Jordanië

Jordanië 26 september – 10 oktober

*Nederland past 2,2x in Jordanië en heeft ruim 11 miljoen inwoners.

*Hiervan wonen ruim 4 miljoen mensen in de hoofdstad Amman.

*Petra is één van de beroemdste en indrukwekkendste bezienswaardigheden in Jordanië. De oude rotsstad werd meer dan 2000 jaar geleden gebouwd door de Nabateeers.

*Wadi Rum wordt vaak de ‘Vallei van de maan’ genoemd vanwege het bijna surrealistische landschap dat doet denken aan het maanlandschap. Het is daarnaast een belangrijke archeologische vindplaats, met talloze rotstekeningen die wel tot 12.000 jaar oud zijn.

*Wadi Rum is de enige woestijn ter wereld die door UNESCO wordt beschermd.

*Dadelpalmen zijn een belangrijke inkomstenbron voor veel mensen in Jordanië.

*Jordanië is één van de weinige landen waar polygamie tot op de dag van vandaag officieel is toegestaan.

*Veel/alle (?) bedragen worden hier geschreven met 3 cijfers achter de komma. Dit heeft weinig functie qua betalen want de kleinste munt is 0,05dinar.

Wael was zo lief mij ´s ochtends naar het vliegveld te brengen. Daar was het behoorlijk rustig vond ik, alles ging voorspoedig en in nog geen uurtje (waar we ook nog wat te eten en drinken kregen) kwam ik aan in Amman. Daar met de bus naar een busstation en daarna met een taxi naar het hostel. Gelukkig had ik vooraf bij het hostel geïnformeerd hoeveel een taxi ongeveer moest kosten, haha. De eerste indruk is dat alles weer een stuk meer gestructureerd is, schoner; het doet mij qua bouwstijl en landschap denken aan Oman. Waar Libanon soms een beetje grauw oogde, is dit veel ‘lichter’. Je ziet geen mensen meer containers graaien op zoek naar iets bruikbaars, er zijn geen wegcontroles door het leger, maar er zijn wel net zoveel zwerfkatten ;).

Ik kwam zoals wel vaker behoorlijk onvoorbereid het land in en had geen ideeën wat te doen of hoe het werkt, en de jongen van het hostel was niet heel erg behulpzaam dus ik heb het één en ander zelf uitgezocht op internet en via reisvrienden. Ik heb trouwens eerst een paar uur geslapen, ik was moe (waarvan toch?). ‘s Avonds een rondje centrum gedaan maar dit was niet de beste ervaring: te druk, teveel dezelfde winkels, te lawaaierig, teveel mensen.

De volgende ochtend ben ik vroeg opgestaan en was ik rond 8u bij het Romeinse theater. Met de Jordan Pass die ik heb gekocht heb je een gratis visum, 2 dagen Petra en 40 andere ‘attracties’ waar je heen kunt. Even een rond je Romeins theater en 2 musea en toen door naar de citadel boven op de berg. Toen lopend naar een busstation waar ik een ticket heb gekocht voor de volgende dag. Op de terugweg nog even een moskee in (mwahmwah) en toen had ik er inmiddels al uren opzitten. De middag en avond niet zoveel meer gedaan.

Donderdag ben ik naar het busstation gelopen (aangezien Amman op heuvels is gebouwd best wat trappetjes en klimmen) en had ik de bus om 8.15u. Eerst het kasteel in Ajloun, een mooie plek! Toen door naar Jerash, een oude stad vol ruïnes uit de Romeinse tijd, denk aan tempels, amfitheaters en grote pleinen. We hadden hiervoor 3u de tijd, en ik denk als je echt geïnteresseerd bent in de geschiedenis kun je de tijd wel volmaken, maar ik had het in een uurtje wel gezien. Het was midden op de dag, bloedheet, geen schaduw en geen wind, en de tempels gaan allemaal toch op elkaar lijken. De overige 2u een rondje gelopen langs wat winkels, een tijd met een taxichauffeur gekletst en gelezen en toen was het tijd om terug te gaan. Op de weg terug naar het hostel langs een mall met een fatsoenlijke supermarkt geweest, altijd leuk. En ik heb nog gekeken om naar de film te gaan, maar de enige die mij aansprak was in Arabisch, dus dat ging hem niet worden.

