Athene

Athene 19 oktober – 27 oktober

Het grote nadeel van laat vliegen is dat je dus ook laat in een nieuwe stad aankomt. Ik had met zorg een hostel geboekt dat dichtbij een metrostation in de buurt was, maar helaas duurde het allemaal wat langer op het vliegveld en was de metro inmiddels gestopt met rijden. Dan maar een shuttle bus en toen moest ik nog een half uur lopen, . Het hostel had alles netjes geregeld met een sleutel in een sleutelkastje, heldere communicatie via de mail en app en na een goede douche kon ik om 2u naar bed.

Zoals eigenlijk altijd boek ik maar 1 nacht in een hostel en regel de rest als ik daar ben. Er gaat veel geld naar booking, en vaak kun je wel korting krijgen als je het zonder booking doet. Heel soms heb je pech en is een hostel volgeboekt, zoals nu. Nou ja, ga ik een nachtje ergens anders heen. Heb de grote backpack in het hostel gelaten en alleen wat benodigdheden meegenomen in de kleine rugzak. Scheelt een hoop gesjouw. Ik had mijn oog laten vallen op een bezoekje aan de Decathlon… De heenweg (ruim 6km) besluit ik te lopen, zie ik meteen wat van Athene.

Ik ga met alleen handbagage naar Guatemala en ben inmiddels helemaal obsessed door rugzakken die aan de afmeting van handbagage voldoen en hoe ze zijn ingericht. Dus wilde graag eens rondsnuffelen bij de tassen, maar ook gewoon bij de reiskleding, trailschoenen en warme kleding voor IJsland. De rugzak die ik op internet had gevonden hadden ze helaas niet maar heb me goed vermaakt bij alle andere afdelingen. Het hele eind teruglopen wilde ik niet, dus ben naar de bushalte gelopen en mocht gratis meerijden gelukkig (aangezien ik dus eigenlijk vooraf een kaartje had moeten kopen bij een kiosk, maar dit wist ik niet…). Daarna een beetje door de stad gedwaald en naar het nieuwe hostel gegaan.

De volgende dag een ochtendwandeling gemaakt en toen rustig aan terug naar het andere hostel. Daar heerlijk een paar uur geslapen, boodschappen gedaan bij de Lidl en toen lekker een salade gegeten, zo blij mee! (de mogelijkheid van ‘grote’ boodschappen doen was in Cyprus al fijn, maar nu heb ik ook een koelkast tot mijn beschikking wat de mogelijkheden toch wat vergroot, luxe!).

Zondag wilde ik graag de natuur in (weg uit de stad waar ik niet zoveel te zoeken heb). Ik had gelezen over een hike die bereikbaar is met het OV. Ik heb voor € 8,10 een 5dagen kaart gekocht voor het OV, koopje! (een enkeltje dat 90min geldig is kost namelijk € 1,20). Eerst met de metro een paar haltes mee, overstappen op de groene metro en mee tot het eindstation en daar wachten op de bus naar een suburb. Heeft me zo’n 2u gekost maar ik was vroeg begonnen dus om iets voor 9u was ik daar. Ik had al wel door dat de wandeling waarover ik had gelezen hem niet ging worden, ik had niet genoeg info over waar te starten etc. Maar maps.me geeft de wandelpaden goed aan, dus ik heb gewoon een beginpunt uitgezocht en gaan met die banaan. Ik was echter nogal onzeker over het pad. Er stond niets aangegeven, af en toe waren er wel wat kleuren op de rotsen gespoten, het was grotendeels niet echt een wandelpad maar veel klimmen. Al vrij in het begin bleef mijn rugzak haken achter een boomtak en werd ik terug geslingerd, ik probeerde nog houvast te zoeken door me vast te grijpen aan de prikkelplant maar dit hielp niet (goh) en toen lag ik toch zomaar op mijn rug. Wow, damn. Ik glij wel eens uit, maar dit is me toch niet vaak overkomen. Het enige wat gekneusd was, was mijn mandarijntje, dus de schade was te overzien maar was er toch van geschrokken. De spieren in mijn rechterbovenbeen waren trouwens wel opeens verkrampt, alsof ik al vele km’s had gelopen, maar ik vond dat ik hier maar doorheen moest lopen...

