboekt en heb daarmee het rijk voor mij alleen. Normaal gesproken zou ik het stadje nog even zijn in gelopen maar bij gebrek aan motivatie blijf ik lekker binnen. De volgende dag sta ik vroeg op, het belooft een zonnige dag te worden en ik heb gelezen over wandelroutes in Derhap National Park. De weg er naartoe wordt het steeds bewolkter, maar het uurtje rijden is wel mooi omdat je langs de Donau rijdt die als grens dient met Roemenië. Ik lees een uurtje in de auto maar het weer klaart niet op dus ik rij een stukje terug waar ik een wandelroute heb gezien. Als ik de auto parkeer zie ik een waarschuwingsbord dat je zonder ranger het nationaal park niet in mag. Normaal ben ik niet zo bang en doe ik het gewoon, maar in een nieuw land en buiten het seizoen lijkt het me toch iets minder slim en dus rij ik met een aantal fotostops terug naar Golubac. Hier is vrij weinig te doen, ik maak een korte wandeling, doe wat boodschappen en zit verder vooral binnen. Ik kijk een programma op mijn telefoon, reorganiseer mijn spullen en… kijk naar bustickets naar huis. Ik heb sinds een aantal dagen in mijn hoofd dat ik binnenkort naar huis kom. Ik ben voor nu verzadigd! Daarnaast weet ik ook gewoon niet zo goed wat ik wil. Het onderste deel van de backpack bestaat inmiddels uit spullen die ik niet gebruik, aangezien ik vooral voor goed weer had gepakt. Wat lijkt het lang geleden dat het zweet van me afdroop tijdens het wandelen.

Het is dus tijd voor een korte pauze. Even lekker thuis zijn, familie/vrienden zien, wat afspraken inplannen, praktische zaken regelen en bedenken wat ik de komende twee maanden ga doen. Ik wil zeker weer weg, maar wel met een opnieuw gepakte backpack en een nieuw plan. Iets anders dan de Balkan-landen, met nieuwe input en weer iets verfrissends. Wordt vervolgd…

Dinsdag sta ik vroeg op, ik rij om iets voor 6u weg. Het wordt best vroeg donker dus ik wil alle uren dat het licht is gebruiken om te rijden en dingen te bezoeken. Ik begin in het donker maar al snel laat de zon zich zien en dit resultaat in een prachtige roze wolkenlucht. Het eerste stuk is zo´n 2 uur rijden en het voert me door vele dorpjes en slingerweggetjes. Je moet er met je gedachten wel bij blijven, rijden op de automatische piloot is er niet bij. Maar, ik vind het leuk om een beetje ´scherp´ te rijden. Ik kom bij het eerste klooster aan, eet een ontbijtje in de auto en om stipt 8u loop ik naar binnen. Na slechts 15 min heb ik het ook alweer gezien. Er is geen tekst en uitleg, en zonder context weet ik niet waar ik naar kijk.

Het volgende stuk is 3u rijden en brengt me opnieuw naar een klooster. Ook hier kan ik me niet langer dan 15 minuten vermaken, het is maar goed dat beide kloosters een soort van op de weg lagen, anders was het nog teleurstellender. Wat mijn dag echter goed maakt zijn 2 puppy’s op de parkeerplaats. Ze zijn slechts een paar weken oud, en zeker een uur brengen we knuffelend door. Wat een schatjes! Ze krijgen mijn gebakken ei, brood en water. Even later wordt het dierenrijk nog uitgebreid met nog een hond en een kat. Gezelligheid.

Het laatste stuk rijden is 2:15u rijden en brengt me naar mijn overnachtingsplek. Ik heb een toffe locatie gevonden, in de natuur, een soort blokhut dat zowat uitkijkt over de slingerende rivier, echt mooi! Ik kan nog net een foto maken voordat het donker wordt en de rest van de avond zit ik in mijn knusse huisje met het straalkacheltje naast me.

De wegen vandaag waren wisselend. Een klein stukje snelweg (=tolweg), vrij goed geasfalteerde wegen, heel slecht geasfalteerde wegen vol met scheuren en gaten die zijn opgevuld, tot aan een off-road weg. De wegen zijn hier nauwelijks recht, heel anders dan het wegennet in Nederland. Ik heb vele bochten en haarspeldbochten gehad. Het maakt ook dat ik 7,5 uur aan het rijden ben geweest maar slechts 376km heb afgelegd. De offline-kaarten van Google Maps zijn wel echt een lifesaver!