Vrijdag had ik opnieuw een uitje voor mezelf geregeld, dit keer naar de Dode Zee. De Dode Zee is het laagste punt van de wereld, het ligt maar liefst 420m onder het zeeniveau! Het wordt de Dode Zee genoemd omdat het zoutgehalte zo hoog is, dat er geen leven mogelijk is in het water. Het zoutgehalte is ongeveer 34%, waarmee het 9,6 keer zouter is dan de oceaan. De Dode Zee wordt trouwens wel steeds kleiner, al het ondiepe water in het zuiden is al weg en dat zijn nu grote zoutvlaktes geworden.

Ik had Jerash en de Dode Zee ook met lokaal vervoer (=minivan) kunnen doen, maar er rijdt ook een Jett Bus, een soort toeristenversie van OV. En, ik heb gekozen voor het gemak. Kost wat meer maar dan heb je ook wat ;). Deze bracht mij naar een resort vlakbij de Dode Zee. Er zijn wel een paar public beaches maar daar had ik niet zulke goede dingen over gelezen, dus dit was het alternatief. Wel vrij prijzig, 25 JOD (33 euro) voor entree en lunch… Als eerste ben ik natuurlijk naar de Dode Zee gegaan. Ze hebben daar ook wat strandbedjes neergezet, en na even observeren ben ik het water in gegaan. Lekker warm water, en bijzonder dat je blijft drijven. Je doet je benen in de lucht en dan is het net alsof je op een opblaasband ligt, heel bijzonder. Er wordt geadviseerd er niet langer dan 15min in te gaan dus dat heb ik ongeveer aangehouden. Daarna mezelf ingesmeerd met een laag modder, nog zo’n cliché dat je daar gedaan moet hebben. De modder uit de Dode Zee bevat 26 soorten mineralen en heeft een diep reinigende werking.

Alles bij elkaar zou ik aan een uurtje wel genoeg hebben, maar toen was het pas 11u en de bus ging om 17u terug. Dus heb ik een tijdje op een strandbedje liggen lezen en daarna ben ik terug gegaan naar het resort waar ik de overige uren heb doorgebracht met een beetje poedelen, lunchen en vooral heel veel lezen. Best lekker om een dagje niets te hoeven en verder ook niets te kunnen (maar oh mijn god, wat zijn die vliegen irritant, je hebt er constant een stuk of 5 op je zitten…). Ik vind dit overigens wel een uitje die denk ik leuker is als je met meer mensen bent. Ik was zo goed als de enige single, de rest waren koppels en gezinnen, en ik kan prima alleen zijn, maar in deze setting voelde het soms een beetje ongemakkelijk.

Toen ik terug was heb ik nog wat boodschappen gedaan en wat dingen geregeld voor het volgende avontuur.

Zaterdagochtend heb ik opnieuw een Jett-bus gepakt, nu naar Wadi Rum, de woestijn. De eigenaar heeft me opgepikt vanaf het visitorcentre en toen zijn we naar het kamp gereden. Zo mooi hier! Het is niet alleen zand, maar er zijn ook veel rotsformaties in allerlei kleuren en vormen. Ook de kleur van het zand varieert. De middag een beetje gewandeld en de omgeving ontdekt. Rond half 7 een mooie zonsondergang gezien vanaf de rotsen. Het avondeten was op de traditionele manier klaargemaakt. Op een rek werd kip en groente gelegd en dit heeft 2 uur in een ton in het zand op kolen gegaard, lekker! De plek waar ik ben word vooral bezocht door koppels lijkt het, ik ben de enige backpacker naast 5 koppels en dat is toch een beetje jammer.

In plaats van in mijn ´bedoeïenentent´ te slapen heb ik een plekje gezocht op de bank buiten. Het buiten slapen tijdens de duikcruise´ in Indonesië was goed bevallen en leek me hier ook goed idee.

De nacht was goed en ik werd vroeg wakker doordat de kamelen in de buurt stonden te grazen en nieuwsgierig waren. De zonsopgang heb ik ook gezien, maar het duurde vrij lang voordat hij achter de berg vandaan kwam. Na het onbijt was het tijd voor een jeeptour. Met 3 koppels hebben we de hele dag de omgeving bezocht. En we waren niet de enige. Ik had er gewoon niet zo over nagedacht dat er nog meer mensen in de woestijn slapen en precies hetzelfde rondje maken langs de bezienswaardigheden. Dus het eerste gedeelte heb ik me toch enigszins geergerd aan alle mensen die allemaal dezelfde geijkte fotostop maken, maar net voor de lunch was het een wat lastigere klim en daar was ik een tijdje lekker alleen. De lunch was op een afgelegen plek, dus daar voel je dan echt de impact van in zo’n omgeving zijn. Ook kwam er meer contact met de anderen, dus de laatste uren waren prima.

