Bosnië en Herzegovina

Bosnië en Herzegovina (14 aug – 20 aug)

*Bosnië is iets groter dan Nederland en heeft iets meer dan 4 miljoen inwoners.

*Bosnië heeft 3 officiële talen. Het land heeft 3 grote bevolkingsgroepen en elk heeft een minister in het parlement, lijkt me een behoorlijk ingewikkelde samenwerking.

*Door de oorlog van 1992-1995 zijn veel spoorwegen vernield en deze schade is nog steeds niet hersteld. Vervoer gaat dus hoofdzakelijk met de bus.

*Mostar is de warmste stad van het land en ook één van de zonnigste plaatsen van Europa.

*Er zijn erg veel zwerfhonden en zwerfkatten in Bosnië.

*Er is veel alcoholproblematiek hebben we gehoord, dat een miniflesje wodka maar 2 euro kost helpt dan niet echt mee.

*In Bosnië wordt er erg veel gerookt, ook binnen in restaurants bijvoorbeeld. De sigaretten kosten hier zowat niets…

De bus vanuit Ljubljana vertrok al met een uur vertraging en dat maakte de overstap van 1,5u in Zagreb wel wat spannend. Bij de grens om Slovenië te verlaten moest iedereen uit de bus, zijn paspoort laten checken, weer in de bus om 300m verderop hetzelfde trucje te doen omdat we daar de grens van Kroatië passeerden. Om 21.50u kwam ik aan in een chaotisch busstation van Zagreb. Er waren meerdere busperrons, maar slechts 1 bord waarop vertrektijden stonden, en deze liep meer dan een kwartier achter. Niemand leek echt te weten hoe en wat en daarom ben ik maar op elke bus afgestapt om te zien waar deze heen zou gaan. Ik liep een soort van als een kip zonder kop rond, zoekend naar de juiste bus, ik wilde deze echt niet missen. Uiteindelijk kwam de juiste bus om 22.35u aanrijden, heb ik mezelf een beetje voorgedrongen en ervoor gezorgd dat ik 2 stoelen voor mezelf had voor de nacht. Soms moet je een beetje brutaal zijn. De airco stond behoorlijk aan, dus het was freezing in de bus. Gelukkig heb ik wel wat kunnen slapen, al waren het hazenslaapjes aangezien ze bij een uitstappunt de lampen volledig aandoen en we bij de grensovergang naar Bosnië opnieuw 2x uit de bus moesten. Vanaf half 6 was ik wakker en kon ik genieten van de eerste indrukken in een nieuw land. Je merkt meteen dat je in een ‘buitenlands’ land bent. Slovenië is heel westers, je betaalt met de euro, je hebt internet uit je bundel, veel mensen spreken Engels, alles ziet er netjes uit en je kunt jezelf makkelijk verplaatsen met het ov.

Aangekomen bij het busstation in Sarajevo kom je echt in een andere wereld! Het busstation heeft nauwelijks faciliteiten, je hebt geen internet meer, met de offline kaart van google maps probeer je je hostel te vinden, je betaalt met de Bosnische Mark en gek genoeg was er om 7u bijna niemand op straat dus het was een eerste bijzondere indruk. Maar, alle dingen bij elkaar maakt dit voor mij wel het verschil tussen ‘vakantie’ en ‘reizen’, heerlijk!

Alle restaurants hebben gelukkig wel wifi en na een warme chocomelk (de temperatuur is lager de laatste dagen, soms echt aan de frisse kant) heb ik om 10u afgesproken met Kat uit Engeland, die ik in Ljubljana heb ontmoet. We hebben een free walking tour gedaan en meteen een indruk gekregen van de stad. Daarna hebben we heerlijke börek gegeten en zijn we naar het museum van de genocide gegaan. Heel erg indrukwekkend! Ik weet zo weinig van dit stuk van de geschiedenis, ik ga hier vast nog veel over horen en in elk geval over vragen tijdens het reizen.

We hebben gekeken of we de komende dagen samen kunnen optrekken. Kat wil het couchsurfen graag proberen maar vindt het toch wat spannend, maar gelukkig mag ze mee naar de couchsurfer die ik al had geregeld. ‘s Avonds heb ik een flinke wandeling naar boven in de stad gemaakt, en daarna door de stad gelopen. Er hangt zo’n bijzondere sfeer! Het is een mix van culturen, het is relaxed, geen opdringerige mensen. Het is voor mij een mix van Istanbul, Oman en Iran, maar ook Azerbeijan zie ik er in terug. Grappig om op deze manier te worden teruggegooid naar vorige reizen en herinneringen op te halen. Als je door de stad loopt kan het zeker overweldigend zijn, maar ik voelde me er echt senang, wat een goede vibe!

De volgende ochtend zijn we, in plaats van de kabelbaan te nemen, naar boven gelopen en dat zijn soms behoorlijk steile weggetjes. We kwamen opeens de bobsleebaan tegen, gebruikt tijdens de Olympische Winterspelen in 1984. De bobsleebaan is vol met graffiti, verlaten, de natuur heeft het hier en daar overgenomen, erg tof! Via de bobsleebaan kwamen we boven uit en hebben we genoten van het uitzicht. Via de toeristische route zijn we terug gelopen en hebben we geluncht in een lokaal tentje. Daar kwamen we in gesprek met Mustafa, hij heeft meerdere juwelierszaken in Bosnië. Hij nam ons na de lunch mee voor een kopje thee en we hebben veel gehoord over Sarajevo.

