Vrijwilligerswerk Athene

Athene 5 november – 19 november

Zondagavond was ik rond 21u in het hostel waar ik de vorige keer ook was. Fijn om te weten welke bus en metro ik moet hebben en hoe alles werkt in het hostel.

Maandagochtend was de eerste ochtend bij Atikka Human Support. Zij zaten eerst ook op Lesbos, maar hebben nu enkel nog een grote opslag in Athene. Waar de opslag van Because We Carry een beetje een zooitje was, is dit heerlijk strak ingericht, schoon en meestal goed genoteerd wat er in de dozen zit. Helemaal mijn stijl!

Met mijn ochtendwandeling (zo’n 30-40min), de metrorit en het vervoer naar de opslag ben ik bijna 2u onderweg. ‘Gelukkig’ word ik pas om 9u bij de metrohalte verwacht en vanuit daar is het nog een kwartiertje rijden naar de opslag die best afgelegen ligt. Attika Human Support beheert een grote opslag waar zij goederen van donateurs krijgen aangeleverd. Dit zijn inzamelingen van particulieren en/of bedrijven. Ze hebben zowel voedsel, kleding, hygiëneproducten, dekens/slaapzakken en andere dingen. Zij krijgen aanvragen van heel veel organisaties uit heel Griekenland die werken met/voor vluchtelingen en deze aanvragen worden in de opslag in orde gemaakt en vanuit daar opgehaald dan wel verzonden naar het juiste adres.

We beginnen elke dag met thee/koffie en bespreken wat er moet gebeuren. We zijn bijna alle dagen met 4 mensen: de coördinator van de orders Marleen (Nederlands), de coördinator warehouse George (Engeland) en een voorheen vluchteling maar die nu tegen kost en inwoning helpt met de naam Usman (Pakistan).

We hebben elke dag een gezamenlijke lunch ergens tussen 2u en 3u, een paar kleine pauzes en verder is elke dag anders. Om ongeveer kwart voor 5 worden George en ik weer door Marleen naar de metro gebracht. Ondanks dat ik bij de tweede stop instap, moet ik bijna altijd de hele weg staan en na een dag hard werken en fysiek bezig zijn is dat niet altijd heel chill. Meestal loop ik vanaf het overstapmoment van de groene lijn naar de rode lijn terug naar het hostel; ik loop liever dan dat ik nog meer moet stilstaan. Het is ook maar een minuut of 20. Soms even langs de supermarkt, soms een broodje falafal halen in de stad. Dan ben ik ergens tussen 18u en 19u thuis, eet ik wat en dan begint de avond. Meestal kom ik niet verder dan op bed liggen en met mijn telefoon bezig zijn: rondje nieuws en social media en meestal wat kijken op netflix/uitzending gemist. En meestal gaat voor mij rond 22u de lamp uit en ben ik toe aan een goede nacht slapen. Ik vind het wel lekker om in deze structuur te zitten en om productief bezig te zijn.

Ik ga niet elke dag beschrijven, maar zal een indruk geven wat we de afgelopen twee weken hebben gedaan.

Ik heb vele dozen ingepakt voor bepaalde orders. Organisaties wordt gevraagd een zo detailleert mogelijke order te geven. Dus in plaats van ‘zoveel mogelijk damesjassen’ word er gevraagd om 10x maat S, 12x maat M en 6x maat L. Dat is fijn want dat weet je dat er vooraf is geïnventariseerd hoeveel jassen er daadwerkelijk nodig zijn in plaats van zo veel mogelijk vragen en het merendeel ergens in een eigen opslag te laten liggen.

Er is ook heel veel uitzoekwerk geweest. Dozen die zijn ingezameld en verscheept, moeten allemaal nog weer gecontroleerd worden. Vaak zit er toch niet helemaal in wat er in moet zitten: dus in plaats van enkel kinderjassen maat 110-116 zitten er ook andere maten tussen. Niet handig als je orders wilt maken, dus alles gaat door de handen.