Het werd aan het eind van de dag wat bewolkt waardoor er geen zonsondergang te zien was, maar net voor het eten hebben, mede doordat de bijna volle achter de wolken was, wel kunnen genieten van een prachtige sterrenhemel! De nacht heb ik opnieuw buiten geslapen.

Het plan was eigenlijk om 2 dagen te blijven maar ik heb nog een nachtje bijgeboekt. Ik heb verder nog weinig van de omgeving gezien en wil ook graag wandelen en alleen, zonder andere toeristen om me heen, kunnen genieten van de omgeving. Gelukkig was het opnieuw bewolkt (maar de temperatuur was goed) en heb ik uren rondgelopen, wat bergen beklommen, wat zitten en gewoon rondkijken en genieten. Het is grappig om te merken dat je steeds minder onrustig / rustiger wordt. Er is geen afleiding van internet, ook al heb ik nog veel dingen op te zoeken, het kan gewoon niet dus dat is uitgesloten. Je gaat ook steeds meer oog krijgen voor de kleine dingen die je ziet, je neemt de tijd om gewoon een tijd te zitten en rond te kijken, je naam met steentjes in het zand maken, spelen met zand in een zandduin. Ik kom helemaal tot rust ;). Het is ook heerlijk om helemaal alleen in deze omgeving rond te lopen, dan pas voel je hoe ´klein´ je bent.

Veel mensen blijven 1 of 2 nachten en er is dus best veel doorloop en zo ontmoet je weer andere mensen en heb je andere gesprekken. De nacht opnieuw buiten geslapen, al was het nu toch wel een beetje frisser, maar met 2 dekens was het prima.

Dinsdagochtend, ik heb dus nog een nacht verlengd, de andere kant van de bergen bekeken, al was het nu een stuk minder rustig. Er was een trailrun aan de gang (220 km (hard)lopen in de woestijn verdeeld over 5 dagen) waardoor er veel gejuich en gejoel was van een groepje supporters. In de ochtend waaide het nog best wel, maar toen de zon eenmaal door was werd het behoorlijk warm dus na 2,5u had ik het wel gehad en heb ik een dutje gedaan en de afgelopen dagen getypt. Een Indiaas meisje die ik in Amman in het hostel ontmoet verblijft hier nu ook, dus daar heb ik veel mee gekletst. Aan het einde van de middag nog een kleine wandeling gemaakt, de zonsondergang weer bekeken en ‘s avonds bij een bescheiden vuurtje gezeten.

Als je hier langer bent zie je ook hoe het kamp werkt. Er staan 2 gerechten op het menu, dus de mensen die gewoon 2 nachten blijven krijgen allebei, als je langer blijft eet je vaker hetzelfde. De ‘verplichte’ danssessie na het eten staat om de dag op het programma.

Ik kwam erachter dat ze hier ook karak drinken: thee met melk en kardemon. Dit heb ik in Oman veel gedronken en iemand heeft het voor mij meegenomen (je koopt als het pakketje met beker en zakje poeder) uit het dorp, zoo lekker! Brings back memories!

Ook woensdag heb ik nog doorgebracht in Wadi Rum. Opnieuw een andere kant van de woestijn ontdekt, ook weer prachtig. Meer rotsen en ik heb lekker wat kunnen klimmen. Ergens in een soort grot een dutje gedaan, ‘s avonds weer bij het kampvuurtje gezeten en lekker buiten geslapen.

En toen was het tijd om weer verder te gaan. Ik was helemaal zen na dagen in de woestijn! Ook heb ik mijn tas weer wat leger kunnen maken, want winkels zijn er niet in de buurt en naast het ontbijt en avondeten moet je de rest zelf verzorgen, dus ik heb mooi alles kunnen opmaken wat ik bij me had. Ruimt weer lekker op!

Donderdag om 10u ging de bus naar Petra. De dag van aankomst heb ik niet zo heel veel gedaan behalve wat achterstallig internetwerk en wat rondgelopen. ‘s Avonds met het Indiase meisje uit eten geweest en heerlijk geslapen in een ‘cabin hostel’. Je hebt hier allen je eigen cabin en dat is lekker knus.