Mijzelf toch even realiserend dat ik daar alleen liep op onbekend terrein, niet wetende of ik op het goede ‘pad’ liep, niemand wist waar ik was.. Ik heb even wat gegeten en gedronken en toen toch maar verder. De gespoten kleuren wisselde van blauw naar wit en rood (of rood-wit-blauw) maar volgens maps.me bleef ik op het pad. Al snel kwam ik boven de bomen uit, had een prachtig uitzicht en hoewel mijn stappen wat onzekerder waren dan normaal had ik wel steeds meer het idee dat ik goed zat. Het was een toffe route, vooral klimmen en klimmen, hou ik van. Bijna boven zag ik 2 andere mensen, dus toen wist ik in elk geval dat het zowaar een route was en ik niet de enige was. Scheelt alweer. Zij vertelde dat dit de moeilijkste route van het hele gebied was, nou, heb ik die ook mooi meteen gedaan!

In de bus had ik eigenlijk bedacht welke route ik terug wilde lopen, maar toen ik boven was aangekomen had ik de smaak te pakken. Ik heb bij elke kruising maps.me geopend en gekeken welke kant ik op zou moeten, maar besloot er elke keer een stukje bij aan te plakken. Mooie route, veel klimmen, veel dalen, veel groen, weinig mensen, top! Alleen het ena laatste stuk was druk omdat daar de mensen uit de kabelbaan kwamen en de route opkwamen. Ik had natuurlijk met de kabelbaan naar beneden kunnen gaan, maar ik heb fijn dat hele stuk naar beneden gewandeld. Of, nou ja, fijn... Het was een flinke daling en dat vinden mijn tenen nooit zo fijn aangezien je dan voorin in je schoenen zit (dus, kleine blaar). Het viel me wel mee dat het veel soort van trappetjes waren, dat was al beter dan het stuk wat ik eerder had gedaan waar je meer naar beneden gleed soms, dat is vervelender. Toen het laatste stuk terug naar de bus en toen had ik inmiddels 6u gelopen, lekkerrr! Met de bus terug naar de metro en waar ik eigenlijk nog had moeten overstappen besloot ik de laatste ruim 3km terug te lopen naar het hostel. Geen enkel probleem voor de voetjes en de spiertjes. Hoppa!

Maandag had ik een hele lekkere langzame start en pas om 14u was ik er mentaal klaar voor om iets te gaan doen ;). Opnieuw de natuur, maar nu iets gekozen wat dichterbij is. Met 45min met OV was ik bij een ander nationaal park en daar had ik niet echt een plan, maar heb gewoon lekker wat geklommen (voel met name mijn rechterbovenbeen toch wel…) maar ook een tijd gezeten, gelezen en gekeken naar de (parende) schildpadden die daar rondlopen/zitten. Op mijn gemakje eind van de middag weer naar beneden gelopen, de bus gepakt, even door de stad gelopen en toen naar het hostel. Opnieuw een salade gegeten en een half broodje met kaas en een half broodje met gerookte zalm, verwennerij!