Woensdagochtend ben ik vroeg wakker (want ik ging ook vroeg slapen) en ik ben blij met deze omgeving dus sta meteen op en maak een wandeling. Na het ontbijtje regel ik wat dingen op mijn telefoon en voor de lunch maak ik opnieuw een wandeling met 4 guardian dogs naast mijn zijde. De elektriciteit ligt er voor een groot deel van de middag uit, dus ik kruip onder een warme deken en lees een boek. Ik doe ook nog even een dutje, en wordt even later wakker met erg koude handen. De elektriciteit doet het nog steeds niet, en aangezien er niemand aanwezig is besluit ik naar een stadje 30min verderop te rijden. Ik moet ergens opwarmen, en aangezien ik ook geen wifi meer heb moet ik ergens heen zodat ik de accommodatie kan vragen over de power-cut. Zij blijken er van te weten, hmm, iets met communiceren naar je gast misschien… Ik drink 2 koppen thee voor slechts 0,85c per kop. Daarna ben ik genoeg opgewarmd en rij ik in het donker weer terug. Niet ideaal aangezien ze hier niet aan straatverlichting doen, daarom wil ik eigenlijk alleen overdag rijden. Gelukkig heb ik in mijn tiny house weer licht en het straalkacheltje en onder wat primitieve omstandigheden (één kookplaat en alleen een koekenpan) maak ik voor mezelf een lekkere pasta en meteen een pastasalade voor morgen.

Het was een erg onrustige nacht. Ik had twee honden op het terras liggen, en die sloegen een aantal keer aan. Ik neem maar aan dat het was vanwege andere dieren… ‘s Nachts begon het te regenen en opeens schrok ik wakker van een soort lange windhoos. Het klonk nogal luid vanuit mijn bed onder het puntdak. Ik ben op een gegeven moment maar naar beneden gegaan, op wat lekkage na ging het verder gelukkig goed, maar voelde me toch wel wat kwetsbaar helemaal alleen in the middle of nowhere in een storm.

De volgende ochtend scheen de zon gelukkig weer en na een ontbijtje hoopte ik de offroad omhoog fatsoenlijk te kunnen rijden na de regen, en dit ging gelukkig goed. De eerste stop was bij een waterval, nogal teleurstellend aangezien het niet meer dan een paar druppels water waren die van een rots afvielen. Maar goed, heb een wandelingetje gehad, er was een wc en heb de lokale economie gesponsord. De volgende stop was een grot. Hier moest ik zelfs betalen voor het parkeren, daarna nog wat voor de entree en toen ben ik er zo’n 20min binnen geweest, vooral omdat ik achter een groep schoolkinderen zat. Opnieuw niet heel bijzonder. Ik ben een stukje omgereden om boodschappen te doen bij de Lidl en toen kwam ik na de middag aan in de volgende plaats, Bajina Bašta.

In de twee dagen op deze plek rij ik de bergen in en om een meer heen, loop ik een beetje rond in de stad, doe wat inkopen, maar ben vooral ook heel veel binnen. Het is én slecht(er) weer, het is koud(er) én ik heb gewoon geen zin meer. Daarnaast denk ik ook niets te missen als ik binnen blijf. Ik regel afspraken voor thuis, ben aan het onderzoeken wat ik op mijn volgende trip wil doen, kijk wat programma’s, verwijder één voor één zo’n 3000 dubbele foto’s (was niet goed gegaan met overzetten naar mijn nieuwe telefoon) en hang verder een beetje rond op mijn kamer. Normaal kan ik wel genieten van een dagje niets doen, nu is het vooral de tijd uitzitten eigenlijk.

Ik ben dan ook blij als het zondag is en ik om half 5 wakker wordt. In mijn planning wilde ik nog naar het noorden, maar dat heb ik overgeslagen en dat maakt dat ik nog bijna 3u moet rijden naar het vliegveld. Het eerste stuk is in het donker én in de mist, dus ik ben blij dat ik de auto voor me kan ‘stalken’, het rijdt toch een stuk makkelijker als je alleen de lampjes van de auto voor je hoeft te volgen.

Ik lever de auto in (ruim 1250 km gereden) en ga met de bus terug naar de stad waar ik nog een nachtje verblijf in het hostel waar ik eerder ook was. Ik ga naar het nationaal museum (want op zondag gratis entree), loop nog wat rond, doe de laatste boodschappen en pak opnieuw mijn tas in. De laatste dagen zijn aangebroken en ik heb zin om naar huis te gaan!

Mijn conclusie over Servië:

Nou, die kun je wel raden als je het hele verslag hebt gelezen, het was niet mijn favoriet ;). Ik ben oprecht benieuwd wat mijn indruk zou zijn geweest als dit het eerste land van mijn reis was.

Ik heb zo goed als niets over het land geleerd en weinig locals ontmoet. Het huren van de auto was fijn, maar duurde eigenlijk een beetje te lang. Het weer was ook echt minder, wat natuurlijk niet raar is aangezien het al november is. Ik kan het land in elk geval van mijn wereldkraskaart krassen!

Hier de link voor de foto´s:

https://1drv.ms/u/s!Ar87NWIVlPefphuEgWiTOAOccxlX?e=ze2mRf