Albanië - Kosovo - Montenegro - Kosovo

Albanië (25 – 27 september)

*Albanië is 0,8x zo groot als Nederland en heeft 3 miljoen inwoners.

*Albanië betekent letterlijk ‘het land van de witte bergen’.

*Het oudste meer van Europa, het meer van Ohrid, ligt in Albanië (een deel ligt overigens ook in Macedonië).

Ondanks dat ik zin heb om weer op pad te gaan, vind ik het toch lastig te vertrekken. De wandeling naar de mainroad moet ik schakelen… Weg uit de comfortzone, weer een sprong in het diepe onbekende.

Mijn besluit om naar Shkodör in Albanië te gaan maakt dat ik weer ga hitckhiken. Er rijdt geen bus, tenzij ik uren omrijd via de hoofdstad en laat ik daar nu geen zin in hebben. Waar ik het eerder nog echt akward vond om ergens alleen langs de kant van de weg te staan, wordt de drempel steeds lager. Nog voordat ik mijn duim heb kunnen opsteken stopt er een auto en heb ik mijn eerste lift. Ook de twee volgende ritjes zijn snel gevonden, grappig genoeg zijn alle drie de ritten met toeristen. Het is raar om Shkodör binnen te rijden. Het is na weken in Plav, met nauwelijks winkels of iets te doen, een beetje overweldigend om zoveel winkels en mensen te zien. Helaas is de weersvoorspelling slecht, en de komende twee dagen zit ik vanwege de regen met name in het hostel. Ik slaap veel, ik ben moe merk ik, maar heb/neem ook de tijd om weer eens te lezen en netflix te kijken, dat heb ik de afgelopen weken nauwelijks gedaan. Als het droog is wandel ik door de stad maar het kan me niet heel erg bekoren, het trekt me gewoon niet zo. Wat wel fijn is, zijn de prijzen. Een kopje thee voor 70 cent en een maaltijd met drinken voor 7 euro is heerlijk.

Ik heb de weersvoorspelling bekeken en het lijkt een paar dagen lekker weer te worden in Kosovo. Ik heb gekeken naar het huren van een auto maar het lukt me niet iets betaalbaars te vinden, dus dat plan laat ik weer los. Helaas gaat 5u durende busreis pas om 17.00u, en daar heb ik een hekel aan want dat betekent dat ik ‘s avonds laat in het donker aankom op een onbekende plek, vind ik niet zo fijn! De aanwijzingen van iemand uit het hostel waar de bus me zou moeten pikken zijn verkeerd, dus het is zoeken en mensen vragen naar de juiste plek, maar iedereen stuurt je een andere kant op, vind ik ook niet fijn! Ik sta uiteindelijk toch op de goede plek en wordt door de bus meegenomen, op naar Kosovo!

Kosovo (27 sept – 1 okt)

Een klein stukje geschiedenis van wat ik kan vinden op internet, weet niet of alles precies klopt, maar dit schetst in elk geval een beetje een beeld.

*Kosovo is een gedeeltelijk erkend land. Kosovo riep op 17 februari 2008 een eenzijdige onafhankelijkheid uit van Servië. Deze onafhankelijkheid wordt door ruim 100 van de 193 leden van de Verenigde Naties erkend. Servië beschouwt Kosovo echter als een provincie van het land.

*Cyprus, Griekenland, Roemenië, Slowakije en Spanje erkennen Kosovo niet als onafhankelijk land. Enkele van deze landen kennen één of meerdere opstandige regio’s die op hun beurt onafhankelijkheid nastreven, dus erkennen ze Kosovo niet uit angst dat deze regio’s hetzelfde zullen gaan doen.

*Kosovo staat onder VN-bestuur en er zijn voorwaarden vastgesteld aan de onafhankelijkheid. De vlag bijvoorbeeld verwijst naar alle 6 de dominerende bevolkingsgroepen en het officiële volkslied is tekstloos aangezien Kosovo zich als multi-etnische staat dient te presenteren.

*Kosovo past qua oppervlakte ongeveer 4x in Nederland en heeft 2,2 miljoen inwoners.

*Zangeres Duo Lipa komt uit Kosovo.

*Meer dan 70% van de bevolking is jonger dan 35 jaar, waarmee het het jongste land van Europa is.

Ik ga sinds ‘lange’ tijd weer couchsurfen. Bijar reageerde enorm vlot op mijn request en ik mag 2 nachten bij hem logeren. Als ik ‘s avonds om 22u aankom in Pristina, de hoofdstad, vind ik een plek met wifi en gelukkig biedt hij aan mij te komen halen bij het busstation, heel fijn! We rijden een beetje rond in de stad waarna we naar zijn huis gaan. Ik weet weinig over (de geschiedenis van) Kosovo, hij kan me veel vertellen, erg interessant.