Ik had al wel bedacht dat ik nog een keer terug wilde naar de plek van de eerste hike om de tocht naar boven nog eens te doen, nu wetende dat ik goed zat waardoor ik er hopelijk meer van kon genieten en niet constant maps.me hoefde te checken, en dit heb ik dinsdag gedaan. Ik hou er normaal niet van om 2x hetzelfde te lopen, maar heb er opnieuw van genoten (al waren mijn benen meer moe dan anders...)! Eenmaal boven ben ik via de andere kant naar beneden gegaan en ik had nog meer paadjes willen lopen, maar de terugweg heeft me uitgeput. Het pad was vanaf het begin al niet heel geweldig, veel begroeid, er liepen blijkbaar niet veel mensen. Het eerste stuk was door een ‘bos’ dat recent afgebrand is, ik vond het er daar nog mooi en een beetje mysterieus uitzien. Maar later werd het pad slecht… En van slecht naar nog slechter! Proberen prikkelstruiken te ontwijken, uitstekende takken, en later ook hele stukken met omgevallen bomen waardoor het pad totaal weg was. Onder bomen door, over bomen heen, een pad proberen te zoeken, niet wetende welke kant de beste kant is (eigenlijk geen enkele maar ik moet toch door). Heb meerdere keren stil gestaan, even zuchten, klein beetje schelden, en kijken wat de beste optie van het slechtste was. Pff, erg vermoeiend! Ik voelde me ook niet heel veilig met al die recent omgevallen bomen, misschien zou de rest ook wel omvallen.. Op een gegeven moment had ik het bomenstuk gehad en toen moest ik door stukken hoog gras wat ik ook niet heel relaxed vind aangezien je niet ziet wat eronder zit. Een stap zetten, voelen wat eronder zit, balans zoeken. Voor mijn gevoel schoot de hele terugweg voor geen meter op, maar toch bereikte ik op een gegeven moment de weg en toen heb ik eerst mijn benen en armen maar gewassen, want enigszins zwart van de geblakerde bomen. Mijn armen en benen zitten onder de krassen van alles wat ik niet heb kunnen ontwijken. Op een gegeven moment was dit niet echt meer mijn prioriteit, het was vooral een weg naar beneden zoeken, de rest voor lief nemen.. Heb een tijdje bij een bushokje gezeten, mijn lunch gegeten, bijkomen, en toen moest ik nog ruim een half uur naar de bushalte lopen. Heb de rest van de dag niets meer gedaan ;).

Woensdag en donderdag waren een beetje slome dagen. Ik ben wel een beetje uitgekeken hier, klaar voor het volgende deel van de reis, maar moet de tijd nog even uitzitten. Ben nog een keer naar de Decathlon geweest, wat gewandeld in de stad, mezelf getrakteerd op een massage, een rondje met de tram gedaan, boodschappen gedaan, heel veel googelen voor IJsland-Guatemala, filmpje kijken, lezen, een dutje doen.

Vrijdagochtend mijn tas ingepakt (wat is hij zwaar, haha, heb teveel gekocht denk ik, maar ik blijf mezelf wijsmaken dat ik echt nog wat spullen heb die ik weg doe voordat ik naar huis kom), uitgecheckt en de rest van de middag in en rond het hostel rondgehangen. Eind van de middag zal ik naar de haven gaan waar om 20u de ferry naar Lesbos gaat en daar kom ik morgen 9.35u aan. Een lange tocht, maar heb er wel zin in eigenlijk, weer on the road! Ik kan meteen naar mijn onderkomen voor de komende week en dan kan ik meteen de omgeving gaan ontdekken.

We zijn inmiddels met 6 vrijwilligers voor de komende week; er komen er 3 aan op zondagmiddag en 2 op maandagavond. Maandagochtend hebben we een briefing over de week en dan gaan we de handjes uit de mouwen steken. Ben echt heel benieuwd wat we gaan aantreffen! De posts op social media gaan vooral over de aantallen vluchtelingen die blijven komen, het gebrek aan van alles, een grootschalige inzameling van jassen in Nederland, en nu ook steeds meer vluchtelingen door de recente oorlog.

Conclusie Athene:

Tja, wat zal ik zeggen. Athene heeft me niet heel erg kunnen verrassen. Het is gewoon een grote stad met alles wat daarbij komt kijken; veel toeristen, zwervers, straatartiesten, drukte, bezienswaardigheden die ik grotendeels heb overgeslagen, vele restaurants en cafés. Als je met iemand op stedentrip bent is het waarschijnlijk hartstikke leuk en sfeervol, maar dit is niet waar ik van hou als single backpacker. Het OV is goed geregeld en goedkoop, heel fijn.

Het is wel super dat het vrij gemakkelijk is de stad achter je te laten en de natuur in te gaan en daar heb ik het meest van genoten!

De link naar de foto's:

https://1drv.ms/f/s!Ar87NWIVlPefr3IUKyFzMwnKKWMG?e=W3DVqD