Donderdag was Petra-dag! Om 6u stond ik bij de ingang en kon het feest beginnen. Ik had de dag ervoor al even een bezoekje gebracht aan het visitorcentre en wist welke routes er waren. Het eerste stuk is prachtig door een kloof en na de kloof is het begin van de ‘stad’. Zo vroeg was het gelukkig lekker rustig en nog niet zo warm. Ook de eigenaren van de vele winkeltjes en kamelen/ezels-paarden waren er nog niet. Ik heb de oranje route gelopen en dit was behoorlijk klimmen maar geeft je een ontzettend mooi uitzicht over Petra en de bergen. Ik had de monastary eigenlijk de dag erop willen bezoeken, maar ik was nu toch in de buurt dus heb deze meteen even meegepakt. ‘Even’ betekent in dit geval meer dan 800 trappen. En ik had er al behoorlijk wat gehad bij de eerste trail... Maar, opnieuw mooi. Als je nog iets verder loopt heb je opnieuw fantastische uitzichten op de bergen. Aangezien ik nu toch al aan het klimmen was, heb ik ook de groene route nog meegepakt. Ik merk dat alle wandelingen/hikes de afgelopen maanden zijn vruchten hebebn afgeworpen! Hoeveel trappen ik ook heb gelopen, mijn benen kunnen het prima aan. Soms wel een beetje buiten adem en natuurlijk zweten, maar ik ben best een beetje onder indruk van mezelf ;).

Alles bij elkaar was ik rond een uur of 2 wel zo goed als klaar met alles bekijken. Daarna heb ik uren boven op een berg in een ‘cafeetje’ genoten van het uitzicht, kopjes thee gedronken en zo in gesprek geraakt met 2 bedoeïenenjongens. Ze hebben me uitgenodigd om daar de zonsondergang te kijken en samen te eten, bovenop de berg. Een unieke kans, want eigenlijk moet je om 18u weer buiten de hekken zijn.

Het eten werd op traditionele wijze gemaakt, namelijk op de kolen. In lagen aluminiumfolie hebben we gehaktballen, schijfjes aardappel, wortel, tomaat en paprika gelegd en dit heeft zo’n 1,5u liggen garen. Dit schep je er met een stuk brood uit, als een soort lepel, het smaakte prima.

Het gezelschap was best aardig, maar op een gegeven moment was ik wel klaar met Mohammed, die in gebroken Engels toch vooral over zichzelf praatte. Ik wilde ook niet elke keer vragen om te herhalen wat hij zei, dus met een beetje ‘ja’ en ‘hmmhmm’ kwam ik de avond door. Rond half 10 gaf ik aan dat het tijd werd om naar het hostel te gaan en toen begonnen langzaamaan de ‘liefdes’verklaringen. Nog nooit zo iemand ontmoet, zo bijzonder, zo’n goed gesprek (voor hem waarschijnlijk inderdaad een goed gesprek aangezien hij diegene was die constant aan het woord was). Dit was al de tweede, want ook in Wadi Rum was de eigenaar vanaf vrijwel het begin duidelijk dat hij mij leuk vond. Tja, wat moet ik daarmee? Niets, haha, ik geloof ze voor geen meter. Dit doen ze vast bij elke toerist die ze tegenkomen.

In elk geval, we moesten in het donker de trappen af en onderaan was ik welkom op de ezel en zo hebben we samen door Petra gereden. Who would have thought? Dat had ik ‘s ochtends niet kunnen bedenken! Rond 23u was in terug in het hostel en was het tijd voor een goede nachtrust!

Ik had al bijna alles gezien, maar voor vandaag had ik bedacht dat ik vanaf de achteringang naar binnen wilde. Er gaat een shuttle bus naar ‘Little Petra’ en daar kun je met een jeep naar het begin van de wandeling omhoog naar de monastary. Ik had al bedacht dat ik dat stuk wilde wandelen, ook al was de meneer die daar werkte niet gecharmeerd van het idee (you will get lost, I think it’s better to take the jeep, it will take you 2,5hrs of walking). Het kostte me 45 minuten en was prima te vinden, overdreven gedoe. Ik denk dat hij vooral de 5dinar wilde vangen voor de jeepride…

En zo was ik opnieuw bij de monastary, daar mijn ontbijtje gegeten en de trappen weer af naar beneden. Ik had een klein stukje niet gezien en toen ik had dat bekeken vond ik het mooi geweest. De dag ervoor had ik het niet zo ervaren omdat ik vooral aan het klimmen ben geweest en op de niet-toeristische plekken was, maar in midden is het toch wel drukker, word je constant gevraagd of je op een kameel of ezel wil rijden, alle dezelfde souvenirwinkeltjes proberen je hetzelfde te verkopen en de groepen toeristen liepen toch ook een beetje in de weg ;).