Toen was het echt tijd om te gaan. We zouden ‘s avonds in Jajce slapen, maar hadden, achteraf gezien, te weinig onderzoek gedaan want er reed geen directe bus meer. Met 2 andere bussen kwamen we een heel eind, en het laatste stuk besloten we te hitchhiken. Het was inmiddels al donker, en gelukkig was het vrij gemakkelijk om 2 auto’s te vinden die ons een stuk wilde meenemen. De laatste chauffeur nam ons zelfs nog mee naar de waterval in Jajce, erg mooi in het donker. Om 23u kwamen we aan in ons hostel, een hele reis en avontuur verder!

Dinsdagochtend zijn we nogmaals naar de watervallen geweest en hebben we een beetje rondgelopen in de stad. Mooie stad, maar we hadden niet echt zin om ergens entree voor te betalen en te bezichtigen. Dan maar chillen aan het water met een boek, ook fijn. Na de lunch zijn we opnieuw gaan hitchhiken, dit keer naar Banja Luka, ruim een uur verderop. Het eerste moment om langs te kant van de weg te staan voelde nogal ongemakkelijk. Gelukkig waren we samen en konden we de ongemakkelijkheid weg lachen, in mijn eentje zou het pas echt akward zijn en zou ik het waarschijnlijk ook niet doen. Met 3 auto’s zijn we uiteindelijk in Banja Luka aangekomen en opgepikt door onze couchsurfer Vanja. Na een traditionele maaltijd hebben we een avondwandeling gemaakt door de stad. Totaal niet ons ding. Veel te modern, billboards, hier en daar flikkende lichten, weinig authentieks, we waren er snel klaar mee.

De volgende dag zijn we in ruim een uur (in de hitte!) naar de hot springs gelopen die samen komen met de rivier Vrbas. Dat klinkt iets romantischer dan het is. Het was vooral druk met locals en toeristen, de hot springs zijn we niet in geweest omdat het er niet aantrekkelijk uitzag. We hebben wel een duik genomen in de koude Vrbas, daarna kwamen we erachter dat er 2 waterslangen rondzwommen, dus we hebben het bij 1 duik gelaten. Verder een paar uur in de zon gelegen en een boek gelezen, midden op de dag zijn we verhuisd naar een terras. Het is hier inmiddels echt onwijs warm, te warm om heel veel te doen, dus dit was een perfecte dagbesteding. ‘s Avonds hebben we in de stad gegeten en zijn we naar de film geweest.

Donderdag zijn we afgezet bij het busstation (we moesten hier betalen om überhaupt het perron op te mogen, raar) waarin we in 4,5u de reis naar het zuiden hebben gemaakt naar Mostar, vooral het laatste stuk ging door de bergen en hadden we supermooie uitzichten. In het hostel aangekomen hebben we samen met een roommate ćevapčići gegeten in de stad, een typisch gerecht uit Bosnië.

Vrijdag hebben we een tour gedaan, we zijn langs een aantal highlights uit de omgeving gegaan die op onze lijst stonden en dit was de makkelijkste manier. Eerst zijn we naar een berg gegaan met een skywalk (heel toeristisch) met uitzicht op Mostar en heeft onze gids een stuk geschiedenis heeft verteld en tevens haar eigen levensverhaal. Ze was 12 toen de oorlog begon en is na een jaar met haar handbalteam onder het mom van ‘een toernooi’ naar Italië gegaan en heeft daar jaren in een pleeggezin gewoond waarna ze in 2002 terug is teruggekomen naar Bosnië. Erg indrukwekkend!

We zijn doorgereden naar een verlaten vliegtuighangaar, deze is gebruikt in de oorlog en ligt er nu totaal verlaten bij. Daarna zijn we naar Počitelj gegaan, een historische nederzetting die is gebombardeerd in de oorlog waardoor het er erg, voor mij, fascinerend uitziet, één grote ruïne. Daarna een bezoek aan Blagaj, een eeuwenoud soort klooster tegen een rots aangebouwd.

Als laatste zijn we naar de Kravica-watervallen gegaan, 150m breed en 25m hoog. Aangezien het de afgelopen maanden niet heeft geregend viel dat wat tegen. Het is verder één grote toeristische trekpleister. 10 euro entree, vele honderden mensen per dag, totaal niet interessant voor mij. Natuurlijk wel even een duik genomen, maar wilde het liefst zo snel mogelijk weg.

‘s Avonds heb ik lang zitten zoeken naar opties en mogelijkheden om de reis voort te zetten. De wifi in de hostels werkt medium dus op een gegeven moment zijn we verhuisd naar een restaurant, hebben we meteen even wat gegeten en na veel zoeken en vergelijken besloten de bus naar Kotor in Montenegro te nemen. Er zijn zeker nog dingen die ik wil zien in Bosnië, maar ook gezien de weersomstandigheden (er wordt wat meer regen verwacht) toch besloten verder te reizen.

Ik vond Bosnië echt een topland! Zo groen, zoveel bergen, zoveel historie, zoveel mooie gebouwen, zulke vriendelijke mensen, een hele goede vibe in Sarajevo en Mostar. Absoluut een aanrader!

Via onderstaande link kun je de foto's bekijken:

https://1drv.ms/u/s!Ar87NWIVlPefomrFJ2Lv0X_u1Add?e=OOVF9P