Na een goede nacht op de bank ben ik de hele dag in de stad te vinden. Het is een mix van in communistische stijl gebouwde gebouwen en nieuwbouw. Met name aan de rand wordt enorm veel gebouwd, de stad is enorm groeiend! De stad zelf heeft niet heel veel te bieden vind ik, iedereen die de stad bezoekt gaat er met name heen voor het nachtleven. Het is onbegrijpelijk hoeveel bars, cafés en restaurants er zijn, die kunnen nooit allemaal genoeg klandizie binnen krijgen om te blijven bestaan. Er zijn daarnaast veel winkels te vinden, maar niet de bekende winkels die we ook in Nederland hebben. In mijn ogen is de stad zoekende naar een eigen identiteit, ik vind het nu vooral een ratjetoe met van alles en nog wat. Wel een interessante stad overigens.

Gelukkig vindt het Manifesta 2022 plaats in Pristina. Dit is een 100-dagen programma met kunst, optredens, events en workshops. Even een stukje van Wikipedia: Manifesta heeft tot doel de relatie tussen cultuur en samenleving te heroverwegen door positieve sociale veranderingen in Europa te verkennen en katalyseren door middel van hedendaagse cultuur, in een voortdurende dialoog met de sociale sfeer van de gastlocatie. Ik had het zelf niet beter kunnen uitleggen. Ik bezoek zeker niet alle locaties, maar zie toch het één en ander. Soms is het heel mooi, soms heel vaag en snap ik de achterliggende gedachte niet. Het houdt me in elk geval een paar uur bezig.

De stad is echt ontwikkeld in bepaalde opzichten en je merkt dat er veel ‘jeugd’ woont want qua eten heb ik zowaar de keus om falafal te eten, dat zou ik in Montenegro niet zo snel kunnen krijgen denk ik.

Eén volle dag in de hoofdstad vond ik wel genoeg en daarom pak ik donderdag de bus naar Pejë in het westen. Ik drop mijn backpack in het hostel en na wat uitzoekwerk vind ik een hike die me een paar uur bezig houdt. Van het uitzicht krijg ik niet heel veel mee aangezien ik grotendeels in de mist loop, maar ondanks dat en de miezerregen vind ik toch heerlijk weer op pad te zijn. Ik heb te lang te weinig gedaan, dit daagt me weer uit, heel fijn!

Na de hike loop ik kriskras door de stad, je kunt merken dat het hoogseizoen afgelopen is, er is niet heel veel sfeer in de stad omdat het vrij leeg is. De volgende dag is het plan een bus te nemen en vanuit daar te hiken, maar de bus komt niet opdagen, dus ik besluit dan maar naar een uitzichtpunt te lopen, ruim een uur verderop. Het is het niet echt waard, maar heb in elk geval wat beweging gehad. Terug in de stad ontdek ik nieuwe plekken en in de middag neem ik dan maar de bus naar Gjakovë, een stad die ik op google maps heb gemarkeerd. Ik kan echter niet ontdekken waarom ik dat ook alweer gedaan heb, ik vind er weinig aan ;).

Ik heb het plan opgevat om voor een paar dagen terug te gaan naar het hostel in Plav. Ik ben een soort van in de buurt, en het lijkt me leuk/fijn om naar iets bekends te gaan in plaats van elke dag het onbekende. En, ik wil heel graag de kat weer terugzien! Er rijdt geen bus dus het wordt weer hitchhiken, ik word een echte pro. Het duurt even voordat ik de goede plek heb bereikt omdat ik eerst moet schuilen voor de regen. Als ik begin heb ik eerst een kort ritje en daar maak ik een praatje met de politie die daar ook staat. Zij houden een auto voor me tegen en hij rijdt zowaar het hele stuk naar Plav, bijna 2 uur. Wat een luxe!

Montenegro (1 okt – 6 okt)

Het is leuk om weer terug te zijn, je kent de weg en je weet hoe het hier werkt. Een aantal vrijwilligers waar ik minder mee had zijn inmiddels vertrokken, dus we zijn nog maar met 4, later 3, en dat is wel lekker rustig. Het is ook erg gezellig de kat Tuna weer te zien, echt een schatje! Daarnaast hebben ze de dag dat ik vertrok een heel jonge kitten van de straat gehaald dus ik kan weer heerlijk knuffelen!