‘s Middags heerlijk geslapen en ‘s avonds wat gegeten in een restaurant. Nu ik weer internet heb ben ik ook echt veel op mijn telefoon bezig. Na nog een nachtje Petra was ik ook de zondag veeeeeel op internet. Eind van de middag heb ik de bus terug gepakt naar Amman. ‘s Avonds heb ik met Abed, een Jordaniër waarmee ik uren in de bus heb gezeten, nog een cocktail gedronken in de stad.

Maandag een relaxdagje ingepland. Naar de supermarkt, alles weer opladen, wat wassen, etc etc. Ik blijf hier vannacht ook nog en dan is het morgenvroeg opstaan op mijn vlucht te halen :).

Ik ben afgelopen dagen druk geweest mijn volgende bestemming uit te zoeken en te boeken. Ik ga namelijk naar Cyprus! Daarnaast heb ik veel zoekwerk gedaan voor de bestemmingen en reisopties voor de komende weken/maanden. Ik ben namelijk plannen aan het maken voor de reis/workaway in december naar IJSland (#zinin) en het plan is om ergens halverwege januari met Roz, die ik heb ontmoet in Kirgizie, naar midden-Amerika te gaan, we denken nu aan Guatamala. Ik heb inmiddels ook mijn terugvlucht geboekt, op 19 november zet ik mijn voetjes weer op (koude) Nederlandse bodem. En dat maakt dus ook dat de tijd nu echt wel snel gaat. Nog 6 weken te gaan waarvan de laatste 3 weken vaststaan, namelijk 1 week naar Lesbos en 2 weken naar Athene om vrijwilligerswerk te doen bij/met/voor de vluchtelingen. De komende 3 weken staan nog niet helemaal vast maar ik heb sowieso een week een auto gehuurd op Cyprus, en de andere twee weken staan nog open. We shall see!

Conclusie Jordanie:

Oef, wat te zeggen. Jordanie is een mooi land, zeker een goede bestemming om heen te gaan. Maar, ik vind het geen backpackersland. Ik denk dat het vooral geschikt is voor koppels/gezinnen om een fijne vakantie te hebben. Openbaar vervoer is niet optimaal en de bussen die rijden, zijn vooral toeristenbussen (en dus duur(der)). De meeste mensen huren dus een auto om rond te trekken. Het ov komt namelijk niet op bepaalde mooie plekken die ik graag had willen zien zoals Dana Reserve, Wadki Mujib en de Ghuweir trail. Maar het is nu ook oké dat ik niet alles heb gezien. Als je 1x per jaar op vakantie gaat en je gaat naar Jordanie, wil je natuurlijk alles gezien hebben, maar ik heb al zoveel mooie dingen gezien en gedaan, ik kan niet altijd alles hebben.

Bij de bezienswaardigheden weten ze een behoorlijk slaatje te slaan uit de toeristen door de prijzen flink omhoog te schroeven wat maakt dat je soms Europese bedragen moet betalen voor een kopje thee, wat fruit of iets te snacken, beetje jammer. Ook de souvenirswinkeltjes zijn er in vele getalen, maar ze verkopen allemaal hetzelfde. De ‘proppers’ proberen je in een restaurant of in een taxi te krijgen.

Doordat het zo toeristisch is, is het lastig om echte locals te ontmoeten, ze willen allemaal wat van je. Op veel plekken had ik het idee dat bij zowat alles wat je vroeg je een soort sociaalwenselijk antwoord kreeg. Ik mistte op veel plekken de oprechtheid en wederzijdse interesse, veel is ingesteld op de vluchtigheid van de toeristen die 1 of 2 nachten blijven.

Dus, overall, mixed feelings. Zeker een mooi land, maar het was voor mij niet het land wat me het meest zal bijblijven. Ik heb het land niet echt leren kennen, en ben net als alle andere toeristen niet heel veel verder gekomen dan mooie foto’s maken en op insta zetten…

De link naar de foto's:

https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPefrjxW5ENjIG4w-Jx-?e=yTvLkh