Een enkele keer is er een container met schimmel… Er was nu een container die had een tijd op Lesbos gestaan en daar was schimmel in gekomen want de container bleek lek. Nu hadden we alles weg kunnen gooien, maar er is voor gekozen om alles na te kijken en uit te zoeken wat nog bruikbaar was. Er is niet de luxe om alles maar weg te gooien, want alles is hard nodig! Er zitten vele dozen in met bijvoorbeeld kinderwinterjassen. De dozen waren een beetje danwel een beetje erg beschimmeld maar de meeste jassen waren echt nog prima. Daar worden heel wat kindjes blij en lekker warm van. Dus alle jassen één voor één uit de doos, kijken hoe hij eruit ziet, de rits checken en dan op de stap ‘weg’ – de stapel ‘luchten aan de waslijn’ of de stapel ‘wassen’. Vele jassen hebben 2 nachten buiten gehangen en we hebben vele machines met jassen gedraaid. Ditzelfde heb ik op een gegeven moment ook met een hele lading echt leuke nieuwe mutsen en sjaals gedaan. Maar… Toen begon het vrijdagmiddag opeens onwijs hard te regenen en hard te waaien. De regen was zowat horizontaal… De regen kwam gewoon onder het afdak en terwijl wij zeiknat regende, hebben we alles naar binnen gehaald. Ook vele dozen met schoenen die waren uitgezocht en die daar stonden. Wat zonde van het werk dat we hebben gedaan en dat we hierdoor extra hebben gekregen. Gelukkig is het werk in een warehouse dus droge kleren en schoenen waren zo gevonden en zo kon ik toch comfortabel de reis naar huis maken.

De tweede week was eenzelfde soort week als week 1. Nu waren het vooral de mannentruien die centraal stonden. Vele honderden, zo niet duizend, mannentruien zijn door mijn handen gegaan. Eerst checken op vlekken (kan het worden gewassen of weggooien?), dan checken of ze nog goed zijn, kijken naar de maat en inschatten of deze ook echt klopt en dan op de juiste stapel. Het was best een prima klus, al is het vele staan, elke keer wat naar achter buigen om de trui in je handen te bekijken en een onwijs verkrampte nek iets minder comfortabel, als je bedenkt dat er mensen in een kamp wonen onder andere omstandigheden, vind ik dat ik niets te klagen heb. Gewoon wat ongemak, maar prima te overzien. Deze week heb ik trouwens ook vele wassen gedraaid met opnieuw jassen, maar ook bezig geweest uit een onwijs grote doos vrouwentruien te zoeken, we hebben een hele lading babyjasjes uitgezocht, individuele orders bij elkaar gezocht (voor één stichting krijgen ze persoonlijke orders, dus ik heb bijvoorbeeld voor 5 kinderen setjes kleren bij elkaar gezocht), maar ook orde geschept in de zomer- en wintervoorraad. Genoeg werk te doen!

Vrijdagmiddag waren we om 4.15u klaar met het werk en opruimen, hebben we een soort vrijdagmiddagborrel gedaan en een spelletje en toen zat het vrijwilligerswerk erop.

Er is nog steeds veel hulp nodig voor de vluchtelingen. De aandacht hiervoor is eigenlijk al lange tijd weggezakt, alleen als er wat ergs gebeurd (zoals een boot gezonken vluchtelingen) is het weer even actueel. Er gaat nu bijvoorbeeld veel aandacht naar Oekraïne en naar Gaza. Natuurlijk ook hartstikke belangrijk, maar dat maakt de vluchtelingenproblematiek niet minder erg. Maar, zo werkt het nieuws… De nieuwswaarde is er wel een beetje vanaf.

Het was bijzonder om de reis af te sluiten met 3 weken vrijwilligerswerk, blij dat ik dit zo heb gedaan! Ik voel me altijd erg bevoorrecht dat ik de tijd en geld (en het goede paspoort!) heb om rond te reizen, zeker als je naar landen gaat waar ze het minder goed hebben en dingen niet zo vanzelfsprekend zijn als dat ze voor mij (en vele Nederlanders dan wel Europeanen) zijn. Zowel het reizen als het vrijwilligerswerk opent (elke keer weer opnieuw je ogen), leert je onwijs te relativeren en dingen in perspectief te plaatsen.