Zondag maak ik met 2 andere vrijwilligers een fantastische hike van Vusanje tot over de grens met Albanië. Het is prachtig weer, en de uitzichten vanuit de vallei waar we grotendeels lopen zijn fenomenaal! Ik zag het al in Kosovo, maar de natuur is snel veranderd, de herfst komt eraan en betekent mooie verkleuringen in de bomen. We zijn 8u onderweg en halen op weg naar ‘huis’ een pizza.

Maandagavond worden we uitgenodigd door bekenden die we hebben ontmoet tijdens de logeerpartij bij Katie en spenderen we opnieuw een nachtje in de bergen. Het is buiten te koud voor een kampvuur maar binnen wordt een houtfornuis aangemaakt, drinken we raki en kletsen tot vroeg in de ochtend.

De volgende twee dagen doe ik niet heel veel bijzonders. Het is lekker weer, dus naast wat werk in het hostel zitten we ook buiten op het balkon, heerlijk! Het is zeker gezellig en comfortabel weer terug te zijn, en spendeer heel wat uurtjes met Tuna, maar het wordt ook een beetje voorspelbaar dus ik besluit weer verder te gaan, anders ga ik nooit meer weg ;).

Donderdagochtend sta ik om 5u op. Het is lastig de juiste informatie te achterhalen over de bus... Ik check verschillende pagina’s met de timetables en slechts op ééntje staat dat er om 6u een bus gaat naar Pejë, maar, via de mijn lift heb ik 7u gehoord. Het ‘busstation’ is niet meer dan een parkeerplaats waar de bus stopt, niet echt een plek waar je informatie kunt vinden zeg maar. Als ik om 5.45u op het ‘busstation’ aankom ben ik de enige, hmm. Even later vertrekt er een andere bus en via die buschauffeur denk ik begrijpen dat mijn bus om 6.45u gaat. Nou ja, in elk geval bevestiging dat de bus waarschijnlijk gaat, daar ben ik al heel blij mee. Gelukkig komt de juiste bus aanrijden en om 7u vertrekken we. Opnieuw een mooie tocht door de bergen en als ik aankom in Pejë pak ik meteen de bus naar Prizren.

Kosovo (6 okt – 8 okt)

In Prizren loop ik naar mijn hostel en ga ik meteen naar buiten om de stad te ontdekken. Ik weet niet wat het is met Kosovo, maar over het algemeen kan ik het hier niet zo vinden. Ben ik verwend, ben ik moe, ben ik verzadigd of zijn de steden gewoon niet zo heel bijzonder? Ik weet het niet…

Ik zie een groot overdekt winkelcentrum en vind het wel lekker in een soort van Westerse wereld te zijn. Het is een beetje over de top, maar wel een iets bekends. Ik eet in zo’n soort foodhall en ga ‘s avonds naar de film. Vrijdag loop ik veel door de stad, wat mij betreft het hoogtepunt van de stad is het fort met een mooi uitzicht over de stad. En, gratis entree ;). ‘s Middags ga ik er nog een keer heen om de laatste uurtjes in de zon mee te pakken. ‘s Avonds eet ik opnieuw in het winkelcentrum en ga ik nog een keer naar de film, dit keer een film uit Kosovo met Engelse ondertiteling.

Na 2 nachten in echt een slecht hostel en na 2 dagen de stad te hebben bekeken ben ik wel klaar met Kosovo. Ik zou nog een aantal dingen kunnen doen en zien in de omgeving, maar ik besluit verder te reizen. Nog langer blijven zou alleen maar zijn omdat ik zelf vind dat ik meer moet zien of doen, niet omdat ik daar zin in heb. Ik check de bustijden om door te gaan naar Macedonië en ontdek dat er de volgende ochtend om 9u een bus rijdt naar Skopje, perfect!

Dit verslag was nogal gevarieerd qua landen: van Montenegro naar Albanië, door naar Kosovo, terug naar Montenegro en vervolgens wéér naar Kosovo. Heb weer een aantal grenscontroles gehad zullen we maar zeggen…

Kosovo is een bijzonder land. Voor mij mist het een eigen identiteit of iets authentieks. Het is een ratjetoe van oud en nieuw, mooi en lelijk en goedkoop en duur. Misschien ligt het aan de fase waarin ik Kosovo bezoek, of doordat ik (te)veel andere landen heb gezien, maar Kosovo staat niet in mijn top10....

Hieronder de link om de foto's te bekijken:

https://1drv.ms/u/s!Ar87NWIVlPefo2dzxQ76bfVBVdFH?e=2OwXI8