Ik ben zelf trouwens afgelopen week met iets nieuws begonnen, een cursus Spaans. Ik had al wel het idee om vast te gaan oefenen met Spaans via wat apps, maar dit schoof ik elke keer voor me uit. Maar na een telefoongesprek met Anneloes op zondagavond, heb ik wat rondgekeken, mij maandag definitief aangemeld en dinsdagavond had ik de eerste online-les. Hoppa, lekker doorpakken en out-of-comfortzone.

Het is een basiscursus, aangezien ik echt niets weet. Maar, wel de intensieve versie, dus maar 5x 2,5u in plaats van de reguliere 10 lessen. Er komt daarnaast ook zo’n 5-7u zelfstudie bij kijken. Na de online-les ben ik woensdag meteen begonnen. ‘Gelukkig’ heb ik per dag veel reistijd en kan ik deze tijd prima benutten. Zo heb ik de ochtenden de getallen geoefend door tijdens het wandelen de getallen op de nummerborden in het Spaans te zeggen, heb ik lijstjes gemaakt in mijn telefoon met handige woordenschat (dagen van de week, huisdieren, dingen in het verkeer, familieleden, kleuren en handige zinnen als ‘wil je dat herhalen’, ‘’hoe zeg je dit in het Spaans’?). Daarnaast heb ik ook een film met Spaans praten en Spaanse ondertiteling gekeken en hoewel ik maar 0,5% van de woorden snap, kan je wel letten op klanken en uitspraak. Ik vind het echt leuk om te doen en om te merken dat ik het leren niet helemaal verleerd ben (want hoe vaak leer je nog echt iets nieuws zoals een nieuwe taal…). Fijn dat mijn hersens nog werken!

Zaterdag was de laatste dag van de reis. Ik heb mijn Spaanse huiswerk gedaan en geoefend, deze blog afgemaakt en natuurlijk mijn spullen gepakt. En nu ben ik helemaal klaar om naar huis te gaan. Of ja, huis.. Naar Nederland ;). De komende twee weken zullen denk ik ook voorbij vliegen.. Ik heb een aantal regeldingen te doen (apk auto, vaccinaties, zorgverzekering, rijbewijs, etc.) maar natuurlijk ook tijd om mensen te zien en te spreken en wat leuke dingen gepland. Daarnaast moet ik mijn spullen pakken voor IJsland en wil ik ook vast het één en ander uitzoeken voor Guatemala. Genoeg te doen :).

En dat zit de reis van 16 weken en 6 dagen erop! Laten we voor het gemak zeggen 17 weken dan wel 4 maanden ;). Ik kan me nog goed herinneren hoe ik de zondagavond vertrok met de camper en papa en mama mij hebben afgezet bij het vliegveld... Best lang geleden maar tegelijkertijd ook nog zo kort. Weer onwijs veel gedaan, gezien, mensen gesproken, geleerd en ontdekt. Blij met de keuzes die ik heb gemaakt, geen spijt van dingen. 7 nieuwe landen bezocht, heb ik weer wat te krassen op mijn landen kraskaart thuis. Hoogtepunten waren denk ik de Pamir Highway Tour in Tadzjikistan, Libanon en Cyprus en de ervaring van het vrijwilligerswerk. Maar, ik heb in het algemeen weer echt genoten van de vrijheid, de backpack op mijn rug, aangewezen zijn op mezelf, weer ervaren dat je als female solo traveler zo makkelijk de wereld rond kunt en dat, ook al lijkt het op het moment anders, altijd alles goed komt! :D.

Hieronder de foto´s (het zijn er weinig, ik heb er weinig tijd voor gemaakt tijdens het harde werken):

https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPefsEfX0Ey8w_UOG_VB?e=zow5Bt